صلح حدیبیه: تفاوت میان نسخه‌ها

== تصمیم پیامبر برای عمره‌گزاری ==

حضرت محمد(ص) در سال ششم هجری، مسلمانان [[مدینه]] و برخی قبایل اطراف آن را برای سفر به [[مکه]] به قصد [[عمره]]، فراخواند. <ref>ابن هشام، السیره النبویة، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۷۷۶.</ref> بیشتر [[مهاجران]] و [[انصار]] این دعوت را پذیرفتند اما قبایل اطراف مدینه از همراهی پیامبر(ص) سر باز زدند.<ref>رسولی، زندگانی محمد(ص)، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۲۰۷.</ref>

گفته شده که این تصمیم پیامبر(ص) بعد از آن گرفته شد که حضرت محمد(ص) در خواب، خود و یارانش را در حال طواف خانه خدا مشاهده کرد. مفسران  آیه ۲۷ سوره الفتح در اشاره به همین خواب دانسته‌اند.{{مدرک}} آیه‌ای که خداوند در آن از «فتح قریب» خبر داده است.

کاروان مسلمانان، متشکل از [[مهاجران]] و [[انصار]] و عرب هایی که به آنان پیوستند، روز [[دو ذیقعده]] [[سال ششم هجری|سال ششم]] مدینه را به سوی مکه ترک کرد.<ref>واقدی، کتاب المغازی، ۱۹۶۶م، ج۲، ص۵۷۳؛ ابن سعد، کتاب الطبقات الکبیر، لیدن، ج۲، ص۹۵.</ref>  

تعداد همراهان پیامبر در این سفر را متفاوت ذکر کرده‌اند.<ref>رجوع کنید به ابن سعد، کتاب الطبقات الکبیر، لیدن، ج۲، ص۹۵؛ طبری، تاریخ، دار التراث، ج۲، ص۶۲۰.</ref> روایت مشهور این تعداد را ۱۴۰۰ تن می‌داند.<ref>رجوع کنید به ابن هشام، السیره النبویة، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۷۷۷.</ref> چهار زن نیز در این جمع حضور داشتند که یکی از آنان [[امّ سلمه]]، همسر پیامبر، بود.<ref>واقدی، کتاب المغازی، ۱۹۶۶م، ج۲، ص۵۷۴.</ref>  

 

پیامبر [[ابن ام مکتوم|عبداللّه بن اُمّ مکتوم]] <ref>واقدی، کتاب المغازی، ۱۹۶۶م، ج۲، ص۵۷۳؛ ابن سعد، کتاب الطبقات الکبیر، لیدن، ج۲، ص۹۵.</ref> یا نُمَیلَة بن عبداللّه لیثی<ref>ابن هشام، السیره النبویة، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۷۷۶.</ref> را به جانشینی خود در مدینه منصوب کرد.

به فرمان پیامبر، مسلمانان سلاحی جز سلاح مسافر (شمشیر در نیام) نداشتند. پیغمبر اسلام (ص) مقداری که از مدینه بیرون رفت و به ‏ «‌ذی الحلیفة‏‌» - که اکنون به نام مسجدی که در آنجا بنا شده به‏ «‌[[مسجد شجره‏]]‌» معروف است - رسید جامه [[احرام]] پوشید و هفتاد شتر نیز که همراه داشت نشانه [[قربانی]] بر آنها زد و از جلو براند تا به افرادی که خبر حرکت او را به قریش می‌‏رسانند بفهماند که به قصد جنگ بیرون نیامده، بلکه منظور او تنها انجام عمره و طواف خانه خداست.<ref>ابن هشام، السیره النبویة، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۷۷۶؛ ابن سعد، کتاب الطبقات الکبیر، لیدن، ج۲، ص۹۵.</ref> گفته شده است شتر [[ابوجهل]] نیز، که پیامبر در [[غزوه بدر|جنگ بدر]] به غنیمت گرفته بود، به صورتی نمادین در میان دیگر قربانی‌ها بوده است.<ref>واقدی، کتاب المغازی، ۱۹۶۶م، ج۲، ص۵۷۴.</ref>

در «‌عُسْفان‏‌» ــ محلی در دو منزلی [[مکه]] ــ به پیامبر خبر رسید که مشرکان مکه از حرکت مسلمانان مطّلع شده و [[سوگند|قسم]] خورده‌اند که مانع ورود آنان به مکه شوند.<ref>ابن هشام، السیره النبویة، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۷۷۷.</ref> قریش جنگجویان خود را در خارج مکه مستقر کردند و [[خالد بن ولید]] را با دویست سوار تا کراع الغَمیم به مقابله مسلمانان فرستادند.<ref>ابن سعد، کتاب الطبقات الکبیر، لیدن، ج۲، ص۹۵.</ref>  

پیامبر، با راهنمایی چند تن از بنی اسلم، از بیراهه مسیر خود را به سوی مکه ادامه داد تا با جنگجویان قریش روبرو نشود.<ref>ابن هشام، السیره النبویة، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۷۷۷.</ref> در این مسیر، مسلمانان برای اولین بار [[نماز خوف]] <ref>رجوع کنید به سوره نساء، آیه ۱۰۱ـ۱۰۲</ref> به جا آوردند.<ref>رجوع کنید به واقدی، کتاب المغازی، ۱۹۶۶م، ج۲، ص۵۸۲ـ۵۸۳.</ref>