میرزا مهدی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

# از وی رسائل دیگری نیز به جای مانده است که از آن‌ها می­توان به رسالهٔ «اعجازالقرآن» (در بحث اعجاز قرآن چندین رساله مختلف دیده می­شود که از آن جمله رساله‌ای فارسی و در پاسخ به شاهزاده افسر (یکی از شاهزادگان قاجار) می­باشد.)، «صوارم‌العقلیه» (در ردّ [[شیخیه]] و [[شیخ احمد احسایی]])، رسالهٔ «غایه‌المنی» و «معراج‌القرب و اللقاء» (در حقیقتِ صلاه)، «المواهب السنه و العنایات الرضویه» (در معاریض و [[توریه]])، افتاء و تقلید، خلقه العوالم (در خلقت و طبیعیات)، جبر و تفویض (در قضا و قدر و بداء)، فهارس فقه و اصول و معارف و اخلاق، رساله معرفت نفس (تقریر دروس عمومی وی در مباحث اخلاق و معارف) و رسائل فقهی فی الکر، شرائط التکلیف و النجاسات، الطهاره و طهارات الثلاثه، فی احکام الوضوء، المطهرات و النجاساه و صلاه المیت، فی الفاظ العبادات و الطهارات، فی القرعه، فی بعض احکام الصلاه، الصلاه، الخمس، الطلاق، الاطعمه و الاشربه، حصر المحرمات من الحیوانات و جنات الرضویه اشاره کرد.

تقریرات مباحث میرزای اصفهانی مربوط به دو دورهٔ دوم و سوم می­شود. مهم‌ترین اثر در تقریرات دورهٔ دوم، تقریرات شیخ محمود تولائی است که تصحیحات استاد در حاشیهٔ آن دیده می­شود. تقریر دیگری که از این دوره اما به صورت ناقص به جای مانده است، تقریرات محمدحسن بروجردی است.