کاربر ناشناس
اطفال (در قیامت): تفاوت میان نسخه‌ها
←دیدگاه متکلمان امامیه
imported>Esmati بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Esmati |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
=== دیدگاه متکلمان امامیه === | === دیدگاه متکلمان امامیه === | ||
متکلمان [[امامیه]] نیز مانند معتزله معتقدند که عذاب کردن کودکانى که مستحق کیفر | متکلمان [[امامیه]] نیز مانند [[معتزله]] معتقدند که عذاب کردن کودکانى که مستحق کیفر نیستند، ظلم است و خداوند هرگز ظلم نمى‌کند.<ref>[[سدیدالدین حمصی|سدیدالدین حمصی رازی]]، [[المنقذ من التقلید]]، ج۱، ص۱۹۹-۲۰۰</ref><ref>[[خواجه نصير طوسى|نصیرالدین طوسی]]، [[تجرید الاعتقاد|کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد]]، ج۱، ص۳۴۴</ref> | ||
مسأله دیگر، درد و رنجى است که به کودکان مى‌رسد. قاضى عبدالجبار و اکثر معتزله برآنند که ابتلای کودکان به درد و رنج اگر بى‌دلیل صورت گیرد، ظلم است و قبیح، ولى اگر برای عبرت افراد بالغ و نیز با پیامد عوض و جبران خداوند باشد، ایرادی ندارد و ظلم محسوب نمى‌شود | |||
قائلان به | == مساله رنج کودکان == | ||
مسأله دیگر، درد و رنجى است که به کودکان مى‌رسد. قاضى عبدالجبار و اکثر معتزله برآنند که ابتلای کودکان به درد و رنج اگر بى‌دلیل صورت گیرد، ظلم است و قبیح، ولى اگر برای عبرت افراد بالغ و نیز با پیامد عوض و جبران خداوند باشد، ایرادی ندارد و ظلم محسوب نمى‌شود.<ref>عبدالکریم عثمان، نظریة التکلیف، ج۱، ص۲۹۹</ref> | |||
باقلانى معتقد است که خداوند بدون عوض هم مى‌تواند اطفال را مبتلا به درد و رنج کند و نیز تکلیف مالایطاق نماید و همچنان عادل باشد،<ref>باقلانی، التمهید، ص۳۴۱</ref> اما بکریه در این مورد به رأی و نظری خاص گرویده‌اند و بر این گمانند که کودکان نابالغ و چارپایان اصلاً احساس درد ندارند و بنابراین مسأله ظلم اصلاً مجال طرح نمى‌یابد.<ref>عبدالکریم عثمان، نظریة التکلیف، ج۱، ص۴۶۷</ref><ref>عبدالقاهر بغدادی، الفرق بین الفرق، ج۱، ص۲۱۳</ref> | |||
قائلان به [[تناسخ]] هم گفته‌اند که اطفال، زمانى در قالبى دیگر معصیت کرده‌اند و اکنون به این قالب در آمده‌اند تا کفاره گناهان پیشین را بپردازند. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس|2}} | {{پانویس|2}} | ||