آل ابی‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

علی بن ابی طالب (۲۳ قبل از [[هجرت]] - ۴۰[[قمری|ق.]]) ، امام اول [[شیعیان]]، [[صحابه|صحابی]]، راوی، پسرعمو و داماد [[پیامبر اکرم (ص)]]، کاتب وحی و چهارمین [[خلافت|خلیفه]] از [[خلفای راشدین]] نزد [[اهل سنت]] است. به گفته مورخین [[شیعه]] و بسیاری از علمای اهل سنت، در [[کعبه]] زاده شد. او نخستین کسی بود که به پیامبر (ص) ایمان آورد. از نظر شیعه، وی به فرمان خدا و تصریح پیامبر (ص) جانشین بلافصل [[رسول خدا (ص)]] است.<ref>مائده/۵/۶۷.</ref> آیاتی از [[قرآن کریم]] بر [[عصمت]] وی دلالت دارد.<ref>احزاب/۳۳/۳۳.</ref> بنابر منابع شیعه و برخی منابع اهل سنت، حدود ۳۰۰ [[آیه]] در قرآن کریم در فضیلت او نازل شده است.<ref>اربلی، ۹۳؛ سیوطی، تاریخ الخلفاء، ص ۱۸۹.</ref> وی همسر [[حضرت فاطمه]] (س) و پدر و جد ۱۱ [[امامان شیعه|امام شیعه]] است. هنگامی که قریش قصد کشتن پیامبر (ص) را داشتند، او در بستر پیامبر خوابید تا دشمنان گمراه شوند و بدین طریق پیامبر (ص) مخفیانه [[هجرت به مدینه|هجرت]] کرد.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۱۹، ص۵۹.</ref> پیامبر (ص) [[عقد اخوت]] خود را با وی بست.<ref>حاکم نیشابوری، ج۳، ص۱۴.</ref> در همه [[غزوات]] پیامبر (ص) -جز [[جنگ تبوک]] که به فرمان پیامبر (ص) در [[مدینه]] ماند- شرکت داشت و پرافتخارترین فرمانده اسلام بود. آثار مکتوب بسیاری به زبان‌های مختلف درباره امام علی (ع) نوشته شده است.

پس از درگذشت پیامبر (ص) گروهی در [[سقیفه بنی ساعده|سقیفه]]، با [[ابوبکر]] به عنوان [[خلیفه]] [[بیعت]] کردند و امام علی (ع) ۲۵ سال از [[خلافت]] دور ماند. آن حضرت پس از خلافت [[ابوبکر]]، [[عمر]] و [[عثمان]]، به اصرار مسلمانان خلافت و حکومت را پذیرفت.<ref>ابن ابی الحدید، ج۶، ص۸</ref> او در دوره کوتاه حکومتش با سه جنگ سنگین داخلی مواجه شد و سرانجام در [[محراب]] [[مسجد کوفه]] در حال [[نماز]] به دست یکی از [[خوارج]] به شهادت رسید و مخفیانه در [[نجف]] به خاک سپرده شد.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۴۲، ص۲۹۰.</ref>