۱۶٬۹۸۱
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←ازدواج با پیامبر) |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
==ازدواج با پیامبر== | ==ازدواج با پیامبر== | ||
پیامبر صفیه را به دین اسلام دعوت کرد، او پذیرفت. | پیامبر صفیه را به دین اسلام دعوت کرد، او پذیرفت. سپس او را آزاد کرد و به همسری برگزید.<ref>استیعاب، ج۴، ص۱۸۷۲</ref> و دختر عموی او را به [[دحیه کلبی]] بخشید.<ref>انساب الاشراف، ج۱، ص۴۴۴؛ طبری، ج۳، ص۹؛ السیرة النبویه، ج۲، ص۳۳۱</ref> | ||
به گفته منابع تاریخی، | به گفته منابع تاریخی، پس از اسارت صفیه، پیامبر در چهره او اثری از کبودی یافت از او پرسید: «این چیست؟» صفیه در پاسخ گفت: «ای رسولخدا(ص) در خواب دیدم که ماهی از سوی آسمان [[یثرب]] آمد و در دامنم قرار گرفت این موضوع را به شوهرم کنانه گفتم. او گفت گویا دوست داری همسر پادشاهی شوی که از مدینه میآید؟ پس ضربهای بر من وارد کرد...».<ref> البدایه و النهایه، ج۸، ص۴۶، ج۴، ص۱۹۶؛ بنگرید: اسدالغابه، ج۶، ص۱۷۰، که به جای شوهرش از پدرش نام می برد.</ref> | ||
صفیه بیش از هفده سال نداشت که به ازدواج پیامبر درآمد.<ref> الاصابه، ج۸، ص۲۱۲</ref> ازدواج او در | صفیه بیش از هفده سال نداشت که به ازدواج پیامبر درآمد.<ref> الاصابه، ج۸، ص۲۱۲</ref> ازدواج او در میان راه خیبر به مدینه اتفاق افتاد.<ref> انساب الاشراف، ج۱، ص۴۴۴</ref><ref> انساب الاشراف، ج۱، ص۴۴۴؛ البدایه و النهایه، ج۴، ص۱۹۶؛ السیرة النبویة، ج۲، ص۴۶۴؛ الطبقات الکبری، ج۸، ص۹۹</ref> | ||
پیامبر در مدینه صفیه را در خانه حارثة بن | پیامبر در مدینه صفیه را در خانه حارثة بن نعمان منزل داد. زنان انصار به دیدن او میرفتند. عایشه نیز به دیدن او رفته بود.<ref> انساب الاشراف، ج۱، ص۴۴۴؛ الطبقات الکبری، ج۸، ص ۱۰۰</ref> | ||
پیامبر(ص) صفیه را ملزم به رعایت حجاب کرد و برای او هممانند همسران دیگرش نوبت معین نمود.<ref>انساب الاشراف، ج۱، ص۴۴۴ </ref>مورخین و سیرهنویسان صفیه بنت اخطب را تنها همسر غیر عرب رسولخدا(ص) برشمردند.<ref>سبل الهدی، ج۱۱، ص۱۴۵؛ السیرة النبویة، ج۲، ص۶۴۹</ref> | پیامبر(ص) صفیه را ملزم به رعایت حجاب کرد و برای او هممانند همسران دیگرش نوبت معین نمود.<ref>انساب الاشراف، ج۱، ص۴۴۴ </ref>مورخین و سیرهنویسان صفیه بنت اخطب را تنها همسر غیر عرب رسولخدا(ص) برشمردند.<ref>سبل الهدی، ج۱۱، ص۱۴۵؛ السیرة النبویة، ج۲، ص۶۴۹</ref> |
ویرایش