بابیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بابیه''' یا '''آیین بابی'''، فرقه‌ای مذهبی است که در نیمه دوم سده ۱۳ق /۱۹م به دست [[سید علی محمد باب|سیدعلی محمد شیرازی]] (محرم ۱۲۳۵ - شعبان ۱۲۶۶/نوامبر ۱۸۱۹- ژوئیه ۱۸۵۰) از پیروان [[سید کاظم رشتی]]، (رهبر [[شیخیه]])، در ایران پدید آمد.  [[شیعیان]] این فرقه را انحرافی و بیرون از دین اسلام می‌دانند.

سیدعلی محمد شیرازی کار خویش را با ادعای بابیت از طرف [[امام مهدی]](عج) آغاز کرد و تا ادعای مقام الوهیت پیش رفت. او، پس از ادعای [[نبوت]]، از نسخ و پایان یافتن زمان دین [[اسلام]] و ظهور انبیای دیگر بعد از [[پیامبر اسلام]](ص) سخن گفت و احکام و قوانین جدیدی را بر پیروان خود واجب کرد.

باب با اینکه چند بار در حضور علمای شیعه از عقاید خود [[توبه]] کرد اما باز هم به ترویج عقاید خود ادامه داد. پس از اعدام وی سران این جنبش به کشور عثمانی ([[ترکیه]] کنونی) تبعید شدند. در آنجا برخی از پیروان باب به آیین او باقی ماندند و برخی دیگر به دنبال دعوی بهاء به آیین [[بهاییت]] گرویدند. بخشی از بابی‌ها که به آئین بهاییت نگرویدند، جانشینی [[صبح ازل]] برای باب را پذیرفتند. این گروه از بابیان خود را ازلی یا بیانی می‌دانند.