محتشم کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها

دوازده بند محتشم در چهار قرن اخیر، پر استقبال‌ترین{{یاد|استقبال در ادبیات فارسی، به معنای سرودن یک شعر بر وزن و قالب شعر (معمولا معروف) دیگر است. اگر این تقلید همراه با طنز و شوخی باشد، نقیضه خوانده می‌شود.}} اثر منظوم عاشورایی در زبان فارسی بوده است. شاعران زیادی با ترکیب بندهایشان به استقبال از دوازده بند رفته‌اند ولی در این میان آن که با اقبال بی‌چون و چرای مردم کوچه و بازار روبه رو بوده و بر کتیبه‌های پارچه‌ای حسینیه‌ها نوشته شده، همان شعر محتشم است.<ref>مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، ۱۳۸۶ش، ص۱۵۵</ref> آوازۀ دوازده بند او از مرزهای جغرافیایی [[ایران]] فراتر رفته و در کشورهایی چون [[هندوستان]]، [[پاکستان]]، [[افغانستان]] و [[تاجیکستان]] علاقمندان زیادی دارد و حتی عرب زبانانی که با ادبیات فارسی آشنایی دارند، به ترکیب بند عاشورایی محتشم به دیدۀ احترام می‌نگرند.<ref>مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، ۱۳۸۶ش، ص۱۵۵</ref>

به گفته اسکندر بیک منشی، زمانی که محتشم قصیده‌ای در مدح پری خان خانم (<small>دختر شاه طهماسب</small>) سرود و خبر آن به [[شاه طهماسب]] رسید، وی را به سرودن اشعاری در مدایح و مراثی [[اهل بیت|اهل بیت عصمت]] تشویق کرد .<ref>محمدزاده، دانشنامه شعر عاشورایی، ۱۳۸۶ش، ص۸۰۳</ref> پس از این تشویق، محتشم، ابتدا در استقبال از هفت بند [[ملا حسن کاشی]] ترکیب بندی در مدح [[علی(ع)|حضرت علی(ع)]] سرود  و سپس شبی در عالم رؤیا به خدمت امام علی(ع) رسید و امام از او خواست تا در مصیبت [[امام حسین(ع)|حسین(ع)]] مرثیه‌ای بسراید با این مطلع: