Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۹۳
ویرایش
imported>Hasaninasab جز (+ رده:مقالههای با درجه اهمیت الف (هاتکت)) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
توبه درجاتی دارد که پایینترین مرتبه آن توبه از [[گناه|گناهان]] است، درجات بالاتر آن، توبۀ از غفلت، توبه از توجه به غیر خدا، و توبۀ از مشاهدۀ غیر حق تعالی است. | توبه درجاتی دارد که پایینترین مرتبه آن توبه از [[گناه|گناهان]] است، درجات بالاتر آن، توبۀ از غفلت، توبه از توجه به غیر خدا، و توبۀ از مشاهدۀ غیر حق تعالی است. | ||
==واژه شناسی== | ==واژه شناسی== | ||
خط ۱۳: | خط ۱۰: | ||
توبه همیشه به دنبال [[گناه]] نیست، بلکه [[قرآن]] کریم در جایی اعلام میکند که [[خدا|خداوند]]، توبه [[پیامبر(ص)]] و [[مهاجرین]] و [[انصار|انصاری]] که از او پیروی کردند را پذیرفت،<ref>توبه/ ۹/۱۱۷</ref> بدون آنکه سخن از گناهی از آنان شده باشد. بنابراین، گاهی توبه به دنبال گناه است و گاه به معنای نگاه و رحمت ویژه خداوند به چیزی. | توبه همیشه به دنبال [[گناه]] نیست، بلکه [[قرآن]] کریم در جایی اعلام میکند که [[خدا|خداوند]]، توبه [[پیامبر(ص)]] و [[مهاجرین]] و [[انصار|انصاری]] که از او پیروی کردند را پذیرفت،<ref>توبه/ ۹/۱۱۷</ref> بدون آنکه سخن از گناهی از آنان شده باشد. بنابراین، گاهی توبه به دنبال گناه است و گاه به معنای نگاه و رحمت ویژه خداوند به چیزی. | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقلقول =امام صادق(ع) فرمود:{{سخ}} | |||
توبه ریسمان خداوند است و یاری و کشش عنایت و لطف اوست و بنده باید پیوسته و در همه حال در حال توبه باشد. هر گروهی توبه مخصوصی دارد؛ توبه پیامبران الهی از مضطرب شدن باطن و به هم خوردن حالت اطمینان است. و توبه اولیاء از عوارض رنگارنگ تصور و خاطر آنها است. و توبه برگزیدگان حق از استراحت و فراغت و غفلت و است و توبه افراد خاص و بندگان مخصوص از مشغول بودن به غیر پروردگار است. و توبه عوام و عموم مردم از گناهان و معاصی و خلافها است.|تاریخ بایگانی| منبع = مصباح الشریعه، ترجمه مصطفوی، ص۳۵۲| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پسزمینه =#F4FFF4| گیومه نقلقول =| تراز منبع = چپ}} | |||
===توبۀ خدا و توبۀ بنده=== | ===توبۀ خدا و توبۀ بنده=== | ||
در آیه ۱۱۸ [[سوره توبه]]، «... {{عربی|وَ ظَنُّوا أَنْ لامَلْجَأَ مِنَ اللهِ الاّ اِلَیهِ ثُمَّ تابَ عَلَیهِمْ لِیتُوبُوا اِنَّ اللهَ هُوَ التَّوّابُ الرَّحیم}}»، توبۀ بنده بین دو توبۀ خداوند قرار دارد، به این معنا که ابتدا خدا به سوی بنده باز میگردد و توفیق توبه به وی میدهد، سپس بنده توبه میکند. آنگاه خداوند توبه بنده را میپذیرد و او را مورد بخشش قرار میدهد.<ref>طوسی، التبیان؛ طبرسی، ۱۴۱۸ـ۱۴۲۰؛ محمدحسین طباطبائی، ذیل آیه</ref> | در آیه ۱۱۸ [[سوره توبه]]، «... {{عربی|وَ ظَنُّوا أَنْ لامَلْجَأَ مِنَ اللهِ الاّ اِلَیهِ ثُمَّ تابَ عَلَیهِمْ لِیتُوبُوا اِنَّ اللهَ هُوَ التَّوّابُ الرَّحیم}}»، توبۀ بنده بین دو توبۀ خداوند قرار دارد، به این معنا که ابتدا خدا به سوی بنده باز میگردد و توفیق توبه به وی میدهد، سپس بنده توبه میکند. آنگاه خداوند توبه بنده را میپذیرد و او را مورد بخشش قرار میدهد.<ref>طوسی، التبیان؛ طبرسی، ۱۴۱۸ـ۱۴۲۰؛ محمدحسین طباطبائی، ذیل آیه</ref> |