عبدالحسین امینی: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[شهداء الفضیلة (کتاب)|شهداء الفضیلة]]: این کتاب، مشتمل بر زندگینامه ۱۳۰ تن از عالمان مسلمان و شیعه از قرن چهارم تا چهاردهم هجری است، که به شهادت رسیده‌اند. برخی تالیف این اثر را در واکنش به استعمار انگلیس و با هدف آموزش [[شجاعت]] و ایستادگی در برابر بیگانگان دانسته‌اند.<ref>سید کباری، «علامه امینی، غواص غدیر»، ص۴۴.</ref> امینی برای نوشتن این کتاب، از کتابخانه‌های [[عراق]] و [[ایران]] بهره برد<ref>سید کباری، «علامه امینی، غواص غدیر»، ص۴۴؛ حسینی دشتی، معارف و معاریف، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۵۵۱.</ref>و در سال ۱۳۵۵ق، منتشر کرد.{{یاد|[[آقابزرگ تهرانی]] در مقدمه [[شهداء الفضیلة (کتاب)|کتاب شهداء الفضیلة]]، عبدالحسین امینی را «علامه بارع و عالم علم الیقین و جمال ملت و دین» خوانده بود. [[سید ابوالحسن اصفهانی]]، مرجع اعلای شیعیان در آن زمان، [[حاج آقا حسین قمی]] و [[محمدحسین غروی اصفهانی]]، نکاتی در تایید کتاب او نوشتند.<ref>حسینی دشتی، معارف و معاریف، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۵۵۱.</ref> برخی، تقدیر و تشویق از عبدالحسین امینی پس از تالیف این کتاب را در محیط [[حوزه علمیه نجف]] بی سابقه شمرده‌اند.<ref>حسینی دشتی، معارف و معاریف، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۵۵۱.</ref> بنابر برخی منابع، علامه امینی کتاب شهداء الفضیلة را در پاسخ به کتاب الوشیعة فی نقد عقائد الشیعة موسی جارالله نوشته است.<ref>لطفی، علامه امینی جرعه‌نوش غدیر، ۱۳۷۹ش، ص۵۵.</ref> موسی جارالله در کتاب خود ادعا کرده بود که شیعه اصول اعتقادی منطقی ندارد، کتابی درباره اسلام ندارد، و شهیدی در راه اسلام نداده است.<ref>لطفی، علامه امینی جرعه‌نوش غدیر، ۱۳۷۹ش، ص۵۶.</ref>}}