Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۰۸
ویرایش
سکینه دختر امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
ویرایش و جا بجایی مطلب
جز (←ایام اسارت) |
جز (ویرایش و جا بجایی مطلب) |
||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
{{وسط چین}}<small>ترجمه: کسی را سرزنش مکن که راهش را گم کرده است، زیرا از چشمانش اشک فراوان می‌بارد. در روز طف (عاشورا) تیری به سوی امام حسین(ع) پرتاب شد که خطا نمی‌رود و از حدقه چشم امام [سجاد(ع)] دور نمی‌شود. این کار به دست کسانی انجام شد که بدترین مردم و حرامزاده و خارج از دین و [[فاسق]] بودند. ای بدترین امت دلیل‌هایتان را در رستاخیز اقامه کنید شما برهانی ندارید زیرا همه شما او را با شمشیرتان زدید.»<ref>ابن صوفی نسابه، المجدی فی انساب الطالبیین، ۱۴۲۲ق، ص۵۸۲-۵۸۳؛ تستری، احقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ج۲۷، ص۴۹۲.</ref> | {{وسط چین}}<small>ترجمه: کسی را سرزنش مکن که راهش را گم کرده است، زیرا از چشمانش اشک فراوان می‌بارد. در روز طف (عاشورا) تیری به سوی امام حسین(ع) پرتاب شد که خطا نمی‌رود و از حدقه چشم امام [سجاد(ع)] دور نمی‌شود. این کار به دست کسانی انجام شد که بدترین مردم و حرامزاده و خارج از دین و [[فاسق]] بودند. ای بدترین امت دلیل‌هایتان را در رستاخیز اقامه کنید شما برهانی ندارید زیرا همه شما او را با شمشیرتان زدید.»<ref>ابن صوفی نسابه، المجدی فی انساب الطالبیین، ۱۴۲۲ق، ص۵۸۲-۵۸۳؛ تستری، احقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ج۲۷، ص۴۹۲.</ref> | ||
</small>{{پایان}} | </small>{{پایان}} | ||
در برخی منابع اهل سنت و کتاب‌های تاریخی مطالبی درباره سکینه دختر امام حسین (ع) مطرح شده است که از طرف دیگر مورخان مورد مناقشه قرار گرفته شده است. [[ابوالفرج الاصفهانی]] مدعی شده است که سکینه اهل تغزل و شعرگویی بوده و در مجامع شعر و شاعری که برگزار کرده، به داوری درباره اشعار شعرا و صاحبان سخن پرداخته است.<ref>اصفهانی، الاغانی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۵۷۰، ۵۷۷-۵۷۸؛ ج۱۶، ص۳۷۴-۳۷۵، ۳۷۹-۳۸۰.</ref> | |||
<br /> | |||
ابوالفرج الاصفهانی این روایت را از زبیر بن بکار که عداوت او با [[بنی هاشم]] معروف بوده، نقل کرده است. زبیر بن بکار به دلیل دروغ‌هایی که درباره مردان و زنان اهل بیت(ع) می‌ساخت مورد هجمه واقع شد و قصد از بین بردن او را داشتند؛ از این رو در زمان [[متوکل]] از [[مکه]] گریخت و در [[بغداد]] ساکن شد.<ref>الحلو، محمدعلی السید یحیی؛ عقیله قریش آمنه بنت الحسین الملقبه بسکینه، صص۵۳-۵۵ به نقل از وفیات الاعیان.</ref> علاوه بر زبیر بن بکار در سلسله سند این روایات، عمر بن ابی بکر المؤملی وجود دارد که روایات او از نظر علمای [[اهل سنت]] مخدوش و ضعیف تلقی شده است و حتی او را آفتی از آفات معرفی کرده‌اند،<ref>ابن حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، ج۹، ص۱۰۲؛ ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۳، ص۵۵۲.</ref> از طرف دیگر ابوالفرج الاصفهانی به این امر نیز اشاره کرده است که نظیر اجتماعی که به سکینه بنت الحسین(ع) منسوب گردیده توسط زنی اموی برپا شده است.<ref>اصفهانی، الاغانی، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۸۱-۲۸۲.</ref> | |||
<br /> | |||
همچنین بسیاری از اشعاری که به سکینه بنت الحسین(ع) نسبت داده شده متعلق به آن بانو نیست، بلکه این اشعار متعلق به سکینه بنت خالد بن مصعب زبیری است که ملاقاتها و مغازلاتش با عمر بن ابی ربیعه شاعر معروف و مشهور است. تشابه اسمی سکینه بنت الحسین(ع) با سکینه بنت خالد بن مصعب همسر [[عمر بن ابی ربیعه]] و اختلاط گاه به عمد این دو اسامی موجب اختراع قصه‌های آن چنانی بوده است بسیاری دیگر از این اشعار و اجتماعات منسوب به سکینه دختر امام حسین(ع) هم، در حقیقت اشعار و اجتماعاتی است به سرپرستی [[عائشه بنت طلحة بن عبیدالله]] همسر مصعب بن زبیر که با عمر بن ابی ربیعه به تغزل و اشعار شاعرانه اشتغال و اشتهار داشت.<ref>ابوالفرج الاصفهانی، پیشین، ج۱، صص۲۸۱-۲۸۲.</ref> | |||
=== درگذشت === | === درگذشت === | ||
چگونگی وفات و محل دفن سکینه نیز مورد اختلاف مورخان واقع شده است. برخی از منابع تاریخی وفات سکینه را در روز پنجم [[ربیع الاول]] سال ۱۱۷ هجری قمری در زمان امارت خالد بن عبدالله بن حارث یا خالد بن عبد الملک در [[مدینه]] نقل کرده‌اند.<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۹، ص۲۱۸؛ ابن خلکان، وفیات الاعیان و أنباء أبناء الزمان، بیروت، ج۲، ص۳۹۶؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۷۴م ج۲، ص۱۹۷؛ طبری، تاریخ الطبری، ۱۹۶۷م، ج۷، ص۱۰۷.</ref> بنا بر نقل این منابع، خالد بن عبدالله بر او [[نماز میت|نماز]] خواند و او را در [[قبرستان بقیع]] به خاک سپردند. | چگونگی وفات و محل دفن سکینه نیز مورد اختلاف مورخان واقع شده است. برخی از منابع تاریخی وفات سکینه را در روز پنجم [[ربیع الاول]] سال ۱۱۷ هجری قمری در زمان امارت خالد بن عبدالله بن حارث یا خالد بن عبد الملک در [[مدینه]] نقل کرده‌اند.<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۹، ص۲۱۸؛ ابن خلکان، وفیات الاعیان و أنباء أبناء الزمان، بیروت، ج۲، ص۳۹۶؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۷۴م ج۲، ص۱۹۷؛ طبری، تاریخ الطبری، ۱۹۶۷م، ج۷، ص۱۰۷.</ref> بنا بر نقل این منابع، خالد بن عبدالله بر او [[نماز میت|نماز]] خواند و او را در [[قبرستان بقیع]] به خاک سپردند. | ||
| خط ۱۱۱: | خط ۱۱۵: | ||
پس از پایان اسارت سکینه به همراه کاروان اسرا به مدینه بازگشت؛ اما از چگونگی زندگی او در [[مدینه]] تا زمان وفات، در منابع تاریخی اخبار چندانی در دست نیست و تنها به ذکر بعضی از مناظرات و مجالس علمی اکتفا شده است.<ref>اصفهانی، الاغانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۶، ص۳۶۲.</ref> | پس از پایان اسارت سکینه به همراه کاروان اسرا به مدینه بازگشت؛ اما از چگونگی زندگی او در [[مدینه]] تا زمان وفات، در منابع تاریخی اخبار چندانی در دست نیست و تنها به ذکر بعضی از مناظرات و مجالس علمی اکتفا شده است.<ref>اصفهانی، الاغانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۶، ص۳۶۲.</ref> | ||
=== ازدواج‌های متعدد === | === ازدواج‌های متعدد === | ||