کاربر ناشناس
خراسان بزرگ: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Smnazem بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Hasaninasab جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
مغولها در ۶۱۷ وارد خراسان شدند و [[جلال الدین خوارزمشاه]] (متوفی ۶۲۸) را بیرون کردند و شهرها و روستاهای آن را ویران و مردم را قتل عام کردند. حتی اگر ارقامی که مورخانی چون [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، ج۱۲، ص۳۹۳</ref> و [[جوینی]]<ref>جوینی، ج۱، ص۱۰۳</ref> ذکر کردهاند (مثلا هفت صد هزار نفر برای شهر مرو و یک میلیون و سی صد هزار نفر برای کل ناحیه مرو) اغراق آمیز باشد، روشن است که خراسان از حملات مغولان بیشتر از حملات غزها تخریب و ویران شد. | مغولها در ۶۱۷ وارد خراسان شدند و [[جلال الدین خوارزمشاه]] (متوفی ۶۲۸) را بیرون کردند و شهرها و روستاهای آن را ویران و مردم را قتل عام کردند. حتی اگر ارقامی که مورخانی چون [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، ج۱۲، ص۳۹۳</ref> و [[جوینی]]<ref>جوینی، ج۱، ص۱۰۳</ref> ذکر کردهاند (مثلا هفت صد هزار نفر برای شهر مرو و یک میلیون و سی صد هزار نفر برای کل ناحیه مرو) اغراق آمیز باشد، روشن است که خراسان از حملات مغولان بیشتر از حملات غزها تخریب و ویران شد. | ||
نظام مالیاتی مغول بدون شک فشار سنگینی بر خراسان تحمیل کرد و به افول اقتصادی آن کمک نمود. مراکز ثقل اقتصادی در ایران نابود شده بود. [[ایلخانان]] مغول پایتخت خود را در شمال غربی ایران مستقر کردند و [[آذربایجان]] و جبال به پویاترین مراکز فرهنگی در این زمان تبدیل شدند. [[هرات]] تا اواخر قرن هشتم احیا نشد و در این زمان، تحت حکومت [[تیموریان]]، به مرکزی فعال از نظر فکری و هنری بدل شد. | نظام مالیاتی مغول بدون شک فشار سنگینی بر خراسان تحمیل کرد و به افول اقتصادی آن کمک نمود. مراکز ثقل اقتصادی در ایران نابود شده بود. [[ایلخانان]] مغول پایتخت خود را در شمال غربی ایران مستقر کردند و [[آذربایجان (منطقه)|آذربایجان]] و جبال به پویاترین مراکز فرهنگی در این زمان تبدیل شدند. [[هرات]] تا اواخر قرن هشتم احیا نشد و در این زمان، تحت حکومت [[تیموریان]]، به مرکزی فعال از نظر فکری و هنری بدل شد. | ||
==در زمان تیموریان== | ==در زمان تیموریان== | ||
مرگ ابوسعید، آخرین ایلخان با نفوذ در ۷۳۶، به سلسلههای محلی امکان داد تا در دهههای پیش از ظهور [[تیموریان]] در ایران، در خراسان قیام کنند. کرتها که ریشه افغانی غوری داشتند، از ۶۴۳ در مشرق خراسان، به مرکزیت [[هرات]]، حکومت کردند و در حدود شصت سال بعد، در قرن هشتم، [[سربداران]] تبدیل به قدرتی محلی، با مرکزیت بیهق یا [[سبزوار]]، شده بودند کهگاه تا [[دامغان]] در مغرب و [[نیشابور]] در مشرق نفوذ داشتند. هر دوی این قدرتها پیش از تیمور از میان رفتند. تیمور [[سمرقند]] را پایتخت خود قرار داد، اما حاکمیت خراسان را به پسرش، شاهرخ، واگذار کرد که تا زمان مرگش (۸۵۰)، پنجاه سال در آنجا حکومت کرد. شهرهایی مثل [[مرو]] و [[هرات]] احیا شدند و خراسان در مجموع در عهد تیموریان، از ثبات سیاسی و شکوفایی کشاورزی و هنری متمتع گشت. | مرگ ابوسعید، آخرین ایلخان با نفوذ در ۷۳۶، به سلسلههای محلی امکان داد تا در دهههای پیش از ظهور [[تیموریان]] در ایران، در خراسان قیام کنند. کرتها که ریشه افغانی غوری داشتند، از ۶۴۳ در مشرق خراسان، به مرکزیت [[هرات]]، حکومت کردند و در حدود شصت سال بعد، در قرن هشتم، [[سربداران]] تبدیل به قدرتی محلی، با مرکزیت بیهق یا [[سبزوار]]، شده بودند کهگاه تا [[دامغان]] در مغرب و [[نیشابور]] در مشرق نفوذ داشتند. هر دوی این قدرتها پیش از تیمور از میان رفتند. تیمور [[سمرقند]] را پایتخت خود قرار داد، اما حاکمیت خراسان را به پسرش، شاهرخ، واگذار کرد که تا زمان مرگش (۸۵۰)، پنجاه سال در آنجا حکومت کرد. شهرهایی مثل [[مرو]] و [[هرات]] احیا شدند و خراسان در مجموع در عهد تیموریان، از ثبات سیاسی و شکوفایی کشاورزی و هنری متمتع گشت. |