مروان بن حکم: تفاوت میان نسخه‌ها

| پس از            = [[معاویة بن یزید]]

}}

'''مَروان بن حَکَم بن اَبی العاص بن اُمیِّه''' ([[سال ۲ قمری|۲]]-[[سال ۶۵ قمری|۶۵ق]])، چهارمین خلیفه [[امویان|اموی]] و سرسلسله شاخه مروانیان بود. مروان در کودکی به همراه پدرش [[حکم بن ابی‌العاص]]، به دستور [[پیامبراکرم(ص)]] به [[طائف]] تبعید شد و توسط خلیفه سوم، [[عثمان بن عفان]]، به [[مدینه]] بازگشت و در دستگاه [[خلافت]] مشغول به کار شد.  

مروان پس از کناره‌گیری [[معاویه بن یزید]] از حکومت، به خلافت رسید و پس از حدود ده ماه، در [[سال ۶۵ قمری]] توسط همسرش مسموم شد و در ۶۴ سالگی درگذشت. پس از او پسرش [[عبدالملک مروان]] به خلافت رسید.

==زندگی‌نامه==

مروان بن حکم بن ابی العاص بن امیه بن عبدشمس بن عبدمناف در [[سال دوم هجرت]] به دنیا آمد. کنیه مروان، ابوعبدالملک بود <ref>الزرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج۷، ص۲۰۷</ref> و به این علت که قدی بلند ولی بدنی ناموزون داشت، به خیط باطل نیز معروف بود.<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۳۸۸؛ ابن الأثیر الجزری، أسدالغابة، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۳۶۹.</ref> وی اولین نفر از فرزندان حکم بن ابی العاص بود که به خلافت رسید و بنی‌مروان به وی منسوب‌اند.<ref>السمعانی، الأنساب، ۱۴۰۱ق، ج۱۲، ص۲۰۵</ref>

==از تبعید به طائف تا شورش مردم علیه عثمان==

پدرِ مروان، حکم بن ابی العاص بن امیه به جهت افشای اسرار [[پیامبر(ص)]] نزد بزرگان [[قریش]] توسط پیامبر از [[مدینه]] اخراج، و لعنت شد<ref>ابن الأثیر الجزری، أسدالغابة، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۳۶۸</ref> و به همین جهت نزد علمای [[اهل سنت]] از [[صحابه]] شمرده نشده است.<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۳۸۷</ref> برخی محل ولادت مروان را طائف ذکر کرده‌اند. مروان به همراه پدرش در شهر طائف ساکن شد و در زمان [[ابوبکر]] و [[عمر]] نیز در تبعید باقی ماند.<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۵۹، ۳۶۰</ref>