کاربر ناشناس
جزیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Naqavi بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Naqavi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
==مصارف جزیه== | ==مصارف جزیه== | ||
بنا بر احادیث،<ref>رجوع کنید به كلینی، ج 3، ص 568</ref> در جواز مصرف جزیه برای مجاهدان تردیدی نیست، لذا بعضی فقها آن را در حكم غنیمت می‌دانند؛<ref>برای نمونه رجوع کنید به طوسی، 1387، ج 2، ص 50؛ نجفی، ج 21، ص 262</ref> اما، برخی دیگر، با اینكه آن را فَیء دانسته‌اند،<ref>رجوع کنید به ابویوسف قاضی، ص124؛ ابن‌قیم جوزیه، قسم1، ص 82</ref> به حاكم اختیار داده‌اند كه آن را در صورت نیاز یا صلاحدید به مجاهدان اختصاص دهد.<ref>رجوع کنید به منتظری، ج 3، ص 464</ref> بنا بر قولی دیگر، جزیه همچون مالیاتهای دیگر باید در راه مصالح مسلمانان هزینه شود.<ref>رجوع کنید به مفید، ص 279؛ سَلاّر دیلمی، ص 143؛ طوسی، 1407ـ1417، ج 5، ص 545 -546؛ ابوالبركات، ج 2، ص 19</ref> برخی نیز جزیه را در حكم صدقه دانسته‌اند.<ref>برای نمونه رجوع کنید به ابن‌قیم جوزیه، قسم1، ص82</ref> ضامن شدن مسلمان برای جزیه ذمی جایز نیست، اما ذمی می‌تواند ضامن جزیه دیگری‌شود.<ref>رجوع کنید به همان،قسم1، ص88 -89</ref> | بنا بر احادیث،<ref>رجوع کنید به كلینی، ج 3، ص 568</ref> در جواز مصرف جزیه برای مجاهدان تردیدی نیست، لذا بعضی فقها آن را در حكم غنیمت می‌دانند؛<ref>برای نمونه رجوع کنید به طوسی، 1387، ج 2، ص 50؛ نجفی، ج 21، ص 262</ref> اما، برخی دیگر، با اینكه آن را فَیء دانسته‌اند،<ref>رجوع کنید به ابویوسف قاضی، ص124؛ ابن‌قیم جوزیه، قسم1، ص 82</ref> به حاكم اختیار داده‌اند كه آن را در صورت نیاز یا صلاحدید به مجاهدان اختصاص دهد.<ref>رجوع کنید به منتظری، ج 3، ص 464</ref> بنا بر قولی دیگر، جزیه همچون مالیاتهای دیگر باید در راه مصالح مسلمانان هزینه شود.<ref>رجوع کنید به مفید، ص 279؛ سَلاّر دیلمی، ص 143؛ طوسی، 1407ـ1417، ج 5، ص 545 -546؛ ابوالبركات، ج 2، ص 19</ref> برخی نیز جزیه را در حكم صدقه دانسته‌اند.<ref>برای نمونه رجوع کنید به ابن‌قیم جوزیه، قسم1، ص82</ref> ضامن شدن مسلمان برای جزیه ذمی جایز نیست، اما ذمی می‌تواند ضامن جزیه دیگری‌شود.<ref>رجوع کنید به همان،قسم1، ص88 -89</ref> | ||
==انواع جزیه== | |||
شماری از فقهای اهل سنّت جزیه را بر اساس رضایت یا عدم رضایت ذمی، به جزیه «صُلْحِیه» و «عَنْوِیه» تقسیم كرده‌اند.چنین تقسیمی در فقه امامی، شافعی و حنبلی وجود ندارد، زیرا این مذاهب حكم جزیه را فقط در سرزمینهایی كه با صلح به دست مسلمانان افتاده است، جاری می‌دانند.<ref>رجوع کند به جصاص، ج 3، ص 97؛ ابوالصلاح حلبی، ص 26؛ طوسی، 1387، ج 2، ص 35ـ36</ref> | |||
* صلحیه | |||
هرگاه عقد ذمه بر پایه صلح و رضایت طرفین انعقاد یافته باشد، مقدار جزیه بر اساس توافق دو طرف تعیین می‌شود كه به آن جزیه صلحیه می‌گویند.<ref>كاسانی، ج 7، ص 111؛ مَرغینانی، همانجا؛ ابن‌رشد، ج 1، ص 325؛ ابن‌جزی، ج 17، ص 105</ref> | |||
* عنویه | |||
اگر حاكم اسلامی در سرزمینهایی كه با زور و غلبه به تصرف لشكر اسلام در آمده است، جزیه‌ای وضع كند،(مانند سرزمین سواد عراق) به آن جزیه عنویه گفته می‌شود.<ref>ابن‌رشد، همانجا؛ ابن‌عابدین، ج 4، ص 180؛ دسوقی، ج 2، ص 201</ref> | |||
==جزیه در نگاه مستشرقان== | ==جزیه در نگاه مستشرقان== | ||