رجب: تفاوت میان نسخه‌ها
←وجه نام‌گذاری
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
رجب به معنای بزرگ داشتن و عظیم شمردن است.<ref>مجمع البحرین، ج۲، ۶۷؛ النهایه فی غریب الحدیث و الاثر، ج۲، ۱۹۷؛ مسعودی، ج۲، ص۱۸۹.</ref> ماه رجب به معنای ماهی است که بزرگ و محترم شمرده می‌شود. به نقل منابع لغوی، عرب از دوران پیش از اسلام این ماه را بزرگ می‌داشته و از جنگ در آن پرهیز می‌کرده است.<ref> مجمع البحرین، ج۲، ۶۷.</ref> مُرَجَّب هم به معنای بزرگ داشته شده است.<ref>مجمع البحرین، ج۲، ۶۷</ref> | رجب به معنای بزرگ داشتن و عظیم شمردن است.<ref>مجمع البحرین، ج۲، ۶۷؛ النهایه فی غریب الحدیث و الاثر، ج۲، ۱۹۷؛ مسعودی، ج۲، ص۱۸۹.</ref> ماه رجب به معنای ماهی است که بزرگ و محترم شمرده می‌شود. به نقل منابع لغوی، عرب از دوران پیش از اسلام این ماه را بزرگ می‌داشته و از جنگ در آن پرهیز می‌کرده است.<ref> مجمع البحرین، ج۲، ۶۷.</ref> مُرَجَّب هم به معنای بزرگ داشته شده است.<ref>مجمع البحرین، ج۲، ۶۷</ref> | ||
ماه رجب با اوصاف و نام‌های دیگری نیز خوانده شده است. به این ماه «رجب الفرد» گویند؛ به این جهت که از سه [[ماه حرام]] دیگر که در پی هم واقع شده‌اند، یعنی [[ذی‌القعده]]، [[ذی‌الحجه]] و [[محرم]] جدا افتاده است. به این ماه «رجب المُضَر» نیز گویند، به این جهت که قبیله مُضَر برای این ماه احترام ویژه‌ای قائل بودند.{{یادداشت| | ماه رجب با اوصاف و نام‌های دیگری نیز خوانده شده است. به این ماه «رجب الفرد» گویند؛ به این جهت که از سه [[ماه حرام]] دیگر که در پی هم واقع شده‌اند، یعنی [[ذی‌القعده]]، [[ذی‌الحجه]] و [[محرم]] جدا افتاده است. به این ماه «رجب المُضَر» نیز گویند، به این جهت که قبیله مُضَر برای این ماه احترام ویژه‌ای قائل بودند.{{یادداشت| قبیله‌ای از عرب است و اجداد رسول اکرم از این قبیله‌اند. عدنانی‌ها به دو شاخه تقسیم می‌شوند به نام دو پسر عَدنان ( از اجداد [[رسول خدا]]) «عَکّ » و «مُعَدّ»... مُعَدی ها قبائل بسیار پیدا کرده اند و دو شعبه شدند: «نَزار» و «قَنص » که اکثریت با نزار است و یکی از پنج فرع معروف این شعبه مضر است. دهخدا، لغت نامه، ذیل ضمر. }} رجب الاصم، رجب المُرَجَّب، رجب الحرام، مُنصَل الأَسِّنه و مُنصِل الألّ از دیگر نام‌های این ماه است در جاهلیت و آن را بدین جهت چنین نامیدند که در این ماه(به خاطر این که از ماه‌های حرا م بود) سِنان‌ها (نیزه و سرنیزه)را از خود دور می‌کردند و دست به جنگ نمی‌بردند و به یکدیگر نمی تاختند. (از اقرب الموارد).<ref>دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، ج۲۴، ص۲۹۰</ref> | ||