دیوان کمپانی: تفاوت میان نسخه‌ها

دیوان کمپانی از آثار ادبی قرن چهاردهم هجری قمری بوده و مورد توجه عالمانی مانند علی‌اکبر مرندی ([[سال ۱۳۷۳ هجری شمسی|۱۳۷۳ش]])،<ref>سعادت‌پرور، پاسداران حریم عشق، ۱۳۸۸ش، ج۶، ص۳۱۴.</ref> [[رحیم ارباب]] ([[سال ۱۳۵۵ هجری شمسی|۱۳۵۵ش]])<ref> ریاحی، ارباب معرفت، ۱۳۹۶ش، ص۱۰۰.</ref> و [[سید محمدحسین حسینی تهرانی]] ([[سال ۱۴۱۶ هجری قمری|۱۴۱۶ق]]) بوده است.<ref>حسینی طهرانی، نور مجرد، ۱۴۳۳ق، ج۱، ص۲۰۳.</ref>

بر پایه آنچه [[رضا استادی]] نقل کرده، [[محمدعلی اراکی]] ([[سال ۱۴۱۵ هجری قمری|۱۴۱۵ق]])، مرجع [[شیعه]] نیز، روزهایی که با تولد یا [[شهادت]] یکی از [[اهل بیت(ع)]] مرتبط بود، از دیوان کمپانی اشعاری می‌خواند.<ref>استادی، شرح احوال حضرت آیت‌الله العظمی اراکی، ۱۳۷۶ش، ص۱۶۵.</ref> بر پایه گزارشی، [[سید مصطفی خمینی]] ([[سال ۱۳۵۶ هجری قمری|۱۳۵۶ش]])، در پیاده‌روی [[زیارت امام حسین(ع)]] از [[نجف]] به [[کربلا]] یک دیوان کمپانی همراه داشت و از دوستانش می‌خواست برای او بخوانند.<ref>اباذری، در وادی عشق، ۱۳۸۹ش، ص۱۸۳.</ref>

بهره‌گیری از ترکیب‌های [[قرآن|قرآنی]]<ref>فولادی، «تأثیر قرآن و حدیث بر دیوان آیت‌الله غروی اصفهانی»، ۱۳۹۰ش، ص۱۹۱ و ۳۴.</ref> و [[حدیث|روایی]]،<ref>غروی اصفهانی، کلیات دیوان اشعار آیت‌الله شیخ محمدحسین غروی اصفهانی، ۱۳۸۷ش، پیشگفتار، ص۱۸.</ref> تلمیح<ref group="یادداشت">تلمیح در اصلاح بدیع آن است که گوینده در ضمن کلام به داستان، مَثَل، آیه یا حدیثی معروف اشاره کند. (همایی، فنون بلاغات و صناعات ادبی، ۱۳۸۹ش، ص۲۰۶.)</ref> به داستان [[پیامبران]]<ref>فولادی، «تأثیر قرآن و حدیث بر دیوان آیت‌الله غروی اصفهانی»، ۱۳۹۰ش، ص۳۴ و ص۲۰۲-۲۱۳.</ref> و رویکرد عاشقانه در مدح اهل بیت(ع)<ref>صدرالحفاظ، «بررسی شعر انتظار در ادبیات فارسی و جایگاه اشعار انتظار آیت‌الله غروی»، ۱۳۹۴ش، ص۳۱۰.</ref> از ویژگی‌های دیوان کمپانی دانسته شده است. پس از [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] (۱۰۹۱ق)، او را نخستین شاعری دانسته‌اند که با سبک عاشقانه به مدح [[امامان شیعه]] پرداخته است.<ref>صدرالحفاظ، «بررسی شعر انتظار در ادبیات فارسی و جایگاه اشعار انتظار آیت‌الله غروی»، ۱۳۹۴ش، ص۳۱۰.</ref> البته برخی، شعرهای غروی اصفهانی را تقلیدی از شاعران قرن پنجم هجری قمری و قرن ششم قمری دانسته‌اند.<ref>داوودی مقدم، «تحلیل زیبایی شناسانه مدایح و مراثی دیوان آیت‌الله غروی اصفهانی (کمپانی)»، ۱۳۹۷ش، ص۵.</ref>