اقسام حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

تقسیم بر اساس اتصال یا قطع سند: [[حدیث مسند|مُسنَد]]، مُتَّصِل، مَرفوع، موقوف، مَقطوع، [[حدیث مرسل|مُرْسَل]]، مُنْقَطِع، مُعْضَل یا مشکل، مُضْمَر، مُعَلَّق، مُعَنْعَن، مُهْمَل.

تقسیم بر اساس متن: نَصّ، ظاهر، مُؤَوَّل، مُطلَق و مُقَید، عام و خاص، مُجْمَل و مُبَین، مُکاتَب و مکاتِبه، مشهور، [[حدیث متروک|متروک]]، مطروح، حدیث قدسی، شاذ، مقلوب، متشابه.

حدیث معنعن حدیثی است که بدون ذکر الفاظِ «أخبَرَنی» «حَدَّثَنی» یا «سَمعتُ» در سلسله سند آن، واژه «عَن» تکرار شده باشد،<ref>فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌۳، صفحه ۲۷۵‌</ref> مانند: «احمد بن ادریس، عن محمد بن حسّان، عن أبی محمد الرازی، عن سیف بن عمیره، عن اسحاق بن عمار، قال: قال ابو عبدالله علیه‌السلام...».<ref> الکافی (کلینی) ۱/ ۱۱.</ref>

[[خبر مرسل|خبر مُرسَل]] حدیثی است که یا سند ندارد یا در سند آن، نام همه [[:رده:راویان حدیث|راویان]] ذکر نشده باشد. اقسام خبر مرسل عبارتند از:

حدیث مرفوع نزد اهل سنت حدیثی که منتسب به پیامبر اکرم(ص) باشد نه صحابه (حدیث موقوف) یا تابعین (حدیث مقطوع).<ref>عبدالرحمان‌ بن ابی‌بکر سیوطی، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی، ج۱، ص۲۳، چاپ احمد عمر هاشم، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۹</ref>

حدیثی را [[حدیث مقطوع|مقطوع]] گویند که بعض راویان آن ناشناخته باشند یا اتصال اسناد آن به معصوم معلوم نباشد. در اصطلاح اهل سنت حدیث مقطوع به هر حدیثی که بیانگر گفتار یا کردار [[تابعین]] باشد، گفته می‌شود. حدیث مقطوع مانند موقوف به رغم اتصال سند، از نظر محدثان [[شیعه]] فاقد حجیت است.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ج۳، ص ۲۷۵</ref>