منهاج الکرامة فی معرفة الامامة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

نخستین فصل کتاب گزارشی است درباره اعتقادات [[شیعه]] نسبت به عدالت و حکمت خداوند که به همین جهت [[پیامبران]] را مبعوث کرده و پس از آنها نیز اوصیایشان عهده‌دار هدایت مردم هستند. پس از پیامبر که براساس  عدالت و لطف وحکمت الهی مبعوث شده امامان معصوم(ع) که مصون از اشتباه و گناه هستند مسؤول هدایت و ارشاد مردم هستند. [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] در تمام این امور با شیعیان مخالف هستند و معتقد به عدل و حکمت در کارهای الهی نبوده و صدور هر کار قبیح و اخلال به هر واجبی را از سوی خداوند روا می‌دانند و براین باورند که کارهای خداوند بر اساس هیچ غرض و حکمتی نیست.<ref>علامه حلی، منهاج الکرامه فی معرفة الامامه، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۳۱-۳۲.</ref>

مطلب پایانی کتاب رد ادعایی درباره امامت نماز جماعت توسط ابوبکر در بیماری پیامبر(ص) به دستور [[عایشه]] پس از تمام شدن [[اذان]] [[بلال حبشی|بلال]] است. علامه در رد این ادعا نوشته که پیامبر(ص) چون حالش مساعد شد صدای [[تکبیر|تکبیری]] شنید و پرسید کیست که نماز می خواند گفتند [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] حضرت فرمود مرا بیرون ببرید و با کمک [[امام علی علیه‌السلام|امام علی (ع)]] و [[عباس بن عبدالمطلب|عباس]] به طرف مسجد روانه شد و ابوبکر را (از محراب) دور ساخت و خود [[نماز جماعت]] را برای مردم اقامه کرد. <ref>علامه حلی، منهاج الکرامه فی معرفة الامامه، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۱۸۸.</ref>