پرش به محتوا

نهج الفصاحه (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

لینک دهی
imported>S.J.Mosavi
جز (درج لینک زبان‌ها)
imported>Hasaninasab
(لینک دهی)
خط ۵: خط ۵:
| تصویر = تصویر کتاب نهج الفصاحه.jpg
| تصویر = تصویر کتاب نهج الفصاحه.jpg
| زیرنویس تصویر =
| زیرنویس تصویر =
| نویسنده = ابوالقاسم پاینده (۱۲۸۷-۱۳۶۳ش)
| نویسنده = [[ابوالقاسم پاینده]] ([[سال ۱۲۸۷ هجری شمسی|۱۲۸۷]]-[[سال ۱۳۶۳ هجری شمسی|۱۳۶۳]]ش)
| مذهب = [[شیعه]]
| مذهب = [[شیعه]]
| تصویرگر =
| تصویرگر =
خط ۱۶: خط ۱۶:
| ناشر = سازمان انتشارات جاویدان
| ناشر = سازمان انتشارات جاویدان
| ناشر فارسی =
| ناشر فارسی =
| محل انتشارات = تهران
| محل انتشارات = [[تهران]]
| تاریخ نشر = ۱۳۲۴ش
| تاریخ نشر = ۱۳۲۴ش
| تاریخ نشر فارسی =
| تاریخ نشر فارسی =
خط ۲۸: خط ۲۸:
}}
}}


'''نهج الفصاحه'''، کتابی حاوی کلمات قصار و نیز برخی خطبه‌های [[پیامبر اکرم(ص)]] در [[اخلاق]] و فضایل اخلاقی، گردآوری و ترجمه ابوالقاسم پاینده.
'''نهج الفصاحه'''، کتابی حاوی کلمات قصار و نیز برخی خطبه‌های [[پیامبر اکرم(ص)]] در [[اخلاق]] و فضایل اخلاقی، گردآوری و ترجمه [[ابوالقاسم پاینده]].


علّت نامگذاری این مجموعه به نهج الفصاحه به سبب [[حدیث]] پیامبر(ص) است که فرموده‌اند: «‌انا افصح العرب؛ من فصیح‌ترین فرد عرب هستم».
علّت نامگذاری این مجموعه به نهج الفصاحه به سبب [[حدیث]] پیامبر(ص) است که فرموده‌اند: «‌انا افصح العرب؛ من فصیح‌ترین فرد عرب هستم».
==مؤلف کتاب==
{{اصلی|ابوالقاسم پاینده}}
ابوالقاسم پاینده، مترجم، نویسنده و روزنامه نگار معاصر [[ایران|ایرانی]]. در ۱۲۸۷ش در [[نجف آباد|نجف آبادِ]] اصفهان به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش گذراند و از ۱۳۰۱ تا ۱۳۰۹ش در [[اصفهان]] به فراگیری علوم منقول و معقول پرداخت؛ از جمله نزد شیخ محمود مفید و شیخ محمد گنابادی، معروف به خراسانی، [[منطق]] و [[فلسفه]] خواند.
پاینده در ۱۳۱۱ش به [[تهران]] عزیمت کرد و کار روزنامه‌نگاری را ادامه داد. او مترجم و نویسنده‌ای پرکار بود. تسلط او بر زبان و ادب فارسی و عربی (وی با انگلیسی و فرانسه هم آشنایی داشت) و تجربة ممتدش در روزنامه نگاری، نثری روان و بی‌غلط به او بخشیده بود که ویژگی برجسته آثارش و باعث توفیق آنها بود. از این میان، اهمیت کار پاینده بیشتر در ترجمه‌های فصیح و جذابی است که از عربی به عمل آورده و نثر آنها، در عین امروزین بودن، یادآور فخامت متون کهن فارسی است. ترجمه‌ی او از [[قرآن]]، که اولین بار در ۱۳۳۶ش منتشر شد و نقطة عطفی در ترجمه‌های معاصر قرآن است، همچنان موفق و ممتاز به شمار می‌آید و می‌توان آن را مهمترین اثر پاینده دانست. مزیت عمدة این ترجمه سادگی و روانی آن است.
پاینده در ادبیات داستانی نیز بی‌نام نیست؛ او مجموعه‌هایی از داستان کوتاه و داستان‌هایی بلند منتشر کرد.
پاینده مشاغل دولتی هم داشت. او پس از اقامت در تهران در وزارت پست و تلگراف و تلفن استخدام شد و سپس خود را به وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه منتقل کرد. مدتی دبیر فرهنگستان ایران بود و در ۱۳۲۶ش به ریاست اداره تبلیغات منصوب شد. همچنین، در دوره دوم مجلس مؤسسان و دوره‌های بیست و یکم و بیست و دوم مجلس شورای ملی نمایندة نجف آباد بود از پاینده حدود چهل اثر منتشر شده است.<ref>http://www.encyclopaediaislamica.com</ref>


== موضوع کتاب ==
== موضوع کتاب ==
ابوالقاسم پاینده نویسنده این کتاب، سخنان پیامبر را در موضوع فضایل و اخلاق آورده و از آوردن احادیث فقهی و... خودداری کرده است. او خود درباره موضوع کتاب و نیز دقتی که به کار برده است می‌گوید:
[[ابوالقاسم پاینده]] نویسنده این کتاب، سخنان [[پیامبر(ص)|پیامبر]] را در موضوع فضایل و اخلاق آورده و از آوردن احادیث فقهی و... خودداری کرده است. او خود درباره موضوع کتاب و نیز دقتی که به کار برده است می‌گوید:


::«من این مجموعه از حدیث شریف پیمبر را ضمن فحص و بحث متون به سال‌ها پرداختم و چیزی از نقد عمر بر آن صرف کردم و در نقد آن به امکان خویش کوشیدم و اگر با همه دقت از آن غفلت که در نهاد انسان هست حدیثی ناسره در این میان آمده مشوش نیستم که چیزی به عمد بر پیمبر نبسته‌ام و نقل حدیث دیگران با علم به ضعف نکرده‌ام و هم مجوز دیگر داشته‌ام که مجموعه ما احادث حلال و حرام نیست، حدیث خیر و فضیلت و صلاح و کمال است و ائمه سلف تساهل در اسناد این گونه احادیث را به اتفاق روا داشته‌اند».
::«من این مجموعه از حدیث شریف پیمبر را ضمن فحص و بحث متون به سال‌ها پرداختم و چیزی از نقد عمر بر آن صرف کردم و در نقد آن به امکان خویش کوشیدم و اگر با همه دقت از آن غفلت که در نهاد انسان هست حدیثی ناسره در این میان آمده مشوش نیستم که چیزی به عمد بر پیمبر نبسته‌ام و نقل حدیث دیگران با علم به ضعف نکرده‌ام و هم مجوز دیگر داشته‌ام که مجموعه ما احادث حلال و حرام نیست، حدیث خیر و فضیلت و صلاح و کمال است و ائمه سلف تساهل در اسناد این گونه احادیث را به اتفاق روا داشته‌اند».
خط ۳۹: خط ۴۸:
بعضی از کلمات این مجموعه از [[امام علی(ع)]] نیز نقل شده و در بعضی موارد در مفهوم، معنی و حتی لفظ یکسانند. سبب این توارد را مؤلّف چنین بیان می‌کند:
بعضی از کلمات این مجموعه از [[امام علی(ع)]] نیز نقل شده و در بعضی موارد در مفهوم، معنی و حتی لفظ یکسانند. سبب این توارد را مؤلّف چنین بیان می‌کند:
::«توارد بسیاری از کلمات و اخبار منتسب به علی(ع) با احادیث و کلمات پیامبر دیده می‌شود، که در گمان بعضی‌ها این نتیجه اشتباه [[:رده:راویان|راویان]] است. ولی حقیقت این است که تقارب و تشابه معنوی که میان محمد و علی -علیهما السلام- وجود دارد، این تشابه را به وجود آورده است».
::«توارد بسیاری از کلمات و اخبار منتسب به علی(ع) با احادیث و کلمات پیامبر دیده می‌شود، که در گمان بعضی‌ها این نتیجه اشتباه [[:رده:راویان|راویان]] است. ولی حقیقت این است که تقارب و تشابه معنوی که میان محمد و علی -علیهما السلام- وجود دارد، این تشابه را به وجود آورده است».
==مؤلف کتاب==
ابوالقاسم پاینده، مترجم، نویسنده و روزنامه نگار معاصر ایرانی. در ۱۲۸۷ش در نجف آبادِ اصفهان به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش گذراند و از ۱۳۰۱ تا ۱۳۰۹ش در اصفهان به فراگیری علوم منقول و معقول پرداخت، از جمله نزد شیخ محمود مفید و شیخ محمد گنابادی، معروف به خراسانی، منطق و فلسفه خواند.
پاینده در ۱۳۱۱ش به تهران عزیمت کرد و کار روزنامه نگاری را ادامه داد. او مترجم و نویسنده‌ای پرکار بود. تسلط او بر زبان و ادب فارسی و عربی (وی با انگلیسی و فرانسه هم آشنایی داشت) و تجربة ممتدش در روزنامه نگاری، نثری روان و بی‌غلط به او بخشیده بود که ویژگی برجسته آثارش و باعث توفیق آنها بود. از این میان، اهمیت کار پاینده بیشتر در ترجمه‌های فصیح و جذابی است که از عربی به عمل آورده و نثر آنها، در عین امروزین بودن، یادآور فخامت متون کهن فارسی است. ترجمة او از قرآن، که اولین بار در ۱۳۳۶ش منتشر شد و نقطة عطفی در ترجمه‌های معاصر قرآن است، همچنان موفق و ممتاز به شمار می‌آید و می‌توان آن را مهمترین اثر پاینده دانست. مزیت عمدة این ترجمه سادگی و روانی آن است.
پاینده در ادبیات داستانی نیز بی‌نام نیست؛ او مجموعه هایی از داستان کوتاه و داستانهایی بلند منتشر کرد.
پاینده مشاغل دولتی هم داشت. او پس از اقامت در تهران در وزارت پست و تلگراف و تلفن استخدام شد و سپس خود را به وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه منتقل کرد. مدتی دبیر فرهنگستان ایران بود و در ۱۳۲۶ش به ریاست ادارة تبلیغات منصوب شد. همچنین، در دوره دوم مجلس مؤسسان و دوره‌های بیست و یکم و بیست و دوم مجلس شورای ملی نمایندة نجف آباد بود از پاینده حدود چهل اثر منتشر شده است.<ref>http://www.encyclopaediaislamica.com</ref>


== ساختار کتاب ==
== ساختار کتاب ==
این مجموعه مشتمل بر ۳۲۲۷ حدیث است به همراه دو ضمیمه: ضمیمه اول خطبه هایی از آن حضرت و ضمیمه دوم تمثیلات ایشان است.
این مجموعه مشتمل بر ۳۲۲۷ [[حدیث]] است به همراه دو ضمیمه: ضمیمه اول خطبه‌هایی از آن حضرت و ضمیمه دوم تمثیلات ایشان است.


مؤلف همچنین مقدمه‌ای مفصل نگاشته است و در آن به تبیین انگیزه نگارش نهج الفصاحه، فصاحت پیامبر، تاریخ پیامبر و موضوعات دیگر پرداخته است.
مؤلف همچنین مقدمه‌ای مفصل نگاشته است و در آن به تبیین انگیزه نگارش نهج الفصاحه، فصاحت پیامبر، تاریخ پیامبر و موضوعات دیگر پرداخته است.
خط ۶۳: خط ۶۵:


==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس2}}


== منابع==
== منابع==
خط ۸۴: خط ۸۶:


<onlyinclude>{{درجه‌بندی
<onlyinclude>{{درجه‌بندی
  | پیوند = <!--ندارد، ناقص، کامل-->ندارد
  | پیوند = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل
  | رده = <!--ندارد، ناقص، کامل-->ناقص
  | رده = <!--ندارد، ناقص، کامل-->ناقص
  | جعبه اطلاعات = <!--نمی‌خواهد، ندارد، دارد-->دارد
  | جعبه اطلاعات = <!--نمی‌خواهد، ندارد، دارد-->دارد
خط ۹۴: خط ۹۶:
  | جانبداری = <!--دارد، ندارد-->ندارد
  | جانبداری = <!--دارد، ندارد-->ندارد
  | رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->ندارد
  | رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->ندارد
  | جامعیت = <!--ندارد، دارد-->دارد
  | جامعیت = <!--ندارد، دارد-->ندارد
  | زیاده‌نویسی = <!--دارد، ندارد-->دارد
  | زیاده‌نویسی = <!--دارد، ندارد-->دارد
  | تاریخ خوبیدگی =<!--{{subst:#time:xij xiF xiY}}-->
  | تاریخ خوبیدگی =<!--{{subst:#time:xij xiF xiY}}-->
کاربر ناشناس