Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۲۱۱
ویرایش
جز (←اصول دین) |
جز (←عقاید و آموزه ها) |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
===اصول دین=== | ===اصول دین=== | ||
۱. توحید: باب با توجه به شماره حروف نام خود و کلمه «رب»، خود را «رب الاعلی» نامید و ادعای [[ربوبیت]] و [[الوهیت]] کرد.<ref>گلپایگانی، الفرائد، ص۴۰۲.</ref> | ۱. [[توحید]]: باب با توجه به شماره حروف نام خود و کلمه «رب»، خود را «رب الاعلی» نامید و ادعای [[ربوبیت]] و [[الوهیت]] کرد.<ref>گلپایگانی، الفرائد، ص۴۰۲.</ref> | ||
۲. نبوت: وی که به پیروی از بنیانگذاران [[شیخیه]]، فیض الهی را در هدایت خلق تعطیل بردار نمیدانست، خود را مؤسس دوره جدید | ۲. [[نبوت]]: وی که به پیروی از بنیانگذاران [[شیخیه]]، فیض الهی را در هدایت خلق تعطیل بردار نمیدانست، خود را مؤسس دوره جدید نبوت میخواند<ref>شاهرودی، مرآت، ۱۲۱.</ref> و [[خاتمیت]] [[پیامبر اسلام(ص)]] را خاتمیت دوره نبوت سابقه مینامید.{{مدرک}} | ||
در [[کتاب بیان]] که آن را ناسخ [[قرآن]] میپنداشت، آورده است: | در [[کتاب بیان]] که آن را ناسخ [[قرآن]] میپنداشت، آورده است: | ||
::مراد از معرفت پروردگار، معرفت مظهر اوست و آنچه در مظاهر ظاهر میگردد «مشیت» اوست که خالق هر چیزی است، این [[مشیت]] نقطه ظهور است و در هر دوری و کوری بر حسب آن دوره ظاهر میگردد. [[محمد(ص)]] نقطه «فرقان» است و علی محمد نقطه «بیان»، و هر دو یکیند. نقطه بیان عیناً همان آدم بدیع فطرت است. ظهورات را نه ابتدایی است، نه انتهایی؛ قبل از آدم(ع) هم عوالمی بوده است و پس از «من یظهره الله» هم ظهورات دیگر به طور بینهایت خواهد بود. هر ظهوری اشرف از ظهور پیش و مشتمل بر آن است؛ و مشیت اولیه در هر ظهوری، اقوی و اکمل از ظهور قبل است.<ref>باب، بیان عربی، ص۳-۱۰، بیان فارسی، ص۵۰، ۸۱-۸۲.</ref> | ::مراد از معرفت پروردگار، معرفت مظهر اوست و آنچه در مظاهر ظاهر میگردد «مشیت» اوست که خالق هر چیزی است، این [[مشیت]] نقطه ظهور است و در هر دوری و کوری بر حسب آن دوره ظاهر میگردد. [[محمد(ص)]] نقطه «فرقان» است و علی محمد نقطه «بیان»، و هر دو یکیند. نقطه بیان عیناً همان آدم بدیع فطرت است. ظهورات را نه ابتدایی است، نه انتهایی؛ قبل از آدم(ع) هم عوالمی بوده است و پس از «من یظهره الله» هم ظهورات دیگر به طور بینهایت خواهد بود. هر ظهوری اشرف از ظهور پیش و مشتمل بر آن است؛ و مشیت اولیه در هر ظهوری، اقوی و اکمل از ظهور قبل است.<ref>باب، بیان عربی، ص۳-۱۰، بیان فارسی، ص۵۰، ۸۱-۸۲.</ref> | ||
مراد باب از این سخن آن است که وی موجودی «ازلی» است که در دورانهای مختلف به مظاهر گوناگون ظاهر میشود و او همان [[آدم]] و [[حضرت نوح|نوح]] و [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]] و [[حضرت موسی|موسی]](ع) و سایر پیامبران است. وی ظهور کسی را که از او به «من یظهره الله» تعبیر میکرد، بشارت داده، و او را اشرف و اعظم از خود شمرده است.<ref> باب، بیان عربی، ۱۱ بب، بیان فارسی ۳۰ بب. </ref> | مراد باب از این سخن آن است که وی موجودی «ازلی» است که در دورانهای مختلف به مظاهر گوناگون ظاهر میشود و او همان [[آدم]] و [[حضرت نوح|نوح]] و [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]] و [[حضرت موسی|موسی]](ع) و سایر پیامبران است. وی ظهور کسی را که از او به «من یظهره الله» تعبیر میکرد، بشارت داده، و او را اشرف و اعظم از خود شمرده است.<ref> باب، بیان عربی، ۱۱ بب، بیان فارسی ۳۰ بب. </ref> | ||
از این گفتهها معلوم میشود که علی محمد خود را در ردیف پیامبران پیشین و بلکه برتر از آنان دانسته است و از برخی سخنانش بیش از این هم برمیآید.<ref>مثلاً نک: میرزاجانی، ص۲۴۴.</ref> | از این گفتهها معلوم میشود که علی محمد خود را در ردیف پیامبران پیشین و بلکه برتر از آنان دانسته است و از برخی سخنانش بیش از این هم برمیآید.<ref>مثلاً نک: میرزاجانی، ص۲۴۴.</ref> | ||
۳. مهدویت: ابتدا خویشتن را «باب» و «ذِکْر» نامید.<ref> | ۳. [[مهدویت]]: وی ابتدا خویشتن را «باب» و «ذِکْر» نامید.<ref>اسلمنت، بهاء الله و عصر جدید، ص۱۸.</ref> اما بعدها در کتاب ''دلائل سبعه'' به صراحت دعوی مهدویت کرد. دعوی بابیت و مهدویت او در منابع بابیه به صراحت تکرار و بر آن تأکید شده است. میرزا جانی کاشانی آورده است: | ||
:::: نشانههای «حجت و امام منتظر» که سیدکاظم رشتی بیان کرده، همه بر علی محمد راست میآید و وی در آغاز مرتبه بابیت مخصوصه آثاری داشت و در ۱۲۶۰ق خود را قائم و حجت خواند و بابیت را به ملاحسین بشرویهای تفویض کرد.<ref>میرزاجانی، ص۱۰۲-۱۰۶.</ref> | :::: نشانههای «حجت و امام منتظر» که [[سید کاظم رشتی|سیدکاظم رشتی]] بیان کرده، همه بر علی محمد راست میآید و وی در آغاز مرتبه بابیت مخصوصه آثاری داشت و در ۱۲۶۰ق خود را [[قائم]] و حجت خواند و بابیت را به ملاحسین بشرویهای تفویض کرد.<ref>میرزاجانی، ص۱۰۲-۱۰۶.</ref> | ||
برخی از پیروان علی محمد باب، در مقطعی عبارت «أشهد أن علی محمد بقیة الله» را در [[اذان]] قرار دادند.<ref>الگار، نقش روحانیت پیشرو در جنبش مشروطیت، ۱۳۵۶ش، ص۱۹۵.</ref> | برخی از پیروان علی محمد باب، در مقطعی عبارت «أشهد أن علی محمد بقیة الله» را در [[اذان]] قرار دادند.<ref>الگار، نقش روحانیت پیشرو در جنبش مشروطیت، ۱۳۵۶ش، ص۱۹۵.</ref> | ||
===فروع دین=== | ===فروع دین=== | ||
۱.عدم جواز تدریس و تحصیل غیر از کتاب بیان: «لایجوز التدریس فی کتب غیر البیان».<ref>علی محمد باب؛ بیان فارسی؛ ص۱۳۰.</ref> باب دستور فرمود که تدریس و تحصیل همه کتب غیر از کتاب بیان ایشان جایز نیست! در ادامه حضرت ایشان دستور میدهد که کلیه کتب علمی در هر رشتهای، باید به طور کلی نابود شوند؛ مگر در ترویج امر وی باشد!<ref>علی محمد باب؛ بیان فارسی؛ ص۱۹۸.</ref> البته | ۱.عدم جواز تدریس و تحصیل غیر از کتاب بیان: «لایجوز التدریس فی کتب غیر البیان».<ref>علی محمد باب؛ بیان فارسی؛ ص۱۳۰.</ref> باب دستور فرمود که تدریس و تحصیل همه کتب غیر از کتاب بیان ایشان جایز نیست! در ادامه حضرت ایشان دستور میدهد که کلیه کتب علمی در هر رشتهای، باید به طور کلی نابود شوند؛ مگر در ترویج امر وی باشد!<ref>علی محمد باب؛ بیان فارسی؛ ص۱۹۸.</ref> البته باب احکامی مترقی در ترویج علم هم داشتهاند، مثلاً گفتهاند: «واجب است که هر نفسی برای وارثان خود، نوزده ورق کاغذ سفید لطیف، [[ارث]] باقی گذارد!».<ref> باب؛ بیان فارسی؛ ص۲۷۴.</ref> | ||
۲. عدم جواز شکستن تخم مرغ: «و لاتضربن البیضه علی شیئی یضیع مافیه قبل ان یطبخ، هذا ما قدجعل الله رزق نقطه الاولی فی ایام القیامه من عنده لعلکم تشکرون»: (تخم مرغ را قبل از آنکه بپزید، به جایی نزنید؛ چراکه آنچه درونش است ضایع میشود(اشاره به شکستن!) و خداوند تخم مرغ را روزی نقطه الاولی(باب) قرار داده است، شاید که سپاسگذار باشید).<ref> باب؛ بیان عربی؛ باب خامس بعد العشر، ص۴۲.</ref> | ۲. عدم جواز شکستن تخم مرغ: «و لاتضربن البیضه علی شیئی یضیع مافیه قبل ان یطبخ، هذا ما قدجعل الله رزق نقطه الاولی فی ایام القیامه من عنده لعلکم تشکرون»: (تخم مرغ را قبل از آنکه بپزید، به جایی نزنید؛ چراکه آنچه درونش است ضایع میشود(اشاره به شکستن!) و خداوند تخم مرغ را روزی نقطه الاولی(باب) قرار داده است، شاید که سپاسگذار باشید).<ref> باب؛ بیان عربی؛ باب خامس بعد العشر، ص۴۲.</ref> | ||
خط ۷۹: | خط ۷۷: | ||
۴. ازدیاد نسل از هر طریق: «اگر کسی نتوانست همسر خود را باردار کند، اذن دهد که از دیگری باردار شود، مشروط به آنکه شخص ثالث ایمان به باب داشته باشد».<ref>باب؛ بیان فارسی؛ الباب الخامس و العشر من الواحد الثامن، ص۱۹۸.</ref> | ۴. ازدیاد نسل از هر طریق: «اگر کسی نتوانست همسر خود را باردار کند، اذن دهد که از دیگری باردار شود، مشروط به آنکه شخص ثالث ایمان به باب داشته باشد».<ref>باب؛ بیان فارسی؛ الباب الخامس و العشر من الواحد الثامن، ص۱۹۸.</ref> | ||
۵. خمس یک سوم است: «واعلموا إنما غنمتم من شیء فأنّ للذکر ثلثه» دلیل باب این است که [[سهم امام]] به من میرسد. در حالیکه سهم امام نصف | ۵. [[خمس]] یک سوم است: «واعلموا إنما غنمتم من شیء فأنّ للذکر ثلثه» دلیل باب این است که [[سهم امام]] به من میرسد. در حالیکه سهم امام نصف خمس است و نصف خمس، عُشر میشود نه ثلث.<ref>باب، ایقان؛ ص۱۲۲. </ref> | ||
۶. همه چیز پاک است جز منکرین باب: تمام اشیاء پاک هستند جز کسانی که به باب اعتقاد ندارند.<ref>باب، بیان عربی، ص۴۷.</ref> | ۶. همه چیز پاک است جز منکرین باب: تمام اشیاء پاک هستند جز کسانی که به باب اعتقاد ندارند.<ref>باب، بیان عربی، ص۴۷.</ref> | ||
۷.روزه: در بابیه روزه ۱۹ روز است که نوزدهمین ماه آنان واجب است و عید فطرشان [[عید نوروز]] است.<ref> باب، بیان، باب۱۸.</ref> | ۷.[[روزه]]: در بابیه روزه ۱۹ روز است که نوزدهمین ماه آنان [[واجب]] است و [[عید فطر|عید فطرشان]]، [[عید نوروز]] است.<ref> باب، بیان، باب۱۸.</ref> | ||
۸. نماز: نماز جماعت حرام است فقط در نماز میت مومنین باید اجتماع کنند اما قصد فرادا نمایند.<ref>باب، بیان فارسی، ص۳۲۴.</ref> | ۸. [[نماز]]: [[نماز جماعت]]، [[حرام]] است فقط در [[نماز میت]] مومنین باید اجتماع کنند اما قصد فرادا نمایند.<ref>باب، بیان فارسی، ص۳۲۴.</ref> | ||
۹. جواز [[ربا]]<ref>باب، بیان، باب۱۸.</ref> | ۹. جواز [[ربا]]<ref>باب، بیان، باب۱۸.</ref> |