پرش به محتوا

دفن میت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ اوت ۲۰۱۵
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mohamadhaghani
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''دفن''' در فقه به معنای به خاک سپردن میّت (شخصِ درگذشته) است. دفن میّت پس از غسل، کفن و خواندن نماز میت، مطابق با [[احکام شرعی]] و با یک سری آداب شرعی انجام می‌شود. این عمل، [[وجوب|واجب کفایی]] است.
'''دفن''' در [[فقه]] به معنای به خاک سپردن میّت (شخصِ درگذشته) است. دفن میّت پس از [[غسل]]، [[کفن]] و خواندن [[نماز میت]]، مطابق با [[احکام شرعی]] و با یک سری آداب شرعی انجام می‌شود. این عمل، [[وجوب|واجب کفایی]] است.


==در منابع فقهی==
==در منابع فقهی==
در منابع جامع فقهى، بخشى از «کتاب الطهارة» یا «کتاب الصلاة» به احکام اموات اختصاص دارد. در این مبحث، از امورى مانند احکامِ فرد بیمارى که نشانه هاى [[مرگ]] را در خود آشکار مى بیند (مانند [[توبه]] و اَدا کردن [[حق اللّه]] و [[حق الناس]])، اَحکام [[احتضار|اِحتضار]] (مثل رو به [[قبله]] کردن محتضر و [[تلقین]] او) و کارهاى واجب بر دیگران پس از مرگِ مسلمان (غسل، تکفین، تحنیط، نماز میت خواندن و دفن) سخن مى رود. هریک از این مراحل، که نشاندهنده حرمت داشتن میت و موجب آمرزش [[گناه|گناهان]] اوست، <ref> حُرمَةِ المُسْلِم مَیِّتاً کحُرْمَتِهِ حَیّا رجوع کنید به طوسى، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۴۱۹؛ حرّعاملى، ج۳، ص۲۱۹ </ref> احکامى غیرالزامى ([[مستحب]] و [[مکروه]]) هم دارند که در آثار فقهى به تفصیل مطرح شده‌اند. احکام مربوط به مردگان در منابع متقدم [[فقه|فقهى]] و [[حدیث|حدیثى]]، در مبحثى با عنوان «کتاب الجنائز» یا «باب فى احکام الجنائز» مطرح شده‌اند. <ref> براى نمونه رجوع کنید به مالکبن انس، ج ۱، ص ۲۲۲؛ شافعى، ج ۱، ص ۳۰۱؛ کلینى، ج ۳، ص ۱۱؛ طوسى، ۱۳۸۷، ج ۱، ص ۱۷۴؛ براى برخى آثار مستقل در این باره رجوع کنید به آقابزرگ طهرانى، ج ۲، ص ۲۹، ج ۸، ص ۲۳۳، ج ۱۶، ص ۵۶، ج ۱۷، ص ۲۹ـ۳۰؛ نیز براى آثارى با عنوان «احکام الاموات» و «احکام الجنائز» رجوع کنید به ه‌مان، ج ۱، ص ۲۹۴ـ۲۹۶، ۴۵۱، ۵۳۲، ج ۳، ص ۱۵۸، ۴۷۳، ج ۵، ص ۱۴۸ـ۱۵۰، ج۲۰، ص ۱۱۷، ۳۳۹، ج ۲۵، ص ۷۶ </ref>
در منابع جامع فقهى، بخشى از «کتاب الطهارة» یا «کتاب الصلاة» به احکام اموات اختصاص دارد. در این مبحث، از امورى مانند احکامِ فرد بیمارى که نشانه هاى [[مرگ]] را در خود آشکار مى بیند (مانند [[توبه]] و اَدا کردن [[حق اللّه]] و [[حق الناس]])، اَحکام [[احتضار|اِحتضار]] (مثل رو به [[قبله]] کردن محتضر و [[تلقین]] او) و کارهاى واجب بر دیگران پس از مرگِ مسلمان (غسل، تکفین، تحنیط، نماز میت خواندن و دفن) سخن مى رود. هریک از این مراحل، که نشان دهنده حرمت داشتن میت و موجب آمرزش [[گناه|گناهان]] اوست، <ref> حُرمَةِ المُسْلِم مَیِّتاً کحُرْمَتِهِ حَیّا رجوع کنید به طوسى، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۴۱۹؛ حرّعاملى، ج۳، ص۲۱۹ </ref> احکامى غیرالزامى ([[مستحب]] و [[مکروه]]) هم دارند که در آثار فقهى به تفصیل مطرح شده‌اند. احکام مربوط به مردگان در منابع متقدم [[فقه|فقهى]] و [[حدیث|حدیثى]]، در مبحثى با عنوان «کتاب الجنائز» یا «باب فى احکام الجنائز» مطرح شده‌اند. <ref> براى نمونه رجوع کنید به مالکبن انس، ج ۱، ص ۲۲۲؛ شافعى، ج ۱، ص ۳۰۱؛ کلینى، ج ۳، ص ۱۱؛ طوسى، ۱۳۸۷، ج ۱، ص ۱۷۴؛ براى برخى آثار مستقل در این باره رجوع کنید به آقابزرگ طهرانى، ج ۲، ص ۲۹، ج ۸، ص ۲۳۳، ج ۱۶، ص ۵۶، ج ۱۷، ص ۲۹ـ۳۰؛ نیز براى آثارى با عنوان «احکام الاموات» و «احکام الجنائز» رجوع کنید به ه‌مان، ج ۱، ص ۲۹۴ـ۲۹۶، ۴۵۱، ۵۳۲، ج ۳، ص ۱۵۸، ۴۷۳، ج ۵، ص ۱۴۸ـ۱۵۰، ج۲۰، ص ۱۱۷، ۳۳۹، ج ۲۵، ص ۷۶ </ref>


کارهاى واجب بر انسان در مورد مردگان، از نوع [[واجب کفایی|واجبِ کفایى]]‌ اند و برخى از آن‌ها (تکفین، حنوط و دفن کردن) به [[قصد قربت]] نیاز ندارند و شمارى دیگر (غسل و نماز میت) نیازمند قصد قربت‌اند. چنانچه به سبب عوامل خاص، انجام دادن هریک از این واجبات براى افراد ممکن نباشد، از عهده آنان ساقط مى شود. <ref> طباطبائى یزدى، ج ۱، ص ۳۷۶، ۳۹۵، ۴۰۳، ۴۱۴، ۴۲۱، ۴۳۷؛ زحیلى، ج ۲، ص ۱۵۰۸ </ref>
کارهاى واجب بر انسان در مورد مردگان، از نوع [[واجب کفایی|واجبِ کفایى]]‌ اند و برخى از آن‌ها (تکفین، حنوط و دفن کردن) به [[قصد قربت]] نیاز ندارند و شمارى دیگر (غسل و نماز میت) نیازمند قصد قربت‌اند. چنانچه به سبب عوامل خاص، انجام دادن هریک از این واجبات براى افراد ممکن نباشد، از عهده آنان ساقط مى شود. <ref> طباطبائى یزدى، ج ۱، ص ۳۷۶، ۳۹۵، ۴۰۳، ۴۱۴، ۴۲۱، ۴۳۷؛ زحیلى، ج ۲، ص ۱۵۰۸ </ref>
confirmed، protected، templateeditor
۲۱۴

ویرایش