آیه ۶۷ سوره زخرف: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۶۷ سوره زُخْرُف''' خبر می‌دهد که بسیاری از دوستی‌‏ها در [[قیامت]] تبدیل به دشمنی می‌گردد مگر دوستی‌ای که برای [[خدا]] و در راه خدا باشد.<ref>حسینی شاه عبدالعظیمی، تفسیر اثنا عشری، ۱۳۶۳ش، ج۱۱، ص۴۹۳.</ref>  بسیاری از افرادی که در دنیا دوست هستند در قیامت با یکدیگر دشمنی خواهند داشت و یکدیگر را سبب [[جهنم|جهنمی‌شدن]] خود می‌دانند. برخلاف [[تقوا|اهل تقوا]] که نهایت تشکر را نسبت به یکدیگر دارند و معتقدند دوستی آنها سبب سعادتشان گردیده است.<ref>طیب، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۱۲، ص۵۳.</ref>

دو آیه پیشین ([[آیه ۶۵ سوره زخرف|۶۵]] و [[آیه ۶۶ سوره زخرف|۶۶ سوره زخرف]]) به «عذاب روزی دردناک» و «الساعة» اشاره کرده‌اند. مفسران نیز آیه ۶۷ را توصیفی از وقایع قیامت<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۱، ص۱۱۰.</ref> و تعبیر «یَوْمَئِذٍ» در آیه را اشاره به روز قیامت دانسته‌اند.<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۵۰۷.</ref> «الْأَخِلَّاءُ» جمع کلمه خَلیل و به معنای دوست است.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۸، ص۱۲۰.</ref> تعبیر «عَدُوٌّ» را به قطع ارتباط معنا کرده‌اند که گاه با ناراحتی و [[نفرین]] همراه است.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۵۵۹.</ref>

برخی مفسران ذیل آیه ۶۷ زخرف به [[آیه ۲۸ سوره فرقان|آیه ۲۸ فرقان]] اشاره کرده‌اند که براساس آن در قیامت برخی افراد می‌گویند کاش فلانی را به عنوان دوست خود نمی‌گرفتم، او مرا گمراه کرد.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۸، ص۱۲۰.</ref> همچنین در [[سوره معارج]] آمده: «و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمی‌گیرد».<ref>سوره معارج، آیه ۱۰.</ref>