منیة المرید فی ادب المفید و المستفید (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

شهید ثانی، تألیف این رساله کوچک را در روز پنج شنبه بیستم ماه [[ربیع الاول]] سال ۹۵۴ق یعنی یازده سال پیش از شهادتش و در سن چهل و پنج سالگی به پایان رسانده است.<ref>منیة المرید، ص ۵۵.</ref>

[[میرزای شیرازی]] در تقریظی بر چاپ اول کتاب می‌نویسد: ''چقدر شایسته است که اهل علم مواظبت نمایند به مطالعه این کتاب شریف و متأدب شوند به آداب مزبوره در آن''.<ref>منیة المرید، ص ۵۵.</ref>

[[سید محسن امین]] می‌گوید: ''منیة المرید شامل آداب و دستورها و فواید زیادی است و کسانی که به آن عمل کنند تهذیب کننده خوبی برای اعمالشان خواهد بود''.<ref>منیة المرید، ص ۵۵.</ref>

[[ابن العودی]] از شاگردان خاص و ملازم شهید ثانی درباره منیة المرید می‌نویسد: ''کتابی است مشتمل بر مطالب مهم و فوائد سودمند بسیار که خواننده را به منتهای رغبت و شوق به چنگ آوردن فضائل و دوری گزیدن از رذائل می‌رساند و او را به آراسته شدن به خلق و خوی خوبان و عالمان بزرگ وا می‌دارد.''<ref>منیة المرید، ص ۵۵.</ref>

[[علی اصغر حکمت]] در بیان ارج گذاری کتاب می‌گوید: ''کسانی که فریفته ظواهر تمدن اروپا شده‌اند... شاید از علوم و فنون شرعی و اسلامی که بزرگان ما در طول قرون متوالیه در آن تتبع و استقصاء کرده و بحث و مطالعه فرموده و کتاب‌ها به یادگار گذاشته‌اند، غافل بمانند؛ لیکن بر خلاف آن‌ها، طالبین علم و معرفت در اصقاع فرهنگستان ممالک شرقی را مانند ویرانه مملو از گنج‌ها نهفته دانش و دفینه‌های فنون می‌دانند و با شوق بی‌پایان و تحمل انواع صدمات و شداید یا به مسافرت یا به تجسس در کتابخانه‌ها، فضایل مخزونه شرق را از کنج اختفاء بیرون آورده با ترجمه و با حاشیه‌های مشروح طبع و انتشار می‌دهند. از آن جمله وقتی یکی از فضلاء خارجه با بنده نگارنده از کتاب منیه المرید سخن گفت در بنده تأثیر نمود. نسخه‌ای از آن را به دست آوردم و مطالعه نمودم و آن را گنجینه مشحون از جواهر کلم و معارف و مملو از لآلی آداب و فضایل دیدم... مخصوصاً از نقطه نظر تاریخ تربیت دارای مقامی رفیع می‌باشد، و نیز از لحاظ ادبی و اخلاقی. جا دارد که آن کتاب شریف را مطالعه نمایند''.<ref>منیة المرید، ص ۵۶.</ref>

عالمان و مؤلفان بسیاری نیز افزون بر ستایش بلیغ از کتاب، آن را جزء منابع آثارشان آورده و بدان ارجاع داده‌اند؛ از جمله: [[صدرالمتألهین|صدرالمتألهین]] در [[شرح اصول کافی (ملا صدرا)|شرح اصول کافی]]<ref>ص ۱۵۵ و ۱۵۶</ref>، [[سید نعمت الله جزایری]] در [[الانوار النعمانیة|الانوار النعمانیه]]<ref>الانوار النعمانیه، ج ۳، ص ۳۳۸، ۳۸۰</ref>، [[سید محمد حسین عاملی|سید محمدحسین عاملی]] در [[الاثنی عشریة فی مواعظ العددیة|الأثنی عشریه فی المواعظ العددیه]]<ref>فصل‌های ۹ و ۱۰ و ۱۱ از باب دوازدهم</ref>، [[مقدس اردبیلی|مقدس اردبیلی]] در [[مجمع الفائدة و البرهان|مجمع الفائده و البرهان]]<ref>ج ۵، ص ۳۹۸</ref>، [[شیخ یوسف بحرانی|شیخ یوسف بحرانی]] در [[الحدائق‌ الناضرة|الحدائق‌ الناضره]]<ref>الحدائق‌ الناضره، ج ۱۸، ص ۱۰ و ۱۱</ref>، [[عبدالله مامقانی]] در [[مقیاس الهدایة فی علم الدرایة|مقیاس الهدایه فی علم الدرایه]]<ref>منیة المرید، ص ۵۷ - ۵۹.</ref> <ref>محمد علی مهدوی‌راد، تصحیح تازه منیة المرید.</ref>

# محاسن الآداب، که شرح منظوم منیة المرید است و توسط [[شیخ عبدالرحیم شوشتری]] متولد ۱۳۱۳ هجری به نظم درآمده است.<ref>منیة المرید، ص ۶۲.</ref> این کتاب با این ابیات شروع می‌شود:<ref>الذریعه، ج ۲۰، ص ۱۲۴ و ۱۲۵.</ref>

در پایان کتاب نیز، علاوه بر فهرست مطالب، فهرست‌های گوناگونی از قبیل مصادر تحقیق، آیات، احادیث، اشعار و اَعلام آمده است.<ref>منیه المرید، ص ۶۰ و ۶۱.</ref>