سوره فاتحه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←محتوا
جز (←محتوا) |
جز (←محتوا) |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
== محتوا== | == محتوا== | ||
محتوای اصلی سورهٔ فاتحه، [[توحید]]، سپاس خداوند، [[عبادت]]، استعانت و طلب [[هدایت]] از خدا است.<ref>محققیان، «سوره حمد» ص۷۲۶.</ref> علامه طباطبایی می گوید: چون از جمله «ایاک نعبد» (فقط تو را عبادت می کنیم) ممکن است ادعای استقلال بنده در عبادت خدا به ذهن بیاید به همین جهت بلا فاصله در جمله بعد باگفتن «ایاک نستعین »(فقط از تو استعانت می جوییم) به بنده تلقین شده که بگوید در همین عبادت هم از خدا استعانت می طلبد و هیچ گونه استقلالی درهیچ شأنی ندارد.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القران، ج۱، ص۲۶، نشر اعلمی بیروت، ۱۳۹۳ق.</ref> در این سوره از اوصاف خدا، اوصاف و نشانه‌های بندگان صالح خدا، تبیین مسئله هدایت و صراط مستقیم در قالب [[دعا]] و ابراز تنفر از کج‌روی و گمراهی سخن به میان آمده است.<ref>خرمشاهی، «سوره فاتحه»، ص۱۲۳۶.</ref> | محتوای اصلی سورهٔ فاتحه، [[توحید]]، سپاس خداوند، [[عبادت]]، استعانت و طلب [[هدایت]] از خدا است.<ref>محققیان، «سوره حمد» ص۷۲۶.</ref> [[علامه طباطبایی]] می گوید: چون از جمله «ایاک نعبد» (فقط تو را عبادت می کنیم) ممکن است ادعای استقلال بنده در عبادت خدا به ذهن بیاید به همین جهت بلا فاصله در جمله بعد باگفتن «ایاک نستعین »(فقط از تو استعانت می جوییم) به بنده تلقین شده که بگوید در همین عبادت هم از خدا استعانت می طلبد و هیچ گونه استقلالی درهیچ شأنی ندارد.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القران، ج۱، ص۲۶، نشر اعلمی بیروت، ۱۳۹۳ق.</ref> در این سوره از اوصاف خدا، اوصاف و نشانه‌های بندگان صالح خدا، تبیین مسئله هدایت و صراط مستقیم در قالب [[دعا]] و ابراز تنفر از کج‌روی و گمراهی سخن به میان آمده است.<ref>خرمشاهی، «سوره فاتحه»، ص۱۲۳۶.</ref> | ||
اين سوره را می‌توان به دو بخش تقسيم کرد: بخشى که از حمد و ثناى خدا سخن می‌گويد و بخشى که نيازهاى بنده را مطرح می‌کند. در [[حدیث قدسی]] آمده است: من سوره حمد را ميان خود و بندهام تقسيم كرده‌ام؛ نيمى از آن براى من، و نيمى براى بندهٔ من است.<ref>صدوق، امالی، ۱۳۷۶ش، ص۱۷۴؛ مكارم شيرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۷.</ref> | اين سوره را می‌توان به دو بخش تقسيم کرد: بخشى که از حمد و ثناى خدا سخن می‌گويد و بخشى که نيازهاى بنده را مطرح می‌کند. در [[حدیث قدسی]] آمده است: من سوره حمد را ميان خود و بندهام تقسيم كرده‌ام؛ نيمى از آن براى من، و نيمى براى بندهٔ من است.<ref>صدوق، امالی، ۱۳۷۶ش، ص۱۷۴؛ مكارم شيرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۷.</ref> | ||