قیام امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

قیام توابین پس از [[واقعه عاشورا]] با هدف خونخواهی [[امام حسین(ع)]] و [[شهدای کربلا]]، در [[سال ۶۵ هجری قمری|سال ۶۵ق]] به رهبری [[سلیمان بن صرد خزاعی]] به وقوع پیوست.<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۸، ص۲۷۶ و ۲۷۷.</ref> هنگامی که لشکر [[توابین]] به [[کربلا]] رسید، از اسب‌ها پیاده شدند و گریان خود را به قبر امام(ع) رسانده و اجتماع پرشوری را تشکیل دادند.<ref> ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۱۷۸.</ref> سلیمان در میان آنان گفت: خدایا تو شاهد باش که ما بر دین و راه حسین(ع) و دشمن قاتلان او هستیم.<ref> طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۴۵۶و۴۵۷.</ref>  

قیام [[زید بن علی|زید بن علی بن حسین]] از قیام‌هایی است که علیه حکومت امویان شکل گرفت.زید با تکیه بر بیعت پانزده هزار نفر از اهالی [[کوفه]] در سال ۱۲۲ق علیه [[هشام بن عبدالملک]]، خلیفه اموی، قیام کرد. شیخ مفید، انگیزه اصلی زید بن علی را از قیام بر ضد حکومت بنی‌امیه، خون‌خواهی امام حسین(ع) دانسته است.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۷۲-۱۷۱.</ref>  

[[عزاداری]] و سوگواری برای امام حسین(ع) و شهیدان کربلا از عناصر شکل‌دهنده جامعه و هویت شیعی است.<ref> رحمانی، آیین و اسطوره در ایران شیعی، ص۱۰.</ref> بنابه گزارش‌های تاریخی، عزاداری با فاصله‌ای کوتاهی از واقعه کربلا و با تأکید[[امامان شیعه]] در بین شیعیان رایج شد اما تبدیل آن از عملی فردی و محدود به مناسک اجتماعی و عمومی نتیجه دوران حکومت [[آل بویه]] است. حکومت آل بویه مردم را به عزاداری دعوت کرد و در روز عاشورا بازارها تعطیل شد.<ref>رحمانی، آیین و اسطوره در ایران شیعی، ص۵۸؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج۱۱، ص۲۶۷.</ref> عزادرای برای امام حسین(ع) به‌خصوص در ایام [[دهه محرم]] میان شیعیان در کشورهای مختلف به همراه اطعام و نذورات رایج است.<ref> نگاه کنید به: مؤسسه شیعه‌شناسی، سنت عزاداری و منقبت‌خوانی، ص۱۵۶.</ref>  

*ابن‌اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، بیروت: دار صادر، بی‌تا.

*ابن‌کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة،‌ بیروت، دار الفکر، بی‌تا.