نبرد قرقیسیا: تفاوت میان نسخه‌ها

روایتهای [[شیعه]] و [[اهل سنت]] به نبرد قرقیسیا اشاره کرده و از بزرگی و بی نظیر بودن این رویداد سخن گفته‌اند.

[[پیامبر]](ص) از این آشوب‌ها چنین یاد می‌کنند:

::فتنه‌ای به پا می‌شود و به دنبال آن فتنه‌ای دیگر برمی‌خیزد. فتنه اولی در مقایسه با دومی همانند تازیانه خوردن است در مقایسه با ضربات لبه تیز شمشیر! سپس فتنه‌ای پدید می‌آید که همه محرمات در آن [[حلال]] شمرده شود! آنگاه [[خلافت]] به بهترین مردم روی زمین می‌رسد در حالی که او در خانه‌اش نشسته باشد.<ref>روزگار رهایی، سلیمان کامل، ترجمه:علی اکبر مهدی پور، ص۸۹۴.</ref>

[[امام باقر]](ع) در روایتی خطاب به میسر ضمن پرسش از فاصله محل اقامت او تا قرقیسیا به بزرگی و بی سابقه بودن نبردی که در این منطقه رخ خواهد داد، اشاره کرده و می‌فرمایند:

::ای میسر! از اینجا تا قرقیسیا چقدر راه است؟ عرض کردم: همین نزدیکی‌ها است، در ساحل [[فرات]] قرار دارد. پس فرمودند: اما در این ناحیه واقعه‌ای رخ خواهد داد که مانند آن از زمانی که خداوند تبارک و تعالی، آسمانها و زمین را آفریده اتفاق نیفتاده و تا زمانی هم که آسمان‌ها و زمین برپا هستند مانند آن اتفاق نخواهد افتاد. سفره‌ای است که درندگان زمین و پرندگان آسمان از آن سیر می‌شوند.<ref>روضه کافی، ثقه الاسلام شیخ کلینی، ص ۴۵۱.</ref>

همچنین در روایتی، [[ابن ابی یعفور]] از [[امام باقر]](ع) آورده‌است:

::همانا واقعه‌ای برای فرزندان عباس و مروان در قرقیسیا روی خواهد داد که پسر نوجوان در آن پیشامد پیر گردد و خداوند هر گونه یاری را از ایشان برگیرد و به پرندگان آسمان و درندگان زمین الهام کند که از گوشت تن ستمگران، خود را سیر کنید، سپس [[سفیانی]] خروج خواهد کرد.<ref>الغیبه، محمد بن الحسن الطوسی، ص ۴۲۲.</ref>

[[امام باقر]](ع) در روایت دیگری، به ارتباط نبرد قرقیسیا و [[خروج سفیانی]] اشاره کرده و می‌فرمایند:

::سپاهیان [[سفیانی]] از قرقیسیا عبور خواهند کرد و در آنجا به نبرد خواهند پرداخت، پس صد هزار نفر از ستمگران در آنجا به قتل خواهند رسید. آنگاه [[سفیانی]] سپاهی را به سوی [[کوفه]] روانه می‌سازد که تعداد آنها به هفتاد هزار نفر می‌رسد.<ref>بحار الانوار، محمدباقر مجلسی، ج۵۲، ص۲۳۷.</ref>

::همانا برای خداوند در قرقیسیا سفره‌ای است که سروش آسمانی از آن خبر می‌دهد، پس ندا می‌کند ای پرندگان آسمان و ای درندگان زمین! برای سیر گشتن از گوشت ستمکاران شتاب کنید.<ref>السفیانی و علامات الظهور، محمد فقیه، ص ۱۲۷.</ref>

چنانکه روایت اشاره می‌کند، عرصه نبرد، بیابان خشک و بی آب و گیاه است و آنها اجساد کشتگان خود را دفن نمی‌کنند و یا توانایی این کار را ندارند، از این رو پرندگان آسمان و درندگان زمینی از گوشت لاشه‌های آنها شکم خود را سیر می‌کنند. سربازان کشته شده نیز ستمگرند، زیرا که آنها سربازان جباران و ستم پیشگان می‌باشند. یا اینکه در میان آنها شمار زیادی از افسران و فرماندهان ستمکار از دوطرف وجود دارد.<ref>عصر ظهور، علی کورانی، ترجمه:عباس جلالی، سازمان تبلیغات اسلامی، تهران،۱۳۷۵، ص ۱۳۰.</ref>