Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۴۸۰
ویرایش
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
طرفداران این دیدگاه معجزات را پذیرفتهاند، ولی آنها را به تأویل برده و بر این نظرند که این معجزات در عالم طبیعت بر همان اسباب عادی و طبیعی اتفاق افتاده است و خارق عادت و سیر همیشگی طبیعت نبودهاند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ج۴، ص۳۶۴.</ref> از نظر آنان در قرآن از نظام خلقت با عنوان «سنن الهی» یاد کرده و در آیاتی همچون [[آیه ۶۲ سوره احزاب|«وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلًا»]]،<ref>سوره احزاب، آیه ۶۲.</ref> تصریح کرده است که این سنن الهی تغییرناپذیرند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ج۴، ص۳۶۵.</ref> پس معجزه به عنوان امری که خارق عادت طبیعت است، تبدیل و تحول در سنن الهی است که محال است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ج۴، ص۳۶۵.</ref> | طرفداران این دیدگاه معجزات را پذیرفتهاند، ولی آنها را به تأویل برده و بر این نظرند که این معجزات در عالم طبیعت بر همان اسباب عادی و طبیعی اتفاق افتاده است و خارق عادت و سیر همیشگی طبیعت نبودهاند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ج۴، ص۳۶۴.</ref> از نظر آنان در قرآن از نظام خلقت با عنوان «سنن الهی» یاد کرده و در آیاتی همچون [[آیه ۶۲ سوره احزاب|«وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلًا»]]،<ref>سوره احزاب، آیه ۶۲.</ref> تصریح کرده است که این سنن الهی تغییرناپذیرند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ج۴، ص۳۶۵.</ref> پس معجزه به عنوان امری که خارق عادت طبیعت است، تبدیل و تحول در سنن الهی است که محال است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ج۴، ص۳۶۵.</ref> | ||
مرتضی | مرتضی مطهری این نظر را «دیدگاه تأویل» نامگذاری کرده و [[سید احمدخان هندی]] را از قائلان به آن معرفی کرده است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ج۴، ص۳۶۴.</ref> | ||
===دیدگاه اشاعره=== | ===دیدگاه اشاعره=== | ||
از نظر اشاعره، معجزه کاری خلاف عادت طبیعت و ناقض سیر عادی طبیعت است. از نظر آنان مشیت خداوند بر این تعلق گرفته است که نظام عالم را براساس قوانینی که خودش وضع کرده، قرار دهد و از آنجا که او تنها علت و مؤثر در امور عالم است، هرگاه اراده کند میتواند در این قوانین تصرف کرده و فعلی برخلاف عادت یا سیر عادی طبیعت، ایجاد کند و معجزات از همین قبیلاند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۴، ص۳۶۶.</ref> | از نظر اشاعره، معجزه کاری خلاف عادت طبیعت و ناقض سیر عادی طبیعت است. از نظر آنان مشیت خداوند بر این تعلق گرفته است که نظام عالم را براساس قوانینی که خودش وضع کرده، قرار دهد و از آنجا که او تنها علت و مؤثر در امور عالم است، هرگاه اراده کند میتواند در این قوانین تصرف کرده و فعلی برخلاف عادت یا سیر عادی طبیعت، ایجاد کند و معجزات از همین قبیلاند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۴، ص۳۶۶.</ref> |