تحدی: تفاوت میان نسخه‌ها

اعتبار تحدی بر این اصل استوار دانسته‌اند که اگر کاری از سوی [[خدا]] نباشد دیگران هم باید بتوانند مثل آن را انجام دهند و اگر نتوانستند معلوم می‌شود آن کار خدایی است.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ج۲، ص۴۱۳-۴۱۴.</ref> به گفته ایجی برخی در تفاوت [[معجزه]] با کارهای نوابغ، یا کرامات اولیا نیز تحدی را شرط کرده‌اند،<ref>نگاه کنید به: ایجی، شرح المواقف، ۱۳۵ق، ج۸، ص۲۲۴.</ref> چرا که‌گاه ممکن است خدا امکان انجام دادن کاری فرابشری را به کسی بدهد و او ادعای [[نبوت]] نداشته باشد.

در قرآن برای اثبات معجزه‌بودن قرآن و نبوت پیامبر(ص)، منکران به‌مبارزه دعوت شده‌اند و از آنها خواسته شده است که اگر قرآن را از جانب خدا نمی‌دانند، همانندی برای آن بیاورند<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۴۸۱.</ref> که به آن تحدی به قرآن گفته می‌شود.<ref>سبزواری، اسرار الحکم، ۱۳۸۳ش، ص۴۷۲. </ref> تحدی قرآن شامل [[جنیان]] و انسان‌ها است؛ زیرا [[پیامبر اسلام]] (ص) خاتم [[انبیا|پیامبران]] و دعوت وی جهانی و جاودانی است و همه انسان‌ها و جنیان از عصر نزول تا پایان جهان مخاطب [[قرآن]] هستند.<ref>ملکی میانجی، مناهج البیان، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۵۸.</ref> به گفته شیخ طوسی هنگامی که قرآن بحث تحدی را مطرح کرد، اگر برای فصیحان عرب امکان داشت که هماوردی مانند [[قرآن]] بیاورند به جنگ‌های خونین و مشکلات دیگر تن نمی‌دادند.<ref>طوسی، الاقتصاد الهادی الی طریق الرشاد، ۱۳۷۵ق، ص۱۶۹.</ref>  

برخی متکلمان معتقدند اگر فردی قصد معارضه با قرآن کرد، خدا اراده او را سست می‌کند و به او اجازۀ معارضه نمی‌دهد.<ref> سید مرتضی، رسائل الشریف المرتضی، ۱۴۰۵ق، ص۳۲۳-۳۲۷؛ مفید، اوائل المقالات، ۱۴۱۳ق، ص۶۳.</ref> به این نظریه «[[صرفه|صَرفه]]» می‌گویند.<ref>نگاه کنید به: سید مرتضی، رسائل الشریف المرتضی، ۱۴۰۵ق، ص۳۲۳-۳۲۷.</ref> با این حال افرادی همچون [[مسیلمه کذاب]] با آوردن مطالبی ادعای هماوردی با قرآن کردند.<ref> ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ج۱، ص۱۱۲.</ref> نضر بن حارث نیز با نقل داستان‌های رستم و اسفندیار ادعای هماوردی با قرآن کرد و طبق برخی روایات‌ شأن نزول [[آیه]] «لَو نَشاءُ لَقُلنا مِثلَ هذا»<ref>سوره انفال، آیه۳۱.</ref> درباره وی است.<ref> ابن کثیر، تفسیر القرآ ن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۴۱.</ref> گفته شده [[عبدالله بن مقفع]] درصدد هماوردی با قرآن بود اما پس از مدتی منصرف شد و همه آنچه را گرد آورده بود نابود کرد.<ref> اعجاز القرآن، ص۱۱۹.</ref> البته بنا به روایتی که در الاحتجاج نقل شده، [[ابوشاکر دیصانی]]، [[عبدالملک بصری]] و [[ابن مقفع]] به پیشنهاد ابن ابی‌العوجاء تصمیم گرفته بودند که هر کدام یک ربع از [[قرآن]] را نقض کنند، چرا که با این کار [[نبوت]] [[حضرت محمد(ص)]] و سپس [[اسلام]] باطل می‌شد، ولی نتوانستند.<ref>طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۳۷۷.</ref>

همچنین کشیشی [[مسیحیت|مسیحی]]  دو سوره به تقلید از سوره‌های [[سوره حمد|حمد]] و [[سوره کوثر|کوثر]] ساخته است. [[آیت الله خویی]]<ref>خویی، البیان، ص۹۳-۹۸.</ref> و [[رشید رضا]]<ref>رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۱، ص۷۸ ۸۳، ۲۲۵ ۲۲۶.</ref> از مفسران قرآن، این معارضه را نقد کرده‌اند. کتابی نیز با عنوان «الفرقان الحق» در آمریکا منتشر شده که در آن سوره‌هایی با تقلید از قرآن و با آمیختن قرآن با تعالیم و آموزه‌های [[یهود|یهودی]] و [[مسیحیت|مسیحی]] تدوین شده است [[صلاح الخالدی]] کتاب [[الانتصار للقرآن تهافت فرقان متنبی الامریکان امام حقائق القرآن|الانتصار للقرآن]] را در نقد آن نگاشته است کتاب صالح الخالدی در سال ۱۴۲۶ق توسط مدرسه الفرسان اردن چاپ شده است.

*خویی، سید ابوالقاسم، البیان فی تفسیر القرآن، انوارالهدی، ۱۴۰۱ق.

*رشیدرضا، تفسیر المنار، قاهرة، دارالمنار، ۱۳۷۳ق.