پرش به محتوا

اسناد: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۱۸ بایت حذف‌شده ،  ‏۷ آوریل ۲۰۱۴
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Sama
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Sama
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۰: خط ۵۰:
نزد [[شیعه اثنی عشری|امامیه]]، ذکر اسانید تا پیامبر (ص) از سوی [[ائمه (ع)|ائمه (ع)]] چندان معمول نبوده و غالباً روایت آنان از پیامبر (ص) یا حضرت [[علی بن ابیطالب (ع)|علی (ع)]] با حذف سلسلهٔ اسناد صورت گرفته است، اما گاه برخی از امامان (ع) به صراحت بیان داشته‌اند که آنچه از حدیث بر زبان می‌آورند، روایت پدر از نیاکان تا علی (ع) و او از پیامبر (ص) است<ref>مثلاً نک: مفید، الامالی، ص۴۲.</ref><ref>نیز برای پژوهش در مورد اصطلاح تکرارشوندهٔ «اسند عنه» در رجال طوسی، نک: حسینی، المصطلح الرجالی اسند عنه، ص۹۸ -۱۵۴.</ref> به هر تقدیر در منابع امامیه گاه در تداوم اسناد ائمه (ع) تا پیامبر (ص)، سلسلهٔ اسناد تا خداوند نیز مذکور می‌گردد؛ دراین‌باره گاه به اسناد پیامبر (ص) از طریق [[جبرئیل|جبرئیل]]‌(ع) به خداوند<ref>مثلاً ابن بابویه، التوحید، ص۲۵.</ref><ref>مفید، الامالی، ص۴۲.</ref> و گاه از طریق جبرئیل با واسطه چند تن‌ دیگر از فرشتگان<ref>مثلاً نک: الاختصاص، ص۴۵.</ref> اشاره شده است.
نزد [[شیعه اثنی عشری|امامیه]]، ذکر اسانید تا پیامبر (ص) از سوی [[ائمه (ع)|ائمه (ع)]] چندان معمول نبوده و غالباً روایت آنان از پیامبر (ص) یا حضرت [[علی بن ابیطالب (ع)|علی (ع)]] با حذف سلسلهٔ اسناد صورت گرفته است، اما گاه برخی از امامان (ع) به صراحت بیان داشته‌اند که آنچه از حدیث بر زبان می‌آورند، روایت پدر از نیاکان تا علی (ع) و او از پیامبر (ص) است<ref>مثلاً نک: مفید، الامالی، ص۴۲.</ref><ref>نیز برای پژوهش در مورد اصطلاح تکرارشوندهٔ «اسند عنه» در رجال طوسی، نک: حسینی، المصطلح الرجالی اسند عنه، ص۹۸ -۱۵۴.</ref> به هر تقدیر در منابع امامیه گاه در تداوم اسناد ائمه (ع) تا پیامبر (ص)، سلسلهٔ اسناد تا خداوند نیز مذکور می‌گردد؛ دراین‌باره گاه به اسناد پیامبر (ص) از طریق [[جبرئیل|جبرئیل]]‌(ع) به خداوند<ref>مثلاً ابن بابویه، التوحید، ص۲۵.</ref><ref>مفید، الامالی، ص۴۲.</ref> و گاه از طریق جبرئیل با واسطه چند تن‌ دیگر از فرشتگان<ref>مثلاً نک: الاختصاص، ص۴۵.</ref> اشاره شده است.
===اسناد در احادیث شیعه و کتب اربعه ایشان===
===اسناد در احادیث شیعه و کتب اربعه ایشان===
ذكر اسانيد در آثار حديث‌ اماميه‌ عموماً و در [[كتب‌ اربعه‌|كتب‌ اربعه]]‌ خصوصاً ديده‌ مى‌شود، اما گاه‌ اسانيد مشترك‌ حذف‌ گرديده‌، به‌ بخش‌ مختص‌ به‌ اسانيد در پايان‌ كتاب‌ موكول‌ شده‌ است‌. اين‌ شيوه‌ در [[من لا یحضره الفقیه|من‌ لايحضره‌ الفقيه]]‌ [[ابن بابویه|ابن‌ بابويه]]‌ و در كتاب‌ [[تهذیب الأحکام|تهذيب]]‌ و [[تهذیب الأحکام|الاستبصار]] تأليف‌ [[شيخ الطائفه|شيخ‌ طوسى]]‌، از كتب‌ اربعۀ اماميه‌ ديده‌ مى‌شود.
ذکر اسانید در آثار حدیث امامیه عموماً و در [[کتب اربعه|کتب اربعه]] دیده می‌شود، اما گاه اسانید مشترک حذف گردیده، به بخش مختص به اسانید در پایان کتاب موکول شده است. این شیوه در [[من لا یحضره الفقیه|من لایحضره الفقیه]]‌ [[ابن بابویه|ابن بابویه]] در کتاب [[تهذیب الأحکام|تهذیب]] [[تهذیب الأحکام|الاستبصار]] تألیف [[شیخ الطائفه|شیخ طوسی]]، از کتب اربعهٔ امامیه دیده می‌شود.
 
===قرب الاسناد===
===قرب الاسناد===
علاوه‌ بر اعتبار استنادی حديث‌، نزد محدثان‌ [[شیعه اثنی عشری|اماميه]]‌ نيز عنايت‌ ويژه‌ای به‌ دستيابى‌ و گردآوری احاديث‌ برخوردار از اسناد عالى‌ ديده‌ مى‌شد و همين‌ امر برخى‌ از آنان‌ را به‌ تأليف‌ كتب‌ با اسانيد كوتاه‌ تا [[ائمه شیعه (ع)|ائمه‌(ع‌)]] با عنوان‌ مشترك‌ «قُرب‌ الاسناد» واداشته‌ است‌؛ از آن‌ جمله‌ است‌: قرب‌ الاسناد عبدالله‌ بن‌ جعفر حميري<ref>چاپ تهران‌، 1369ق‌.</ref> و آثاري‌ با همين‌ نام‌ از [[محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین|محمد بن‌ عيسى‌ بن‌ عبيد بن‌ يقطين]]<ref>نجاشى‌، رجال، ص334.</ref>، [[على بن ابراهیم قمی|على‌ بن‌ ابراهيم‌ قمى]]<ref>ابن‌ نديم‌، الفهرست، ص277.</ref><ref>طوسى‌، الفهرست، ص115.</ref><ref>نجاشى‌، رجال، ص260.</ref>، [[ابوالحسين ابن معمر کوفی|ابوالحسين‌ ابن‌ معمر كوفى]]<ref>ابن‌ نديم‌، الفهرست، ص278.</ref><ref>طوسى‌، الفهرست، ص220</ref>، [[علی‌ بن حسین بن موسی بن بابویه|على‌ بن‌ حسين‌ ابن‌ بابويه‌ قمى]]<ref>نجاشى‌، رجال، ص261.</ref><ref>طوسى‌،رجال، ص 119.</ref><ref> براي‌ موارد نقل‌ از آن‌ در آثار متأخر، نك: آقابزرگ‌، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج17، صص69 -70.</ref>، [[محمد بن جعفر بن بطه قمی|محمد بن‌ جعفر ابن‌ بطة قمى]]<ref>نجاشى‌، رجال، ص373.</ref> و [[ابوالفرج محمد بن ابی عمران قزوینی|ابوالفرج‌ محمد بن‌ ابى‌ عمران‌ قزوينى‌]]<ref>نجاشى‌، رجال، ص397.</ref>.
علاوه‌ بر اعتبار استنادی حديث‌، نزد محدثان‌ [[شیعه اثنی عشری|اماميه]]‌ نيز عنايت‌ ويژه‌ای به‌ دستيابى‌ و گردآوری احاديث‌ برخوردار از اسناد عالى‌ ديده‌ مى‌شد و همين‌ امر برخى‌ از آنان‌ را به‌ تأليف‌ كتب‌ با اسانيد كوتاه‌ تا [[ائمه شیعه (ع)|ائمه‌(ع‌)]] با عنوان‌ مشترك‌ «قُرب‌ الاسناد» واداشته‌ است‌؛ از آن‌ جمله‌ است‌: قرب‌ الاسناد عبدالله‌ بن‌ جعفر حميري<ref>چاپ تهران‌، 1369ق‌.</ref> و آثاري‌ با همين‌ نام‌ از [[محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین|محمد بن‌ عيسى‌ بن‌ عبيد بن‌ يقطين]]<ref>نجاشى‌، رجال، ص334.</ref>، [[على بن ابراهیم قمی|على‌ بن‌ ابراهيم‌ قمى]]<ref>ابن‌ نديم‌، الفهرست، ص277.</ref><ref>طوسى‌، الفهرست، ص115.</ref><ref>نجاشى‌، رجال، ص260.</ref>، [[ابوالحسين ابن معمر کوفی|ابوالحسين‌ ابن‌ معمر كوفى]]<ref>ابن‌ نديم‌، الفهرست، ص278.</ref><ref>طوسى‌، الفهرست، ص220</ref>، [[علی‌ بن حسین بن موسی بن بابویه|على‌ بن‌ حسين‌ ابن‌ بابويه‌ قمى]]<ref>نجاشى‌، رجال، ص261.</ref><ref>طوسى‌،رجال، ص 119.</ref><ref> براي‌ موارد نقل‌ از آن‌ در آثار متأخر، نك: آقابزرگ‌، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج17، صص69 -70.</ref>، [[محمد بن جعفر بن بطه قمی|محمد بن‌ جعفر ابن‌ بطة قمى]]<ref>نجاشى‌، رجال، ص373.</ref> و [[ابوالفرج محمد بن ابی عمران قزوینی|ابوالفرج‌ محمد بن‌ ابى‌ عمران‌ قزوينى‌]]<ref>نجاشى‌، رجال، ص397.</ref>.
کاربر ناشناس