کاربر ناشناس
ابوخالد کابلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←اعتقاد به امامت امام سجاد (ع)
imported>Ahmadian جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Ahmadian |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
از مجموع روایات چنین برمی‌آید كه موطن نخستین ابو خالد،كابل بوده است.با اینكه تصریحی به سال ورود او به [[حجاز]] نشده است،ظاهر روایات،حكایت از آن دارد كه وی در طول حضور خود در حجاز،آنگاه كه در صحبت [[امام سجاد(ع)]] (امامت:61-95ق)بوده،دست كم یك بار با مساعدت امام،به كابل سفر كرده است. <ref>نك:كشی،121-123; راوندی،1/262-264; ابن شهر آشوب،مناقب،4/145</ref> | از مجموع روایات چنین برمی‌آید كه موطن نخستین ابو خالد،كابل بوده است.با اینكه تصریحی به سال ورود او به [[حجاز]] نشده است،ظاهر روایات،حكایت از آن دارد كه وی در طول حضور خود در حجاز،آنگاه كه در صحبت [[امام سجاد(ع)]] (امامت:61-95ق)بوده،دست كم یك بار با مساعدت امام،به كابل سفر كرده است. <ref>نك:كشی،121-123; راوندی،1/262-264; ابن شهر آشوب،مناقب،4/145</ref> | ||
==اعتقاد به امامت امام سجاد (ع)== | ==اعتقاد به امامت امام سجاد (ع)== | ||
در آغاز اقامت در [[مدینه]]، [[محمد بن حنیفه]] را امام می‌دانست <ref>طبرسی،254; ابن حجر،1/436</ref> و زمانی دراز او را مانند امامی واجب الطاعه خدمت می‌كرد. <ref>نك: ابن حجر،1/436; راوندی،1/261</ref> | در آغاز اقامت در [[مدینه]]، [[محمد بن حنفیه|محمد بن حنیفه]] را امام می‌دانست <ref>طبرسی،254; ابن حجر،1/436</ref> و زمانی دراز او را مانند امامی واجب الطاعه خدمت می‌كرد. <ref>نك: ابن حجر،1/436; راوندی،1/261</ref> | ||
آورده‌اند كه ابو خالد در مدت ملازمت با محمد بن حنیفه از اشارات وی درباره مقام والای امام سجاد(ع) و احترام فوق العاده‌ای كه محمد برای آن امام قائل بود <ref>نك:121; ابن شهر آشوب، مناقب ،4/147</ref> و نیز با راهنمایی و اصرار یحیی بن ام طویل،به دیدار امام نائل شد و چون امام او را با نام دوران كودكیش ((كنكر))خطاب كرد،بر امامت آن حضرت یقین آورد. <ref>دلائل الامامه،90-91; حسین بن عبد الوهاب،72-73; راوندی،1/261</ref> | آورده‌اند كه ابو خالد در مدت ملازمت با محمد بن حنیفه از اشارات وی درباره مقام والای امام سجاد(ع) و احترام فوق العاده‌ای كه محمد برای آن امام قائل بود <ref>نك:121; ابن شهر آشوب، مناقب ،4/147</ref> و نیز با راهنمایی و اصرار یحیی بن ام طویل،به دیدار امام نائل شد و چون امام او را با نام دوران كودكیش ((كنكر))خطاب كرد،بر امامت آن حضرت یقین آورد. <ref>دلائل الامامه،90-91; حسین بن عبد الوهاب،72-73; راوندی،1/261</ref> | ||