حسن خلق: تفاوت میان نسخه‌ها

{{اخلاق-عمودی}}{{الگو:کتاب‌شناسی ناقص}}

==معناشناسی==

حُسن خلق(به عربی: حسن الخلق) ترکیب اضافی به معنای نرم‌خویی و خوش‌گفتاری و گشاده‌رویی در برخورد با دیگران است.<ref>نراقی، جامع السعادات، الناشر: مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ج۱، ص۳۴۳؛علم اخلاق اسلامی (ترجمه جامع السعادات)، ج۱، ص۳۷۳.</ref> اما معانی دیگری نیز برای آن آورده‌اند از جمله:

#اعتدال در قوای [[قوه عاقله|عقلی]] و [[قوه غضبیه|غضبی]] و [[قوه شهوانیه|شهوانی]] که درون فرد را از انوار افاضات علوم و معارف الهی، درخشان و اعضای او را به طاعات و وظایف مشغول می‌کند. این حالت درونی با علاماتی همچون معاشرت نیکو با مردم و بروز صفاتی مانند خوش‌برخوردی، [[محبت]]، [[صدق|راستی]] و... شناخته می‌شود. در این معنی، حُسن خلق تابع استقامت تمام اعضای ظاهری و باطنی و زیبایی صورت درونی انسانی در اثر این تناسب اخلاقی است.<ref>شرح الکافی، ج۸، ص۲۸۷.</ref> همانطور که حسن ظاهری با زیبایی و تناسب همۀ اعضا محقق می‌شود، حسن خلق که زیبایی باطنی است نیز با زیبایی همه صفات و اخلاق محقق می‌شود.<ref>شرح أصول الکافی، ج۱، ص۴۱۹.</ref>

==مفاهیم مرتبط==

::مکارم اخلاق از مختصات سرشتی [[پیامبران|انبیا]]ی الهی است که اگر آن‌ها را در خود یافتید خدا را [[شکر]] کنید وگرنه آن‌ها را از [[خدا]] خواسته و برای به دست آوردن آن‌ها تلاش کنید و آن‌ها ۱۰ صفت‌اند: [[یقین]]، [[قناعت]]، [[صبر]]، [[شکر]]، [[بردباری]]، حسن خلق، [[سخاوت]]، [[مروت]]، [[غیرت]]، [[شجاعت]].<ref>أعلام الدین فی صفات المؤمنین، ص۱۱۸</ref>

*خلق عظیم: که خدای متعال، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] خود را به آن می‌ستاید.<ref>سوره قلم، آیه ۴</ref> پیامبر در حدیث دیگری فرمود:

:::من مبعوث شدم تا مکارم اخلاق را به کمال برسانم.<ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق،ج۶۷، ص۳۷۳.</ref>