confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۸۳
ویرایش
سید عبدالله شبر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیزکاری
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| محل تحصیل = | | محل تحصیل = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| تاریخ وفات =رجب سال ۱۲۴۲ق | | تاریخ وفات =[[رجب]] سال ۱۲۴۲ق | ||
| شهر وفات = [[کاظمین]]، عراق | | شهر وفات = [[کاظمین]]، عراق | ||
| محل دفن = [[حرم کاظمین]] | | محل دفن = [[حرم کاظمین]] | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
سید عبدالله شبر در سال ۱۱۸۸ ه.ق در [[نجف اشرف]] متولد شد. پس از تولد او پدرش [[سید محمد رضا شبر|سید محمدرضا]] به [[کاظمین]] نقل مکان کرد و تا هنگام وفات در آنجا مشغول تدریس و تالیف بود. خاندان شبر از خانواده‌های سرشناس و مشهور در [[عراق]] بودند.<ref>امین عاملی، اعیان الشیعه، ج ۸، ص۸۲.</ref> | سید عبدالله شبر در سال ۱۱۸۸ ه.ق در [[نجف اشرف]] متولد شد. پس از تولد او پدرش [[سید محمد رضا شبر|سید محمدرضا]] به [[کاظمین]] نقل مکان کرد و تا هنگام وفات در آنجا مشغول تدریس و تالیف بود. خاندان شبر از خانواده‌های سرشناس و مشهور در [[عراق]] بودند.<ref>امین عاملی، اعیان الشیعه، ج ۸، ص۸۲.</ref> | ||
حسن بن محمد بن حمزه از اجداد او که با ۹ واسطه نسبش به | حسن بن محمد بن حمزه از اجداد او که با ۹ واسطه نسبش به امام [[علی بن الحسین(ع)]] می‌رسد، شبر خوانده می‌شُد. پدرش سیدمحمدرضا شبر نزد مؤمنان کاظمیه به «صاحب الدعوه المستجابه» شهرت داشت. | ||
شش فرزند به نام‌های حسین، حسن (م ۱۲۴۶ق)، محمد (م ۱۲۵۲ق)، جعفر، موسی (م ۱۲۴۶ق) و محمدجواد (م ۱۲۴۶ق) از سید عبدالله بر جای مانده است. | شش فرزند به نام‌های حسین، حسن (م ۱۲۴۶ق)، محمد (م ۱۲۵۲ق)، جعفر، موسی (م ۱۲۴۶ق) و محمدجواد (م ۱۲۴۶ق) از سید عبدالله بر جای مانده است. | ||
== صفات اخلاقی و کرامات == | == صفات اخلاقی و کرامات == | ||
او بسیار عابد، زاهد و باتقوا بود. اخلاق و اوصاف حمیده و پسندیده‌ای داشت. در انجام عبادات دینی مانند زیارت [[ائمه]]، [[نمازهای نافله|نوافل]]، زیارت برادران دینی و برآوردن حوائج مسلمین بسیار تلاش می‌کرد. پدرش به او سفارش کرد: اگر از اموالی که به تو می‌دهم برای تعلیم و تعلم استفاده نکنی، هر چند یک روز باشد، بر تو [[حلال]] نمی‌کنم. او روزی قلم‌دان خویش را برای تهیه غذا فروخت و دوستانش علت کار را جویا شدند. سید پاسخ داد: امروز کسالتی داشتم که در پی آن از مطالعه مستمر ناتوان بودم، لذا دلیلی نیافتم تا در آن روز به خود اجازه دهم که از اموال پدرم چیزی بخورم.<ref>[http://www.ensani.ir/storage/Files/20110118183355-699.pdf منیره زریو، علامه شبر و روش تفسیری او.]</ref> <ref>امین عاملی، اعیان الشیعه، ج ۸، ص۸۲.</ref> | او بسیار عابد، زاهد و باتقوا بود. [[اخلاق]] و اوصاف حمیده و پسندیده‌ای داشت. در انجام عبادات دینی مانند زیارت [[ائمه]]، [[نمازهای نافله|نوافل]]، زیارت برادران دینی و برآوردن حوائج مسلمین بسیار تلاش می‌کرد. پدرش به او سفارش کرد: اگر از اموالی که به تو می‌دهم برای تعلیم و تعلم استفاده نکنی، هر چند یک روز باشد، بر تو [[حلال]] نمی‌کنم. او روزی قلم‌دان خویش را برای تهیه غذا فروخت و دوستانش علت کار را جویا شدند. سید پاسخ داد: امروز کسالتی داشتم که در پی آن از مطالعه مستمر ناتوان بودم، لذا دلیلی نیافتم تا در آن روز به خود اجازه دهم که از اموال پدرم چیزی بخورم.<ref>[http://www.ensani.ir/storage/Files/20110118183355-699.pdf منیره زریو، علامه شبر و روش تفسیری او.]</ref> <ref>امین عاملی، اعیان الشیعه، ج ۸، ص۸۲.</ref> | ||
سید عبدالله شبر، خود درباره کثرت تألیفاتش می‌گوید: فراوانی تألیفات من به خاطر عنایت [[موسی بن جعفر]](ع) است. آن امام در رؤیا فرمود: «''اُکتُب وَ صَنّف فَاِنّهُ لا یجفُ قلمُکَ حتّی تَموت! «بنویس و کتاب پدید آور! همانا قلمت تا هنگام مرگ خشک نخواهد شد.''»<ref>قمی، الکنی و الالقاب، ج ۲، ص۳۵۲.</ref> | سید عبدالله شبر، خود درباره کثرت تألیفاتش می‌گوید: فراوانی تألیفات من به خاطر عنایت [[موسی بن جعفر]](ع) است. آن امام در رؤیا فرمود: «''اُکتُب وَ صَنّف فَاِنّهُ لا یجفُ قلمُکَ حتّی تَموت! «بنویس و کتاب پدید آور! همانا قلمت تا هنگام مرگ خشک نخواهد شد.''»<ref>قمی، الکنی و الالقاب، ج ۲، ص۳۵۲.</ref> | ||