سوره اخلاص: تفاوت میان نسخه‌ها

[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در تفسیر [[المیزان فی تفسیر القرآن|المیزان]] می‌نویسد سوره اخلاص، [[خدا|خداوند]] را به احدیت و اینکه همه موجودات در تمامی حاجت‌هایشان نیازمند اویند و اینکه احدی نه در ذات و نه در صفات و نه در افعال [[شرک|شریک]] او نیست می‌ستاید. این [[توحید]]، مختص به خود قرآن است و تمامی مَعارف (اصولی، فرعی و اخلاقی) اسلام بر این اساس پی‌ریزی شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ترجمه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۶۶۹.</ref>برخی از عارفان از آیه« لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ» استفاده کرده اند که تمام هستی وابسته به خداست و هیچگونه جدایی و استقلال برای هیچ موجودی وجود ندارد وآنچه هست مظاهر خدانماست که به تعبیر قرآن آیات الهی هستند و خدا نمایند و خودنمایی ندارند.{{مدرک}}امام علی (ع) در تفسیر سوره توحید فرموده: خداوند سبحان زاده نشد تا در عزّت [و قدرت ]شريكى داشته باشد و فرزندى ندارد تا پس از مرگ وارث او باشد. <ref>نهج البلاغه، خطبه۱۸۲، ترجمه محمد دشتی، ج۱، ص۱۷۵.</ref> {{یادداشت|لَمْ يُولَدْ سُبْحانَهُ فَيَكُونَ فِي الْعِزِّ مُشَارَكاً، وَلَمْ يَلِدْ فَيَكُونَ مَوْرُوثاً هَالِكاً}}امام کاظم(ع ) نیز در روایتی در تفسیر سوره توحید فرموده: نزاده است که وارثی داشته باشد و زاده نشده که با کسی شریک باشد. شیخ صدوق، التوحید،۱۳۸۷ق، ج۱، ص۷۶.{{یادداشت| واعلم أن الله تعالى واحد ، أحد ، صمد ، لم يلد فيورث ، ولم يولد فيشارك.}}