Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۲۶
ویرایش
بابیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←اصول دین
(درج الگوی درجه بندی) |
جز (←اصول دین) |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
از این گفته‌ها معلوم می‌شود که علی محمد خود را در ردیف پیامبران پیشین و بلکه برتر از آنان دانسته است و از برخی سخنانش بیش از این هم برمی‌آید.<ref>مثلاً نک: میرزاجانی، ص۲۴۴.</ref> | از این گفته‌ها معلوم می‌شود که علی محمد خود را در ردیف پیامبران پیشین و بلکه برتر از آنان دانسته است و از برخی سخنانش بیش از این هم برمی‌آید.<ref>مثلاً نک: میرزاجانی، ص۲۴۴.</ref> | ||
۳. [[مهدویت]]: وی ابتدا خویشتن را «باب» و «ذِکْر» نامید.<ref>اسلمنت، بهاء الله و عصر جدید، ص۱۸.</ref> اما بعدها در کتاب ''دلائل سبعه'' به صراحت دعوی مهدویت کرد. دعوی بابیت و مهدویت او در منابع بابیه به صراحت تکرار و بر آن تأکید شده است. میرزا جانی کاشانی آورده است: | ۳. '''معاد''': باب [[معاد]] و [[قیامت]] و مباحث مربوط به آنها را تأویل می‌کند. وی در کتاب «بیان» می‌گوید: با آمدن من قیامت اسلام برپا شد و من تا زنده‌ام، روز قیامت اسلام باقی است و روزی که بمیرم، قیامت به پایان می‌رسد و منظور از بعث و برانگیختن، این است که من می‌گویم؛ مثلا می‌گویم فلان کس که به من [[ایمان]] آورد، فلان شخص زمان صدر اسلام است و این شخص، او می‌شود!<ref> موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۱۰۶ به نقل از: علی‌محمد شیرازی، بیان، باب سابع از واحد ثانی. </ref> به گفته باب، منظور از قیام مردگان، بیداری روحانی کسانی است که در قبرهای نادانی و غفلت به خواب رفته‌اند. روز جزاء، روز ظهور مظهر جدید است. [[بهشت]]، عبارت است از شادی و سرور معرفت و محبت [[الله]] و [[جهنم]] محرومیت از عرفان الهی است.<ref> اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۲۹.</ref> از نظر باب این اصطلاحات معنایی جز این ندارند و دیگر معنای همچون برانگیخته شدن مردگان با بدن عنصری، وهم و تخیل است.<ref> اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۳۰.</ref> | ||
۴. [[مهدویت]]: وی ابتدا خویشتن را «باب» و «ذِکْر» نامید.<ref>اسلمنت، بهاء الله و عصر جدید، ص۱۸.</ref> اما بعدها در کتاب ''دلائل سبعه'' به صراحت دعوی مهدویت کرد. دعوی بابیت و مهدویت او در منابع بابیه به صراحت تکرار و بر آن تأکید شده است. میرزا جانی کاشانی آورده است: | |||
:::: نشانه‌های «حجت و امام منتظر» که [[سید کاظم رشتی|سیدکاظم رشتی]] بیان کرده، همه بر علی محمد راست می‌آید و وی در آغاز مرتبه بابیت مخصوصه آثاری داشت و در ۱۲۶۰ق خود را [[قائم]] و حجت خواند و بابیت را به ملاحسین بشرویه‌ای تفویض کرد.<ref>میرزاجانی، ص۱۰۲-۱۰۶.</ref> | :::: نشانه‌های «حجت و امام منتظر» که [[سید کاظم رشتی|سیدکاظم رشتی]] بیان کرده، همه بر علی محمد راست می‌آید و وی در آغاز مرتبه بابیت مخصوصه آثاری داشت و در ۱۲۶۰ق خود را [[قائم]] و حجت خواند و بابیت را به ملاحسین بشرویه‌ای تفویض کرد.<ref>میرزاجانی، ص۱۰۲-۱۰۶.</ref> | ||