فاطمه بنت اسد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فاطمه بنت اسد''' بن [[هاشم بن عبدمناف]] (۵۵ سال قبل هجرت ـ ۴ق)، مادر [[امام علی(ع)]] ، همسر [[ابوطالب]] و از زنانی که جزو [[اصحاب]] پیامبر(ص) به شمار است .<ref>مجلسی، ج ۳۵، ص۱۸۱</ref> او، یازدهمین تن (و در میان زنان، دومین زن)است که مسلمان شد و اولین زنی که با [[پیامبر اکرم]] (ص) بیعت کرد. از پیامبر(ص)سخنانی درباره فاطمه بنت اسد نقل شده که نشان از جایگاه ویژه‌ او نزد آن حضرت دارد. مقبره فاطمه بنت اسد در [[قبرستان بقیع]] مدینه است.

فاطمه بنت اسد، از دودمان هاشمی است و شرح‌ حال‌نگاران نسب او را چنین ثبت کرده‌اند: فاطمة بنت أسد بن هاشم بن عبد مناف.<ref>ابن عبدالبر، ج‏4،ص:1891؛ ابن اثیر، ج‏6،ص:217.</ref> در مکه بزرگ شد و با ابوطالب ازدواج  و پس از ظهور اسلام، به مدینه هجرت کرد و همانجا درگذشت. گویند نخستین زن از دودمان هاشمی بوده که همسرش هاشمی بوده و فرزندان از هر دو سوی هاشمی به دنیا آورده و نخستین زن هاشمی بوده که فرزندش خلیفه مسلمانان شده است.<ref>ابن عبدالبر، ج‏4،ص:1891؛ زرکلی، ج‏5،ص:130.</ref>

بنابر برخی روایات، فاطمه تنها زنی بوده است که در کعبه زایمان کرده است. به نقل منابع، وقتی هنگام زایمان [[امام علی (ع)]] فرارسید، فاطمه در کنار [[کعبه]]  از خدا خواست ولادت نوزادش بر او آسان گردد.<ref>کلینی، ج ۳، ص۳۰۱.</ref> سپس دیوار کعبه شکافت و او به درون کعبه رفت. پس از سه روز ماندن در کعبه، و در روز چهارم یعنی ''[[سیزده رجب]]'' سی سال پس از [[عام الفیل]]، در حالی که فرزندش [[امام علی(ع)|علی(ع)]] را در آغوش داشت، از کعبه بیرون آمد.<ref>امینی، ج ۶، ص۲۱ ـ ۲۳.</ref>

نخستین زنی که با [[علی(ع)]] از [[مکه]] به [[مدینه]] هجرت کرد، فاطمه بنت اسد بود. [[امام صادق(ع)]] می‌‏فرماید: «فاطمه بنت اسد، مادر امیرالمؤمنین(ع)، نخستین زنی بود که با پای پیاده از مکّه به مدینه به سوی پیامبر(ص) [[هجرت به مدینه|هجرت]] کرد. او از نیکوکارترین مردم به پیامبر خدا(ص) بود.»<ref>کلینی، ج ۱، ص۴۲۲.</ref>

پس از [[فتح مکه]]، هنگامى كه [[پیامبر(ص)]] بر [[كوه صفا]] قرار گرفته بود و از مردان بيعت می‌گرفت، زنان مكّه كه ايمان آورده بودند براى بيعت خدمتش آمدند. در این زمان، [[آیه]] ۱۲ [[سوره ممتحنه]] نازل شد<ref>طباطبایی، المیزان، ج 19، ص 246.</ref> که خطاب به پیامبر (ص) می‌فرماید: «ای پیامبر! هنگامی که زنان مؤمن نزد تو آیند و با تو بیعت کنند که چیزی را شریک خدا قرار ندهند، دزدی و زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند، [[تهمت]] و افترایی پیش دست و پای خود نیاورند و در هیچ کار شایسته‌ای مخالفت فرمان تو نکنند، با آنها [[بیعت]] کن و برای آنان از درگاه خداوند آمرزش بطلب که خداوند آمرزنده و مهربان است.»

رسول خدا(ص) با پیراهن خودش او را [[کفن]] کرد<ref>المتقی هندی، ج۶، ص۲۲۸.</ref> و فرمود: «[[جبرئیل]] به من خبر داد که او اهل [[بهشت]] است و خداوند به هفتاد هزار [[فرشته]] امر کرده که بر او [[نماز]] بخوانند.»<ref>حاکم نیشابوری، ج ۳، ص۱۰۸</ref> سپس بر بدن فاطمه [[نماز میت]] خواند. پیامبر (ص) در [[تشییع جنازه]] او شرکت کرد تا به قبرش در [[قبرستان بقیع]] رسید.<ref>اسکداری، ص۹۴.</ref>  پیامبر (ص) داخل قبر شد و در آن دراز کشید، آن‏گاه برخاست و جنازه را با دست خود گرفت و درون قبر گذاشت.<ref>ابن شبه، ج ۱، ص۱۲۴.</ref>