کاربر ناشناس
حرم حضرت رقیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mahboobi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==جغرافیای حرم== | ==جغرافیای حرم== | ||
{{اصلی|رقیه دختر امام حسین (ع)}} | |||
براساس آنچه مشهور است، رقیه همراه سایر اهل بیت [[امام حسین(ع)]] و [[حضرت زینب سلام الله علیها|زینب کبری(س)]] به اسارت در آمد و در مکانی کنار «باب الفرادیس» استقرار یافت. رقیه در این زمان چهار ساله بود که چشم از جهان فرو بست. آن کودک را، کنار آن مکان، که مقبره‌ای عمومی به نام «مقبرۀ باب الفرادیس» بود، به خاک سپردند. این مقبره در شمال غربی محلۀ قدیمی دمشق و کنار باب الفرادیس قرار داشت و امروزه به «العماره» معروف است.<ref>قائدان، اماکن زیارتی سیاحتی سوریه، ص ۵۷</ref> | براساس آنچه مشهور است، رقیه همراه سایر اهل بیت [[امام حسین(ع)]] و [[حضرت زینب سلام الله علیها|زینب کبری(س)]] به اسارت در آمد و در مکانی کنار «باب الفرادیس» استقرار یافت. رقیه در این زمان چهار ساله بود که چشم از جهان فرو بست. آن کودک را، کنار آن مکان، که مقبره‌ای عمومی به نام «مقبرۀ باب الفرادیس» بود، به خاک سپردند. این مقبره در شمال غربی محلۀ قدیمی دمشق و کنار باب الفرادیس قرار داشت و امروزه به «العماره» معروف است.<ref>قائدان، اماکن زیارتی سیاحتی سوریه، ص ۵۷</ref> | ||
==پیشینه== | ==پیشینه== | ||
شواهد متعدد تاریخی نشان می دهد حرم حضرت رقیه در اصل زیارتگاه رأس‌الحسین(ع) در [[دمشق]] بوده است که بنابه قولی، محل دفن سر آن حضرت دانسته شده است. | |||
در بسیاری از منابع مربوط به دوره [[امپراتوری عثمانی|عثمانی]]، این زیارتگاه، به مزار حضرت رقیه معرفی شده است. البته در تعدادی از همین منابع، افزون بر قبر حضرت رقیه، به وجود جایگاه سر امام حسین(ع) در آن نیز اشاره شده است؛ با این تفاوت که رقیه در منابع قدیمی‌تر، دختر [[امام علی(ع)]]، و در منابع جدیدتر، دختر [[امام حسین(ع)]] معرفی شده است. در برخی منابع دو قرن اخیر، به حادثه آشکار شدن بدن حضرت رقیه اشاره شده است که نشان می‌دهد صاحب مزار، دختری خردسال بوده است. این حادثه را با اختلافاتی در برخی جزئیات، سه نفر نقل کرده‌اند.<ref>خامه یار، آثار پیامبر(ص) و زیارتگاه‌های اهل بیت(ع) در سوریه، ص ۲۴۱ ۲۳۷</ref> | در بسیاری از منابع مربوط به دوره [[امپراتوری عثمانی|عثمانی]]، این زیارتگاه، به مزار حضرت رقیه معرفی شده است. البته در تعدادی از همین منابع، افزون بر قبر حضرت رقیه، به وجود جایگاه سر امام حسین(ع) در آن نیز اشاره شده است؛ با این تفاوت که رقیه در منابع قدیمی‌تر، دختر [[امام علی(ع)]]، و در منابع جدیدتر، دختر [[امام حسین(ع)]] معرفی شده است. در برخی منابع دو قرن اخیر، به حادثه آشکار شدن بدن حضرت رقیه اشاره شده است که نشان می‌دهد صاحب مزار، دختری خردسال بوده است. این حادثه را با اختلافاتی در برخی جزئیات، سه نفر نقل کرده‌اند.<ref>خامه یار، آثار پیامبر(ص) و زیارتگاه‌های اهل بیت(ع) در سوریه، ص ۲۴۱ ۲۳۷</ref> | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۵: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
آگاهی‌های زیادی درباره بنای نخستین زیارتگاه و روند بازسازی و توسعه آن تا پیش از قرن نهم قمری در دست نیست. به نوشته ابن طولون دمشقی، در نیمه دوم این قرن، امیر بردبک ظاهری که در سال ۸۷۱ه.ق منصب نیابت دمشق را از سوی پادشاه مملوکی بر عهده گرفت، ساختمان مزار را بازسازی کرد. | آگاهی‌های زیادی درباره بنای نخستین زیارتگاه و روند بازسازی و توسعه آن تا پیش از قرن نهم قمری در دست نیست. به نوشته ابن طولون دمشقی، در نیمه دوم این قرن، امیر بردبک ظاهری که در سال ۸۷۱ه.ق منصب نیابت دمشق را از سوی پادشاه مملوکی بر عهده گرفت، ساختمان مزار را بازسازی کرد. یکی از کتیبه‌های سنگی که در مزار وجود داشته نشان می دهد که میرزا بابا مستوفی گیلانی، در سال ۱۱۲۵ق. بنای حرم را بازسازی کرد. سپس در اواخر دوره عثمانی، [[علی‌اصغر خان اتابک]]، صدر اعظم دربار قاجار، مزار را در سال ۱۳۲۳ه.ق بازسازی کرد.<ref>خامه یار، آثار پیامبر(ص) و زیارتگاه‌های اهل بیت(ع) در سوریه، ص ۲۴۶</ref> | ||
در سال ۱۳۴۳ه.ق، کامل و محمدعلی آل نظام، از شیعیان دمشق، بنای زیارتگاه را با هزینه خود بازسازی کردند. بنای زیارتگاه حضرت رقیه در گذشته، شامل اتاقی بوده که قبر میان آن قرار داشته است. مسجد کوچکی نیز در مجاورت آن وجود داشته و مساحت بنا در مجموع از ۶۰ مترمربع فراتر نمی‌رفته است.<ref>خامه یار، آثار پیامبر(ص) و زیارتگاه‌های اهل بیت(ع) در سوریه، ص ۲۴۷</ref> | در سال ۱۳۴۳ه.ق، کامل و محمدعلی آل نظام، از شیعیان دمشق، بنای زیارتگاه را با هزینه خود بازسازی کردند. بنای زیارتگاه حضرت رقیه در گذشته، شامل اتاقی بوده که قبر میان آن قرار داشته است. مسجد کوچکی نیز در مجاورت آن وجود داشته و مساحت بنا در مجموع از ۶۰ مترمربع فراتر نمی‌رفته است.<ref>خامه یار، آثار پیامبر(ص) و زیارتگاه‌های اهل بیت(ع) در سوریه، ص ۲۴۷</ref> | ||