المستدرک علی الصحیحین (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات کتاب

| عنوان اصلی      =

| تصویر          =المستدرک علی الصحیحین.jpg

| به تصحیح        =

| به کوشش        =

| تصویرگر        =

| طراح جلد        =

| سبک            =روایی

| زبان            =عربی

| شابک            =

}}

== نویسنده==

محمد بن عبدالله مشهور به حاکم نیشابوری یا ابن البَیِّع (۳۲۱-۴۰۵ق) از محدثان [[اهل سنت]]. برخی تعداد نوشته‌های او را بیش از ۱۰۰۰ تألیف دانسته‌اند. تاریخ نیشابور، فضایل فاطمة الزهراء، مقتل الحسین، معرفة الحدیث و المستدرک علی الصحیحین از آثار حاکم است. {{مدرک}}برخی کتاب معرفة الحدیث او را نخستین متن مدون در علوم حدیث می‌دانند.<ref>پاکتچی، پژوهشی پیرامون جوامع حدیثی اهل سنت، ۱۳۹۱ش، ج۲، ص۹۱.</ref> حاکم در آثار خود بخشی از [[برتری اهل بیت علیهم السلام|فضایل اهل بیت]] را نقل کرده است. برخی از عالمان اهل سنت او را [[رافضی]] خطاب نموده و به [[شیعه]] منسوب کرده‌اند.<ref>سمعانی، الانساب، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۴۰۲؛ ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۲۸، ص۱۳۱-۱۳۲، بنقل از پاکتچی، پژوهشی پیرامون جوامع حدیثی اهل سنت، ۱۳۹۱ش، ج۲، ص۸۹.</ref>

مستدرک به معنای تکمله‌زدن و کامل کردن نوشته یا کتاب است. منظور از آن در اصطلاح حدیث کتابی است که به عنوان مُتمِّم و کامل‌کننده کتاب حدیثی نوشته می‌شود و احادیثی را که بر اساس شیوه نویسنده کتاب، می‌بایست در کتاب اول آورده شود، اما در آن نیامده را، گردآوری می‌کند.<ref> نجف‌زاده، دانش حدیث، ۱۳۷۳ش، ص۲۷۳؛ پاکتچی، پژوهشی پیرامون جوامع حدیثی اهل سنت، ۱۳۹۱ش، ج۲، ص۸۴.</ref>  

== انگیزه تألیف ==

== شیوه نگارش==

== محتوا==

نخستین حدیث در کتاب المستدرک  به نقل [[ابوهریره|ابو هریره]] از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] است که فرمود: أَكْمَلَ اَلْمُؤْمِنِينَ إِيمَاناً أَحْسَنُهُمْ خُلُقاً«كامل‌ترين مؤمنان در ايمان نیک خوترین آنها هستند.» <ref>حاکم نیشابوری، المستدرک، ۱۴۳۵ق، ج۱، ص۲۱۵.</ref>

روایت پایانی کتاب  پرسش مردی از [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]]  در باره [[آیه ۴۷ سوره حج]] است «وَ إِنَّ يَوْمًا عِنْدَ رَبِّكَ كَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ»  ابن عباس در پاسخش گفت پس [[آیه ۴ سوره معارج]] که فرمود: «كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ» چه می‌شود؟! او گفت از تو پرسیدم که پاسخم ر ابدهی. ابن عباس گفت دو  روز است که خداوند در [[قرآن]] ذکر کرده و خودش بدان عالم تر از ماست.<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک، ۱۴۳۵ق، ۸، ص۴۵۵.</ref>