کیسان ابوعمره: تفاوت میان نسخه‌ها

کیسان در جنگ بین [[مصعب‏ بن زبیر]] و مختار، که در سال ۶۷ق و در مکانی به نام [[حمام اعین]] رخ داد، فرمانده سپاه مختار بود و بنا به قولی<ref>نک: طبری، ج۶، ص۹۳ـ ۱۱۶</ref> در همین جنگ کشته شد.

کَیسان با کنیه ابوعَمْرَه از جمله یاران [[مختار بن ابوعبید ثقفی|مختار]] بود که از [[شیعه]] طرفداری می‌کرد و از [[عثمان]] بد می‌گفت<ref>طبری، ج۶، ص۳۵</ref>. درباره نسب، محل و سال تولد و دوران زندگی وی قبل از قیام مختار اطلاع چندانی در دسترس نیست؛ جز اینکه در برخی منابع آمده است که وی از موالی (بردگان آزادشده) بنو عُرَینه، از طوایف قبیلۀ عرب بَجیله، بود.<ref>بلاذری، کتاب جمل من انساب الأشراف، ج۶، ص۳۹۵؛ دینوری،  الأخبارالطوال، ص۲۸۹؛ طبری، ج۶، ص۳۳؛ نوبختی، فرق الشیعة، ص۲۳</ref> همچنین بیان شده است که از یاران بسیار نزدیک مختار بود و نظراتش بر روی نظر مختار تأثیر داشت.<ref>کشی، رجال، ص۱۲۸؛ طبری، ج۶، ص۳۵</ref>

پس از قیام مختار در سال ۶۶ق و به حکومت رسیدن وی بر شهر [[کوفه]]، مختار، کیسان را <small>که بسیار به او اعتماد داشت</small>- به سرپرستی شُرطه (<small>پلیس و شهربانی</small>) و به قولی به ریاست نگهبانان (<small>حَرَس</small>) خود گماشت<ref>دینوری، الأخبارالطوال، ص۲۸۹؛ طبری، ج۶، ص۳۳</ref> و به او دستور داد هزار کارگر فراهم آورد تا با کلنگ خانه‌های اشراف و کسانی را که به جنگ امام حسین(ع) رفته بودند، خراب کند. کیسان که آنان را خوب می‌شناخت، در کوفه به جستجو پرداخت و به هرکدام از آنان که دست می‌یافت او را می‌کشت، خانه‌هایشان را ویران می‌کرد و اموال آنان را به یکی از ایرانیانی که در خدمت مختار بودند می‌بخشید<ref>دینوری، الأخبارالطوال، ص۲۹۲</ref>

[[مختار ثقفی|مختار]] کیسان را برای کشتن [[شمر بن ذی الجوشن]] مأمور کرد. چون شمر از کوفه گریخت، کیسان با گروهی به تعقیب وی رفت و در حوالی روستای کلتانیه (<small>میان شوش و صَیمره</small>) بر او دست یافت و خود کیسان، یا یکی از یارانش، شمر را کشت و جسد او را جلوی سگ‌ها انداختند.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ذیل «‌کلتانیه »؛ ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۸، ص۲۷۰ـ ۲۷۱</ref>