کاربر ناشناس
اسما و صفات خدا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Pourrezaei |
imported>Pourrezaei بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶۸: | خط ۱۶۸: | ||
دربارۀ شمار اسماءالله‌به‌ارقام‌مختلف‌اشاره‌كرده‌اند. مشهورترین‌رقمها 99 اسم است‌که بر مبنای حدیث: «اِن‌لِلّه‌تسعة و تسعین‌اسماً...» شهرت‌عام‌یافته‌است و دیگری 1001 <ref>(عین‌القضات، نامه‌ها، 1/190؛ عزالدین،23؛ ابوالفتوح،2/493؛ سنایى،35؛ میبدی، 5/632</ref>. در برخى روایات دیگر به 360 و در برخی دیگر خداوند داراى 4000اسم دانسته شده است. اگرچه‌در مورد روایت1001 نام- كه‌برخى‌آن‌را به999 نام‌تحویل‌كرده‌اند <ref>(محمدبن‌منور، 1/241)</ref> - نصى‌در احادیث‌نبوی وجود ندارد، لیكن‌ادعیه‌ای چون‌دعای مشهور به‌جوشن‌كبیر - كه‌محدثان‌شیعى‌آن‌را توثیق‌كرده‌اند <ref>(كفعمى، 402؛ مجلسى، 91/384 به‌بعد) </ref> - متضمن1001 اسم‌الهى‌است.<ref> سبزواری، 43</ref> با وجود این، هیچ‌یك‌از این‌ارقام‌و ارقام‌دیگری كه‌ذكر كرده‌اند <ref>(ابن‌عربى، ابوبكر، 2/343-350؛ یمانى، 171، 175)</ref>، نمى‌تواند تعیین‌كنندۀ شمار اسماء الهى‌باشد. | دربارۀ شمار اسماءالله‌به‌ارقام‌مختلف‌اشاره‌كرده‌اند. مشهورترین‌رقمها 99 اسم است‌که بر مبنای حدیث: «اِن‌لِلّه‌تسعة و تسعین‌اسماً...» شهرت‌عام‌یافته‌است و دیگری 1001 <ref>(عین‌القضات، نامه‌ها، 1/190؛ عزالدین،23؛ ابوالفتوح،2/493؛ سنایى،35؛ میبدی، 5/632</ref>. در برخى روایات دیگر به 360 و در برخی دیگر خداوند داراى 4000اسم دانسته شده است. اگرچه‌در مورد روایت1001 نام- كه‌برخى‌آن‌را به999 نام‌تحویل‌كرده‌اند <ref>(محمدبن‌منور، 1/241)</ref> - نصى‌در احادیث‌نبوی وجود ندارد، لیكن‌ادعیه‌ای چون‌دعای مشهور به‌جوشن‌كبیر - كه‌محدثان‌شیعى‌آن‌را توثیق‌كرده‌اند <ref>(كفعمى، 402؛ مجلسى، 91/384 به‌بعد) </ref> - متضمن1001 اسم‌الهى‌است.<ref> سبزواری، 43</ref> با وجود این، هیچ‌یك‌از این‌ارقام‌و ارقام‌دیگری كه‌ذكر كرده‌اند <ref>(ابن‌عربى، ابوبكر، 2/343-350؛ یمانى، 171، 175)</ref>، نمى‌تواند تعیین‌كنندۀ شمار اسماء الهى‌باشد. | ||
چه بسا بسیاری از اسماء هزارگانه را بتوان زیر مجموعه یکدیگر دانسته و آنها را به 99 اسم تحلیل ببریم، همانگونه که برخی عارفان امهات اسماء را هفت اسم می‌دانند. دربارۀ نسبت‌میان‌اسماء و طبقه‌بندی آنها نیز بحثهای درخور تأملى‌مطرح‌شده‌است. <ref>(ماتریدی، 65 -66؛ جوینى، 144؛ ابن‌قیم، مدارج...، 1/32-33؛ نیز تهانوی، 1/709؛ طباطبایى، 8/354)</ref> Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA | چه بسا بسیاری از اسماء هزارگانه را بتوان زیر مجموعه یکدیگر دانسته و آنها را به 99 اسم تحلیل ببریم، همانگونه که برخی عارفان امهات اسماء را هفت اسم می‌دانند. دربارۀ نسبت‌میان‌اسماء و طبقه‌بندی آنها نیز بحثهای درخور تأملى‌مطرح‌شده‌است. <ref>(ماتریدی، 65 -66؛ جوینى، 144؛ ابن‌قیم، مدارج...، 1/32-33؛ نیز تهانوی، 1/709؛ طباطبایى، 8/354)</ref> Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA | ||
==نامهای خداوند در قرآن== | ==نامهای خداوند در قرآن== | ||
| خط ۱۷۴: | خط ۱۷۴: | ||
در قرآن غیر از لفظ جلاله «اللّه» که بنا بر مشهور اسم خاص ذات متعالى خداست، 143 <ref> مفاهیم القرآن، ج6، ص105 </ref>اسم دیگر وارد شده که داراى معناى وصفى است و هر کدام به نوعى، از کمال خداوند حکایت مى‌کند. از این اسامى 10 مورد به‌صورت غیر صریح ذکر شده اند. | در قرآن غیر از لفظ جلاله «اللّه» که بنا بر مشهور اسم خاص ذات متعالى خداست، 143 <ref> مفاهیم القرآن، ج6، ص105 </ref>اسم دیگر وارد شده که داراى معناى وصفى است و هر کدام به نوعى، از کمال خداوند حکایت مى‌کند. از این اسامى 10 مورد به‌صورت غیر صریح ذکر شده اند. | ||
برخى آیات مانند 180 اعراف/7؛ 110 اسراء/17؛ 8طه/20 و 24 حشر/59 به‌صورت کلى تصریح مى‌کند که خداوند داراى اسماى‌حسناست: «ولِلّهِ الاَسماءُالحُسنى»؛ امّا صفت براى خداوند گرچه با همین لفظ و ماده به صراحت در قرآن به‌کار نرفته است؛ لیکن در مواردى با جمله فعلیه، خداوند به صفاتى وصف شده و در مواردى دیگر خداوند را از اوصافى منزّه دانسته است که عامه انسانها براى خداوند قائل مى‌شوند: «سُبحـنَهُ وتَعــلى عَمّا‌یَصِفون» (انعام/6،100 و نیز انبیاء/ 21، 22؛ مؤمنون/23، 91؛ صافّات/37، 159، 180 و زخرف /43، 82)؛ ولى با جمله استثنا: «اِلاّ عِبادَ اللّهِ المُخلَصین» (صافّات/ 37،160) وجود صفاتى را که انسانهاى برگزیده براى او قائل‌اند تأیید‌کرده است. Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA | برخى آیات مانند 180 اعراف/7؛ 110 اسراء/17؛ 8طه/20 و 24 حشر/59 به‌صورت کلى تصریح مى‌کند که خداوند داراى اسماى‌حسناست: «ولِلّهِ الاَسماءُالحُسنى»؛ امّا صفت براى خداوند گرچه با همین لفظ و ماده به صراحت در قرآن به‌کار نرفته است؛ لیکن در مواردى با جمله فعلیه، خداوند به صفاتى وصف شده و در مواردى دیگر خداوند را از اوصافى منزّه دانسته است که عامه انسانها براى خداوند قائل مى‌شوند: «سُبحـنَهُ وتَعــلى عَمّا‌یَصِفون» (انعام/6،100 و نیز انبیاء/ 21، 22؛ مؤمنون/23، 91؛ صافّات/37، 159، 180 و زخرف /43، 82)؛ ولى با جمله استثنا: «اِلاّ عِبادَ اللّهِ المُخلَصین» (صافّات/ 37،160) وجود صفاتى را که انسانهاى برگزیده براى او قائل‌اند تأیید‌کرده است. | ||
==اسماء الحسنى== | |||
در چهار آیه از قرآن كریم نیكوترین نام‌ها به خداوند اختصاص دارد: (للّه الأسماء الحسنى) <ref></ref>. (اعراف:180 ; اسراء:115 ;طه:8، حشر:24) این تعبیر در روایات نیز به كار رفته است. از دیدگاه بیشتر مفسران اسماء الحسنى اسمایى هست كه داراى معانى كمال بوده و جز بر ذات خداوند متعال دلالت نمى كنند و نیز معناى وصفى حسن در آنها لحاظ شده و داراى دو ویژگى باشد: 1. بى نیازى ذات خداوند از همه در آن صفات.2. نیازمندى دیگران به ذات پاك او در آن صفات. <ref>(المیزان، ج8، ص242; تفسیر كبیر، ج15، ص66)</ref> Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||