شام غریبان (آیین): تفاوت میان نسخه‌ها

سپاه دشمن غروب عاشورا زنان را از خیمه‌ها بیرون کردند و خیمه‌ها را آتش‌زدند.<ref>ر.ک: الوان ساز خویی، وقایع الأیام، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۱۳۵، ۱۵۱.</ref> در این هنگام زنان فریاد می‌زدند و چون چشم‌شان به کشتگان خود افتاد لطمه به صورت زدند.<ref>ر.ک: رسولی، زینب عقیله بنی‌هاشم، ج۱، ص۵۵.</ref> [[عمر بن سعد]] غروب عاشورا سر [[امام حسین(ع)]] را با [[خولی بن یزید اصبحی|خولی اصبحی]] و [[حمید بن مسلم ازدی]] و سرهای یاران و خاندان او را که هفتاد و دو سر بود، به همراه [[شمر]]، [[قیس بن اشعث]] و [[عمرو بن حجاج]] و [[عزرة بن قیس]] نزد ابن زیاد فرستاد.<ref>ر.ک: قمی، در کربلا چه گذشت؟ (ترجمه نفس المهموم)، ۱۳۷۲ش، ص۴۸۶.</ref> عمر سعد خود با جمعی از لشکریانش آن شب را در [[کربلا]] ماند و روز بعد نزدیک ظهر پس از دفن کشتگان سپاه خود، همراه اهل بیت [[امام حسین(ع)]] و دیگر بازماندگان، به سمت [[کوفه]] حرکت کرد.<ref>.ر.ک: رسولی، زینب عقیله بنی‌هاشم، ج۱، ص۶۱، ۶۲.</ref> نقل کرده‌اند که در شب یازدهم محرم که شام غریبان بود، [[حضرت زینب(س)]] [[نماز شب]]ش را ترک نکرد؛ اما به سبب ضعفی که او را فرا گرفته بود، نماز را نشسته خواند.<ref>محسن زاده، سر نینوا زینب کبری(س)، ۱۳۸۸ش، ص۱۵۸.</ref>

* رسولی، هاشم، زینب عقیله بنی‌هاشم، تهران، مشعر، بی تا.