کاربر ناشناس
انفال: تفاوت میان نسخه‌ها
←واژه شناسی: اصلاح متن
imported>Mahdiemadi جز (←پیوند به بیرون: افزودن الگوی ناوبری وجوهات شرعی) |
imported>M.bahrami (←واژه شناسی: اصلاح متن) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اَنْفال، اصطلاحی [[قرآن|قرآنی]] و [[فقه|فقهی]] که در فقه [[امامیه]] عبارت است از اموالی که از جانب [[خداوند]] در اختیار [[پیامبر اکرم(ص)]] و پس از آن حضرت در اختیار [[امامان معصوم(ع)|امامان(ع)]] قرار گرفته و در عصر [[غیبت امام زمان(عج)|غیبت]] نیز در اختیار [[امام زمان(عج)]] است. غنیمت‌های برجسته جنگ‌ها، قله کوه‌ها، دریاها، زمین‌های موات، بستر رودخانه‌ها، مال بدون وارث از جمله موارد مربوط به انفال است. | |||
==واژه شناسی== | ==واژه شناسی== | ||
'معنای لغوی' | '''معنای لغوی:''' «انفال» جمع «نَفَل» است. مفهوم لغوی واژه نفل، در سال‌های نخستین ظهور اسلام شناخته شده بود؛ اما در طی قرن‌های بعد، با غلبه کاربرد اصطلاحی آن، معنای لغوی‌اش به فراموشی سپرده شد. برخی معنای آن را غنیمت، بخشش یا زیادی بیان کرده‌اند.<ref>فیومی، المصباح المنیر، ۱۳۲۵ق، ج۲، ص۱۳۰؛ ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۶ق، ذیل واژه «نفل».</ref> برخی نیز معنای اصلی را «زیادی» دانسته و معانی دیگر را به آن بازگردانده‌اند.<ref>راغب، مفردات، ص۵۲۴.</ref> | ||
<big> | '''<big>معنای اصطلاحی</big>:''' انفال در اصطلاح فقهی غنائم و موهبت‌های منقول و غیر منقولی از جانب خداوند برای حاکم اسلامی است. این اموال در جهت تقویت اسلام، مصالح مسلمین و امت اسلامی مصرف می‌شود.<ref> مشکینی، اصطلاحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۹۳.</ref> | ||
انفال در اصطلاح فقهی | |||
مبنای شکل‌گیری این اصطلاح در فقه اسلامی، آیه نخست از [[سوره انفال]] است که در آن چنین آمده است: «از تو درباره انفال می‌پرسند؛ بگو انفال از آن خدا و رسول است». | مبنای شکل‌گیری این اصطلاح در فقه اسلامی، آیه نخست از [[سوره انفال]] است که در آن چنین آمده است: «از تو درباره انفال می‌پرسند؛ بگو انفال از آن خدا و رسول است». | ||