Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۱۷۴
ویرایش
غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←مفهوم‌شناسی
جز (←منابع) |
جز (←مفهوم‌شناسی) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
در اصطلاح [[علم اخلاق]]، غیبت آن است که در غیاب برادر دینی، به بیان آنچه نقلش مایه ناخشنودی او می‌شود بپردازند،<ref> فیض کاشانی، المحجة البیضاء، ج۵، ص۲۵۵.</ref> خواه آن نقص در بدن او باشد یا در نَسب یا در صفات و افعال و اقوال او یا در چیزی که متعلق به او باشد مثل خانه و لباس.<ref> نراقی، معراج السعاده، ص۴۴۴. </ref> | در اصطلاح [[علم اخلاق]]، غیبت آن است که در غیاب برادر دینی، به بیان آنچه نقلش مایه ناخشنودی او می‌شود بپردازند،<ref> فیض کاشانی، المحجة البیضاء، ج۵، ص۲۵۵.</ref> خواه آن نقص در بدن او باشد یا در نَسب یا در صفات و افعال و اقوال او یا در چیزی که متعلق به او باشد مثل خانه و لباس.<ref> نراقی، معراج السعاده، انتشارات هجرت، ص۴۴۴.</ref> | ||
غیبت بر چند قسم است: گفتن مستقیم یا با کنایه، نوشتن و اشاره دست و پا.{{مدرک}} روایت است «زنی بر [[عایشه]] وارد شد چون بیرون رفت، عایشه با دست خود اشاره کرد که این قدکوتاه است. [[رسول خدا(ص)]] فرمود: غیبت او را کردی.»<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۲، ص۲۲۴.</ref> | به گفته [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، برای [[غیبت]]، به جهت اختلاف در مصادیق آن، تفاسیر و تعاریف مختلفی ارائه شده است که وجه مشترک آنها این است که پشت سر کسی چیزی گفته شود که اگر بشنود، ناراحت شود. ازهمین رو، بدگویی پشت سر متظاهر به [[فاسق|فسق]] را غیبت نشمرده‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۳۲۳.</ref> | ||
غیبت بر چند قسم است: گفتن مستقیم یا با کنایه، نوشتن و اشاره دست و پا.{{مدرک}} روایت است «زنی بر [[عایشه]] وارد شد چون بیرون رفت، عایشه با دست خود اشاره کرد که این قدکوتاه است. [[رسول خدا(ص)]] فرمود: غیبت او را کردی.»<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۲۲۴.</ref> | |||
اگر پشت سر دیگری مطلب [[دروغ|دروغی]] بیان شود، [[گناه|گناهی]] مضاعف است که [[تهمت]] نام دارد: ترکیبی از [[دروغ]] و غیبت.{{مدرک}} همچنین اگر در غیاب کسی سخن یا رفتاری به راستی (نه دروغ) اما با هدف برهم زدن روابط دوستانه آن دو بیان شود، گناه این کار [[سخن‌چینی]] و نَمّامی است که جزو [[گناهان کبیره]] است.{{مدرک}} بیان خوبی و کمال دیگران را غیبت ندانسته‌اند.{{مدرک}} | اگر پشت سر دیگری مطلب [[دروغ|دروغی]] بیان شود، [[گناه|گناهی]] مضاعف است که [[تهمت]] نام دارد: ترکیبی از [[دروغ]] و غیبت.{{مدرک}} همچنین اگر در غیاب کسی سخن یا رفتاری به راستی (نه دروغ) اما با هدف برهم زدن روابط دوستانه آن دو بیان شود، گناه این کار [[سخن‌چینی]] و نَمّامی است که جزو [[گناهان کبیره]] است.{{مدرک}} بیان خوبی و کمال دیگران را غیبت ندانسته‌اند.{{مدرک}} | ||