پرش به محتوا

ملا حسینقلی همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
ویکی سازی
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ویکی سازی)
 
خط ۱۶: خط ۱۶:
| محل دفن          =[[حرم امام حسین(ع)]]
| محل دفن          =[[حرم امام حسین(ع)]]
| خویشاوندان سرشناس =
| خویشاوندان سرشناس =
| استادان          =[[عبدالحسین تهرانی]] • [[ملا هادی سبزواری]] • [[شیخ مرتضی انصاری]] • سیدعلی شوشتری و...
| استادان          =[[عبدالحسین تهرانی]] • [[ملا هادی سبزواری]] • [[شیخ مرتضی انصاری]] • [[سید علی شوشتری]] و...
| شاگردان          =[[سید محمد سعید حبوبی]] • [[میرزا جواد ملکی تبریزی]] • [[سید محسن امین]] • [[شیخ محمد بهاری همدانی]] و ...
| شاگردان          =[[سید محمد سعید حبوبی]] • [[میرزا جواد ملکی تبریزی]] • [[سید محسن امین]] • [[شیخ محمد بهاری همدانی]] و ...
| محل تحصیل        = [[تهران]] • [[سبزوار]] • [[نجف]]
| محل تحصیل        = [[تهران]] • [[سبزوار]] • [[نجف]]
خط ۴۳: خط ۴۳:


==تدریس اخلاق==
==تدریس اخلاق==
حسینقلی پس از فوت [[شیخ انصاری]]، با وجود تمایل به تدریس دروس فقه و اصول، به توصیه سید شوشتری به تربیت و تعلیم اخلاقی شاگردان پرداخت و پس از فوت وی، در کنار جلسه اخلاق در منزل خود، فقه و اصول را تدریس نمود.<ref>نک: آقابزرگ طهرانی، همان، ص۶۷۵؛ حسینی طهرانی، لب اللباب، ۱۳۸۹ش، ص۱۲۲ـ۱۲۳؛ حسن زاده آملی، ص۵۹۲</ref>
حسینقلی پس از فوت [[شیخ انصاری]]، با وجود تمایل به تدریس دروس [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]]، به توصیه [[سید علی شوشتری]] به تربیت و تعلیم اخلاقی شاگردان پرداخت و پس از فوت وی، در کنار جلسه اخلاق در منزل خود، فقه و اصول را تدریس نمود.<ref>نک: آقابزرگ طهرانی، همان، ص۶۷۵؛ حسینی طهرانی، لب اللباب، ۱۳۸۹ش، ص۱۲۲ـ۱۲۳؛ حسن زاده آملی، ص۵۹۲</ref>


برخی معتقدند شیوه سلوک و تعلیم و تربیت همدانی مطابق با شیوه سلوک [[سیدعلی شوشتری]] بود و مشایخ سلوکی او از طریق سیدعلی شوشتری به [[محمدرضا دزفولی]] و از طریق او به [[سید صدرالدین دزفولی]] و از او به [[آقا محمد بیدآبادی]] و از او به [[سید قطب الدین نیریزی]]، می‌رسد.<ref>صدوقی سها، تحریر ثانی تاریخ حکما و عرفای متأخر، ۱۳۸۱ش. ص۲۱۳</ref>
برخی معتقدند شیوه سلوک و تعلیم و تربیت همدانی مطابق با شیوه سلوک [[سیدعلی شوشتری]] بود و مشایخ سلوکی او از طریق سیدعلی شوشتری به [[محمدرضا دزفولی]] و از طریق او به [[سید صدرالدین دزفولی]] و از او به [[آقا محمد بیدآبادی]] و از او به [[سید قطب الدین نیریزی]]، می‌رسد.<ref>صدوقی سها، تحریر ثانی تاریخ حکما و عرفای متأخر، ۱۳۸۱ش. ص۲۱۳</ref>
خط ۶۸: خط ۶۸:
* [[سید جمال‌الدین اسدآبادی]] ۱۲۵۴ـ۱۳۱۴ق  <ref>مطهری، مرتضی، نهضت‌های اسلامی در صد ساله اخیر، ص۳۸</ref>
* [[سید جمال‌الدین اسدآبادی]] ۱۲۵۴ـ۱۳۱۴ق  <ref>مطهری، مرتضی، نهضت‌های اسلامی در صد ساله اخیر، ص۳۸</ref>
*[[میرزا محمد حسین نائینی]] متوفای ([[سال ۱۳۵۵ هجری قمری|۱۳۵۵ق]])
*[[میرزا محمد حسین نائینی]] متوفای ([[سال ۱۳۵۵ هجری قمری|۱۳۵۵ق]])
*[[آخوند خراسانی|آخوند ملامحمد کاظم خراسانی]] متوفای ([[سال ۱۳۲۹ هجری قمری|۱۳۲۹ق]])
*[[آخوند خراسانی]] متوفای ([[سال ۱۳۲۹ هجری قمری|۱۳۲۹ق]])
*[[سید شمس الدین محمود مرعشی نجفی]] متوفای ([[سال ۱۳۳۸ هجری قمری|۱۳۳۸ق]])
*[[سید شمس الدین محمود مرعشی نجفی]] متوفای ([[سال ۱۳۳۸ هجری قمری|۱۳۳۸ق]])
*[[سید محمود طالقانی نجفی]]
*[[سید محمود طالقانی نجفی]]
خط ۷۶: خط ۷۶:


==روش اخلاقی==
==روش اخلاقی==
شیوه سلوک ملاحسینقلی مبتنی بر [[معرفت نفس]]، ( که ملازم با معرفت ربّ بوده) <ref>حسینی طهرانی، سیدمحمدحسین، مهر تابان، ص ۸</ref> و التزام به [[مراقبه]] و اهتمام ورزیدن در مراتب چهارگانه آن است. <ref>حسینی طهرانی، لب اللباب، ۱۳۸۹ش، ص۱۱۹ـ۱۲۰، ۱۲۳</ref> {{یاد|در اولین مرحله، سالک باید واجبات شرعی را به جا آورد و از محرّمات بپرهیزد. وی بر این موضوع چندان تأکید داشت که می‌توان شاخص‌ترین مؤلفه سلوکی وی را حفظ حدود [[شریعت]] دانست. وی معتقد بود که محبت الهی با ارتکاب به معاصی جمع شدنی نیست. او در دومین مرحله به سالک توصیه می‌کند که هرکاری را تنها برای رضای خدا انجام دهد تا این حالت در او ملکه شود. در مرحله سوم باید خدا را پیوسته ناظر برخود بداند. در مرحله چهارم برای آنکه خداوند را حاضر و ناظر در هر لحظه بداند و هر چه غیر حق است را از ذهن دور کند، باید به نفی خواطر بپردازد. از روش‌های نفی خواطر در مکتب تربیتی ملاحسینقلی، ذکر، تلاوت [[قرآن]]، عبادت، توسل به [[ائمه معصومین]]، و البته بهترین و سریع‌ترین روش نفی خواطر، توجه به نفس است. رجوع کنید به تائب تبریزی، رهنمودهای پرواپیشگان، ۱۳۸۶ش، ص۱۹۱، ۲۰۹ـ۲۱۲؛ حسینی طهرانی، لب اللباب، ۱۳۸۹ش، ص۱۱۹ـ۱۲۱، ۱۲۳ـ۱۲۶.}} برخی گفته‌اند حسینقلی گاه در خلال درس از بیم آنکه مبادا غفلتی پیش آمده باشد و سخنی برای رضای خداوند نگفته باشد، سکوت می‌کرده است.<ref>قمی، فوائد الرضویه، ص۱۴۸</ref>
شیوه سلوک ملاحسینقلی مبتنی بر [[معرفت نفس]]، (که ملازم با معرفت ربّ بوده) <ref>حسینی طهرانی، سیدمحمدحسین، مهر تابان، ص ۸</ref> و التزام به [[مراقبه]] و اهتمام ورزیدن در مراتب چهارگانه آن است. <ref>حسینی طهرانی، لب اللباب، ۱۳۸۹ش، ص۱۱۹ـ۱۲۰، ۱۲۳</ref> {{یاد|در اولین مرحله، سالک باید واجبات شرعی را به جا آورد و از محرّمات بپرهیزد. وی بر این موضوع چندان تأکید داشت که می‌توان شاخص‌ترین مؤلفه سلوکی وی را حفظ حدود [[شریعت]] دانست. وی معتقد بود که محبت الهی با ارتکاب به معاصی جمع شدنی نیست. او در دومین مرحله به سالک توصیه می‌کند که هرکاری را تنها برای رضای خدا انجام دهد تا این حالت در او ملکه شود. در مرحله سوم باید خدا را پیوسته ناظر برخود بداند. در مرحله چهارم برای آنکه خداوند را حاضر و ناظر در هر لحظه بداند و هر چه غیر حق است را از ذهن دور کند، باید به نفی خواطر بپردازد. از روش‌های نفی خواطر در مکتب تربیتی ملاحسینقلی، ذکر، تلاوت [[قرآن]]، عبادت، توسل به [[ائمه معصومین]]، و البته بهترین و سریع‌ترین روش نفی خواطر، توجه به نفس است. رجوع کنید به تائب تبریزی، رهنمودهای پرواپیشگان، ۱۳۸۶ش، ص۱۹۱، ۲۰۹ـ۲۱۲؛ حسینی طهرانی، لب اللباب، ۱۳۸۹ش، ص۱۱۹ـ۱۲۱، ۱۲۳ـ۱۲۶.}} برخی گفته‌اند حسینقلی گاه در خلال درس از بیم آنکه مبادا غفلتی پیش آمده باشد و سخنی برای رضای خداوند نگفته باشد، سکوت می‌کرده است.<ref>قمی، فوائد الرضویه، ص۱۴۸</ref>


==از نگاه دیگران==
==از نگاه دیگران==
confirmed، templateeditor
۱۱٬۴۲۴

ویرایش