سوره ناس: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شیخ صدوق]] در کتاب امالى صدوق از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق (ع)]] روایت کرده که  وقتى آیه (و الذین اذا فعلوا فاحشه او ظلموا انفسهم ذکروا الله فاستغفروا لذنوبهم )، نازل شد [[ابلیس]] به بالاى کوه ثویر در مکه رفت و به بلندترین آوازش عفریت‌هاى (فرزندان وسوسه گر و فریبکار) خود را صدا زد، همه نزدش جمع شدند، پرسیدند اى بزرگ ما مگر چه شده که ما را نزد خود خواندى ؟ گفت : این آیه نازل شده ، کدامیک از شما است که اثر آن را خنثى سازد، عفریتى از شیطان‌ها برخاست و گفت : من از این راه آن را خنثى مى کنم . شیطان گفت : نه ، این کار از تو بر نمى آید. عفریتى دیگر برخاست و مثل همان سخن را گفت ، و مثل آن پاسخ را شنید. وسواس خناس گفت : این کار را به من واگذار، پرسید از چه راهى آن را خنثى خواهى کرد؟ گفت : به آنان وعده مى دهم ، آرزومندشان مى کنم تا مرتکب خطا و گناه شوند، وقتى در گناه واقع شدند، [[استغفار]] را از یادشان مى برم . شیطان گفت : آرى تو، به درد این کار مى خورى ، و این کار را تا روز قیامت به او واگذار کرد. <ref>شیخ صدوق، امالی، ج۱، ص۵۵۱.</ref> {{یادداشت| فقال الوسواس الخناس: أنا لها. قال: بماذا؟ قال: أعدهم وأمنيهم حتى يواقعوا الخطيئة، فإذا واقعوا الخطيئة أنسيتهم الاستغفار، فقال: أنت لها، فوكله بها إلى يوم القيامة. }}