آیه ۳۲ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
←معرفی آیه
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
آیه ۳۲ سوره مائده اشاره به [[ارزش جان انسان|ارزش جان انسان بی‌گناه]] دارد. طبق این آیه [[قتل عمد|کشتن یک انسان]] به اندازه قتل تمام انسانها مذموم و نجات جان یک انسان از مرگ ارزشی مانند نجات تمام بشریت دارد. این آیه بعد از نقل [[قتل هابیل|داستان قتل هابیل]] توسط برادرش [[قابیل]] در قرآن قرار دارد و پیامی از آن داستان قلمداد شده است. در این آیه [[خداوند]] بیان می‌کند بخاطر کشته شدن بی‌گناه هابیل ما بر بنی‌اسرائیل واجب کردیم که بی‌دلیل کشتن یک انسان به اندازه قتل تمام انسانها و نجات انسانی از مرگ به اندازه نجات تمام انسانها ارزش دارد. و در انتهای آیه اشاره به قانون‌شکنی [[بنی‌اسرائیل]] دارد و آنها را افرادی دانسته که نسبت به [[پیامبران|پیامبرانی]] که با دلیل‌های روشن آمده بودند بی اعتنایی کردند و راه اسراف را پیشه ساختند.<ref>مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ۱۳۷۳ش، ص۱۱۲-۱۱۳.</ref> طبق حدیثی از معصومین(ع) منظور از اسراف در آیه حلال‌دانستن محرمات و ریختن خون است.<ref>طوسی، التبيان في تفسير القرآن، دار إحياء التراث العربي، ج۳، ص۵۰۴.</ref> | آیه ۳۲ سوره مائده اشاره به [[ارزش جان انسان|ارزش جان انسان بی‌گناه]] دارد. طبق این آیه [[قتل عمد|کشتن یک انسان]] به اندازه قتل تمام انسانها مذموم و نجات جان یک انسان از مرگ ارزشی مانند نجات تمام بشریت دارد. این آیه بعد از نقل [[قتل هابیل|داستان قتل هابیل]] توسط برادرش [[قابیل]] در قرآن قرار دارد و پیامی از آن داستان قلمداد شده است. در این آیه [[خداوند]] بیان می‌کند بخاطر کشته شدن بی‌گناه هابیل ما بر بنی‌اسرائیل واجب کردیم که بی‌دلیل کشتن یک انسان به اندازه قتل تمام انسانها و نجات انسانی از مرگ به اندازه نجات تمام انسانها ارزش دارد. و در انتهای آیه اشاره به قانون‌شکنی [[بنی‌اسرائیل]] دارد و آنها را افرادی دانسته که نسبت به [[پیامبران|پیامبرانی]] که با دلیل‌های روشن آمده بودند بی اعتنایی کردند و راه اسراف را پیشه ساختند.<ref>مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ۱۳۷۳ش، ص۱۱۲-۱۱۳.</ref> طبق حدیثی از معصومین(ع) منظور از اسراف در آیه حلال‌دانستن محرمات و ریختن خون است.<ref>طوسی، التبيان في تفسير القرآن، دار إحياء التراث العربي، ج۳، ص۵۰۴.</ref> | ||
با توجه به برخی [[حدیث|روایات]] منظور از احیای انسانها اموری چون نجات از آتش‌سوزی و غرق،<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۱۰.</ref> بردن از فقر به ثروت<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۱۶۷.</ref> و خارج‌کردن از کفر به ایمان است.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۳۱۳.</ref> در روایتی نجات‌دادن انسان از گمراهی اعتقادی بزرگترین تاویل آیه دانسته شده است.<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۱۰.</ref> | با توجه به برخی [[حدیث|روایات]] منظور از احیای انسانها اموری چون نجات از آتش‌سوزی و غرق،<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۱۰.</ref> بردن از فقر به ثروت<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۱۶۷.</ref> و خارج‌کردن از [[کفر]] به [[ایمان]] است.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۳۱۳.</ref> در روایتی نجات‌دادن انسان از گمراهی اعتقادی بزرگترین تاویل آیه دانسته شده است.<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۱۰.</ref> | ||
===آیه مختص بنی‌اسرائیل نیست=== | ===آیه مختص بنی‌اسرائیل نیست=== | ||