پرش به محتوا

سید محمدحسن شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۴۸: خط ۴۸:


==تحصیلات==
==تحصیلات==
میرزاحسن از چهار سالگی به مکتب رفت و [[قرائت قرآن]] و کتاب‌های معمول ادبیات فارسی را در دو سال به پایان رساند و از شش سالگی، به آموختن صرف و نحو عربی پرداخت و در هشت سالگی تحصیل مقدمات را به پایان رساند.<ref> آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۳۷.</ref> از آن پس، میرزا ابراهیم شیرازی، آیات و روایات و وعظ و خطابه را به او می‌آموخت.<ref> مدنی، میرزای شیرازی: احیاگر قدرت فتوا، ۱۳۷۱ش، ص۲۷.</ref> میرزامحمدحسن هشت‌ساله، به خواست استادش، یک‌بار بعد از [[نماز ظهر]] و عصر، در [[مسجد وکیل شیراز]]، از [[منبر]] بالا رفت و پاره‌ای از کتاب اخلاقی ابواب‌الجنان را از حفظ برای مردم خواند.<ref>مدنی، میرزای شیرازی: احیاگر قدرت فتوا، ۱۳۷۱ش، ص۲۸.</ref>  
میرزاحسن از چهار سالگی به مکتب رفت و [[قرائت قرآن]] و کتاب‌های معمول ادبیات فارسی را در دو سال به پایان رساند و از شش سالگی، به آموختن صرف و نحو عربی پرداخت و در هشت سالگی تحصیل مقدمات را به پایان رساند.<ref> آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۳۷.</ref> از آن پس، میرزا ابراهیم شیرازی، آیات و روایات و وعظ و خطابه را به او می‌آموخت.<ref> مدنی، میرزای شیرازی: احیاگر قدرت فتوا، ۱۳۷۱ش، ص۲۷.</ref> میرزامحمدحسن هشت‌ساله، به خواست استادش، یک‌بار بعد از [[نماز ظهر]] و عصر، در [[مسجد وکیل شیراز]]، از [[منبر]] بالا رفت و پاره‌ای از کتاب اخلاقی ابواب‌الجنان را از حفظ برای مردم خواند.<ref>مدنی، میرزای شیرازی: احیاگر قدرت فتوا، ۱۳۷۱ش، ص۲۸.</ref> {{یاد| کتاب ابواب الجنان کتابی درباره اخلاق و مواعظ به زیان فارسی نوشته رفیع الدین محمد بن فتح الله قزوینی واعظ (درگذشت:۱۸۰۹ق) <ref>تهرانی، الذریعه، ۱‍۴۰۸ق، ج۱، ص۷۶</ref>.}}
   
   
او سپس به فراگرفتن [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] مشغول شد و در ۱۲ سالگی پای درس شیخ محمدتقی شیرازی، بزرگترین مدرّس شرح [[لمعه دمشقیه|لمعه]] در شیراز نشست. وی در ۱۸ سالگی به توصیه استادش برای ادامه تحصیل به [[اصفهان]] رفت.<ref> مطلبی، «نجوم امت: حضرت آیت‌الله العظمی حاج میرزا سید محمدحسن شیرازی»، ص۶۷.</ref> میرزا محمدحسن پیش از هجرت به اصفهان، مدتی در جایگاه پدرش به نویسندگی دیوان پرداخت.<ref>مدنی، میرزای شیرازی: احیاگر قدرت فتوا، ۱۳۷۱ش، ص۳۰ و ۳۱.</ref> همچنین در پانزده سالگی، کتاب [[شرح لمعه دمشقیه|شرح لمعه]] را در حوزه علمیه شیراز تدریس می‌کرد.<ref> آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۳۷.</ref>
او سپس به فراگرفتن [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] مشغول شد و در ۱۲ سالگی پای درس شیخ محمدتقی شیرازی، بزرگترین مدرّس شرح [[لمعه دمشقیه|لمعه]] در شیراز نشست. وی در ۱۸ سالگی به توصیه استادش برای ادامه تحصیل به [[اصفهان]] رفت.<ref> مطلبی، «نجوم امت: حضرت آیت‌الله العظمی حاج میرزا سید محمدحسن شیرازی»، ص۶۷.</ref> میرزا محمدحسن پیش از هجرت به اصفهان، مدتی در جایگاه پدرش به نویسندگی دیوان پرداخت.<ref>مدنی، میرزای شیرازی: احیاگر قدرت فتوا، ۱۳۷۱ش، ص۳۰ و ۳۱.</ref> همچنین در پانزده سالگی، کتاب [[شرح لمعه دمشقیه|شرح لمعه]] را در حوزه علمیه شیراز تدریس می‌کرد.<ref> آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۳۷.</ref>
۱۷٬۴۴۳

ویرایش