فضیل بن عیاض: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فضیل بن عیاض'''، زاهد مشهور و از رجال صوفیه. وی از شاگردان امام صادق(ع) بود و از ایشان روایاتی نقل کرده است. اغلب عالمان رجالی شیعه او را از اهل سنت می‌دانند و در عین حال وی را از راویان موثق به شمار می‎آورند. وی در ابتدا راهزن بود ولی در پی حادثه‌ای توبه کرد.

فضیل بن عیاض بن مسعود بن بشر تمیمی یربوعی، در ناحیه مرو خراسان و در روستایی به نام فندین به دنیا آمده است. اصالتا او را از اهل کوفه می‌دانند.<ref>سلمی، طبقات الصوفیه، ص۷.</ref>

وی در ابتدا در محلی بین ابی‌ورد و سرخس به راهزنی مشغول بود.<ref>ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج ۴، ص۴۷.</ref> وی در پی واقعه‌ای توبه کرد و به عبادت و زهد مشغول شد.

روایت‎های مشهور تاریخی درباره داستان توبه فضیل گفته‌اند، شبی وی به نیت یک زن از دیوار خانه‌ای بالا رفته بود، صدای کسی را شنید که مشغول خواندن قرآن و این آیه بود: «أَ لَمْ یأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللّهِ...»، فضیل با شنیدن این کلام دگرگون شد و فریاد برآورد: «یا رب قد آن».

عالمان رجال شیعه از جمله نجاشی<ref>نجاشی، الرجال، ص۳۱۰.</ref>، محمد تقی شوشتری شوشتری،<ref>قاموس الرجال، ج ۸، ص۴۳۸.</ref>و خویی، فضیل را از رجال اهل سنت معرفی کرده‌اند. از وحید بهبهانی نقل شده است که وی فضیل را شیعه دانسته است.<ref>خویی، معجم الرجال، ج ۱۳، ص۳۳۱-۳۳۲.</ref>