Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۴۴۷
ویرایش
غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←حکم غیبت
جز (←مفهومشناسی) |
جز (←حکم غیبت) |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
[[مجتهد|فقها]] با استناد به [[آیه غیبت]]، [[حدیث|روایات]]، [[اجماع]] و [[عقل]]، غیبت را [[حرام]]<ref>برای نمونه نگاه کنید به: نراقی، مستند الشیعه، ۱۴۱۵ق، ج۱۴، ص۱۶۱؛ امام خمینی، مکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۷۰.</ref> و [[گناهان کبیره|گناه کبیره]]<ref>اردبیلی، مجمع الفائدة و البرهان، ۱۴۰۳ق، ج۱۲، ص۳۳۹؛ امام خمینی، مکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۷۰ -۳۷۶.</ref> دانسته‌اند. [[امام خمینی]] حرمت آن را از ضروریات [[فقه]] شمرده است.<ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ۱۳۸۰ش، ص۳۰۳.</ref> گوش کردن به غیبت نیز حرام شمرده شده است<ref>امام خمینی، مکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۴۴۱ و ۴۴۲.</ref> | [[مجتهد|فقها]] با استناد به [[آیه غیبت]]، [[حدیث|روایات]]، [[اجماع]] و [[عقل]]، غیبت را [[حرام]]<ref>برای نمونه نگاه کنید به: نراقی، مستند الشیعه، ۱۴۱۵ق، ج۱۴، ص۱۶۱؛ امام خمینی، مکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۷۰.</ref> و [[گناهان کبیره|گناه کبیره]]<ref>اردبیلی، مجمع الفائدة و البرهان، ۱۴۰۳ق، ج۱۲، ص۳۳۹؛ امام خمینی، مکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۷۰ -۳۷۶.</ref> دانسته‌اند. [[امام خمینی]] حرمت آن را از ضروریات [[فقه]] شمرده است.<ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ۱۳۸۰ش، ص۳۰۳.</ref> گوش کردن به غیبت نیز حرام شمرده شده است<ref>امام خمینی، مکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۴۴۱ و ۴۴۲.</ref> | ||
گفته شده حرمت غیبت، به غیبت [[ایمان|مؤمنین]]<ref>نراقی، مستند الشیعه، ۱۴۱۵ق، ج۱۴، | گفته شده حرمت غیبت، به غیبت [[ایمان|مؤمنین]]<ref>نراقی، مستند الشیعه، ۱۴۱۵ق، ج۱۴، ص۱۶۰ - ۱۶۳؛ امام خمینی، مکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۷۶.</ref> یا [[اسلام|مسلمانان]]<ref>اردبیلی، مجمع الفائدة و البرهان، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۷۶ - ۷۸؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۳۲۵.</ref> اختصاص دارد و غیبت [[کفر|کافر]]<ref>اردبیلی، مجمع الفائدة و البرهان، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۷۷.</ref> و متظاهر به [[فاسق|فسق]]<ref>نراقی، مستند الشیعه، ۱۴۱۵ق، ج۱۴، ص۱۶۶؛ امام خمینی، مکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۴۱۵ و ۴۱۶.</ref> حرام نیست. | ||
===حق الناس و حق الله=== | ===حق الناس و حق الله=== | ||
برپایه روایات، غیبت، علاوه بر آنکه جنبه [[حق الله]] دارد، جنبه [[حق الناس]] هم دارد و خداوند غیبت‌کننده را نمی‌آمرزد مگر اینکه غیبت‌شونده از او راضی شود.<ref>صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۶۳؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۲۰۶.</ref> | برپایه روایات، غیبت، علاوه بر آنکه جنبه [[حق الله]] دارد، جنبه [[حق الناس]] هم دارد و خداوند غیبت‌کننده را نمی‌آمرزد مگر اینکه غیبت‌شونده از او راضی شود.<ref>صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۶۳؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۲۰۶.</ref> | ||