آمنه بنت وهب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←درگذشت همسر: جا به جایی جزیی) |
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
کتاب «ام النبی(ص)» نوشته بنت الشاطی، زندگینامه حضرت آمنه است این کتاب به زبان عربی نوشته شده و با عنوان «آمنه مادر پیامبر(ص)» به فارسی ترجمه شده است. | کتاب «ام النبی(ص)» نوشته بنت الشاطی، زندگینامه حضرت آمنه است این کتاب به زبان عربی نوشته شده و با عنوان «آمنه مادر پیامبر(ص)» به فارسی ترجمه شده است. | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
از زندگی آمنه پیش از ازادواج با عبدالله اطلاعات چندانی در دست | آمنه از زنان [[قبیله قریش]] است: پدرش، وَهب، بزرگ تیره [[بنی‌زهره]] از تیره‌های قریش بود. مادرش، بره دختر عبدالعزی نیز قریشی بود.<ref>نگاه کنید به: مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۵-۶.</ref> از زندگی آمنه پیش از ازادواج با عبدالله اطلاعات چندانی در دست نیست؛ هر چند که گفته شده او در مکه متولد شد.<ref>بنت الشاطی، آمنه مادر پیامبر، ۱۳۷۹ش، ص۷۴.</ref> او ۵۴ یا ۵۳ سال قبل از هجرت با [[عبدالله بن عبدالمطلب]] ازدواج کرد.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، ۱۳۷۵ق، ج۱، ص۱۵۶.</ref> مراسم عروسی آن دو، سه شبانه‌روز ادامه یافت و در این مدت عبدالله به رسم قبیله‌ای در خانه عروس اقامت گزید.<ref>نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثایق القومیه، ج۱۶، ص۵۷.</ref> | ||
=== درگذشت همسر === | === درگذشت همسر === | ||
عبدالله چند روز پس از ازدواج با آمنه، به سفر تجاری رفت و در راه بازگشت، در [[یثرب]] از دنیا رفت.<ref> زرقانی، شرح المواهب اللدنیة، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۰۷-۲۰۶.</ref> عبدالله | عبدالله چند روز پس از ازدواج با آمنه، به سفر تجاری رفت و در راه بازگشت، در [[یثرب]] از دنیا رفت.<ref>زرقانی، شرح المواهب اللدنیة، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۰۷-۲۰۶.</ref> عبدالله یک سال پس از [[عبدالله بن عبدالمطلب#داستان ذبح|ماجرای ذبح]]، با آمنه ازدواج کرده بود.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۹.</ref> بنت الشاطی، نویسنده معاصر مصری، مرگ زودرس عبدالله پس از نجات او از داستان ذبح، را نشانه این می‌داند که مقدر بود عبدالله با آمنه ازدواج کند و از این ازدواج، پیامبر (ص) متولد شود.<ref>بنت الشاطی، آمنه مادر پیامبر، ۱۳۷۹ش، ص۱۲۸</ref> البته برخی گزارش‌های تاریخی، درگذشت عبدالله را اندکی پس از ولادت رسول خدا(ص) دانسته‌اند.<ref>نگاه کنید به: آیتی، تاریخ پیامبر اسلام، ۱۳۷۸ش، ص۴۱.</ref> | ||
=== تولد محمد و سپردن او به دایه=== | === تولد محمد و سپردن او به دایه=== | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۲: | ||
== ایمان== | == ایمان== | ||
به گفته [[محمدابراهیم آیتی]] (۱۳۴۳ش) تاریخ‌نگار معاصر، عالمان شیعه بر ایمان [[آمنه]]، [[ابوطالب]]، [[عبدالله بن عبدالمطلب]] و اجداد [[رسول خدا]] تا [[آدم(ع)]] [[اجماع]] دارند.<ref> آیتی، تاریخ پیامبر اسلام، ۱۳۷۸ش، ص۴۲.</ref> همچنین بر پایه روایتی که در [[الکافی (کتاب)|الکافی]] آمده، آتش جهنم بر اجداد پیامبر، پدر و مادرش و کسی که او را سرپرستی کرده(ابوطالب) حرام است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۸۸ق، ج۱، ص۴۴۶.</ref> | به گفته [[محمدابراهیم آیتی]] (۱۳۴۳ش) تاریخ‌نگار معاصر، عالمان شیعه بر ایمان [[آمنه]]، [[ابوطالب]]، [[عبدالله بن عبدالمطلب]] و اجداد [[رسول خدا]] تا [[آدم(ع)]] [[اجماع]] دارند.<ref>آیتی، تاریخ پیامبر اسلام، ۱۳۷۸ش، ص۴۲.</ref> همچنین بر پایه روایتی که در [[الکافی (کتاب)|الکافی]] آمده، آتش جهنم بر اجداد پیامبر، پدر و مادرش و کسی که او را سرپرستی کرده(ابوطالب) حرام است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۸۸ق، ج۱، ص۴۴۶.</ref> | ||
از نظر [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] والدین و اجداد پیامبر (ص) مشرک بوده‌اند: [[جلال‌الدین سیوطی]] مفسر اهل سنت در قرن نهم قمری، با استناد به دو روایت درباره [[شأن نزول]] آیات ۱۱۳ {{یادداشت|{{متن قرآن|مَا کانَ لِلنَّبِی وَالَّذِينَ آمَنُواْ أَن يسْتَغْفِرُواْ لِلْمُشْرِکينَ وَلَوْ کانُواْ أُوْلِی قُرْبَی مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ|ترجمه=بر پیامبر و کسانی که ایمان آوردهاند سزاوار نیست که برای مشرکان پس از آنکه برایشان آشکار گردید که آنان اهل دوزخ‌اند، طلب آمرزش کنند؛ هرچند خویشاوند [آنان] باشند|سوره=توبه|آیه=۱۱۳}}}} و ۱۱۴ [[سوره توبه]] {{یادداشت|{{متن قرآن|وَمَا کانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ إِلاَّ عَن مَّوْعِدَةٍ وَعَدَهَا إِياهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِلّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لأوَّاهٌ حَلِيمٌ| ترجمه=و طلب آمرزش ابراهیم برای پدرش جز به سبب وعدهای که ابراهیم به او داده بود نبود؛ [ولی] هنگامی که برای ابراهیم روشن شد وی دشمن خداست از او بیزاری جست. راستی ابراهیم دلسوزی بردبار بود|سوره=توبه|آیه=۱۱۴}}}} به مشرک بودن مادر پیامبر(ص) اشاره کرده است.<ref>سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۲۸۳ و ۲۸۴.</ref> | از نظر [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] والدین و اجداد پیامبر (ص) مشرک بوده‌اند: [[جلال‌الدین سیوطی]] مفسر اهل سنت در قرن نهم قمری، با استناد به دو روایت درباره [[شأن نزول]] آیات ۱۱۳ {{یادداشت|{{متن قرآن|مَا کانَ لِلنَّبِی وَالَّذِينَ آمَنُواْ أَن يسْتَغْفِرُواْ لِلْمُشْرِکينَ وَلَوْ کانُواْ أُوْلِی قُرْبَی مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ|ترجمه=بر پیامبر و کسانی که ایمان آوردهاند سزاوار نیست که برای مشرکان پس از آنکه برایشان آشکار گردید که آنان اهل دوزخ‌اند، طلب آمرزش کنند؛ هرچند خویشاوند [آنان] باشند|سوره=توبه|آیه=۱۱۳}}}} و ۱۱۴ [[سوره توبه]] {{یادداشت|{{متن قرآن|وَمَا کانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ إِلاَّ عَن مَّوْعِدَةٍ وَعَدَهَا إِياهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِلّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لأوَّاهٌ حَلِيمٌ| ترجمه=و طلب آمرزش ابراهیم برای پدرش جز به سبب وعدهای که ابراهیم به او داده بود نبود؛ [ولی] هنگامی که برای ابراهیم روشن شد وی دشمن خداست از او بیزاری جست. راستی ابراهیم دلسوزی بردبار بود|سوره=توبه|آیه=۱۱۴}}}} به مشرک بودن مادر پیامبر(ص) اشاره کرده است.<ref>سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۲۸۳ و ۲۸۴.</ref> | ||
[[علامه امینی]] شأن نزول آیات مذکور را به نقل از [[امام علی(ع)]] در رابطه با صحابه‌ای دانسته که برای پدر و مادر مشرک خود [[استغفار]] می‌کردند و از نظر او این آیه ربطی به استغفار برای ابوطالب یا آمنه ندارد.<ref>امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۸، ص۲۷.</ref> همچنین به گفته او، برخی از مفسران همچون طبری<ref> نگاه کنید به: طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱۱، ص۳۳.</ref> آمرزش‌خواهی در این آیات را به نمازگزاردن بر مرده، تفسیر کرده‌اند.<ref> امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۸، ص۲۷.</ref> علامه امینی احتمال ساختگی بودن این روایات و موثق نبودن راویان آنها را نیز مطرح کرده است.<ref>امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۸، ص۱۸-۱۹.</ref> | [[علامه امینی]] شأن نزول آیات مذکور را به نقل از [[امام علی(ع)]] در رابطه با صحابه‌ای دانسته که برای پدر و مادر مشرک خود [[استغفار]] می‌کردند و از نظر او این آیه ربطی به استغفار برای ابوطالب یا آمنه ندارد.<ref>امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۸، ص۲۷.</ref> همچنین به گفته او، برخی از مفسران همچون طبری<ref>نگاه کنید به: طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱۱، ص۳۳.</ref> آمرزش‌خواهی در این آیات را به نمازگزاردن بر مرده، تفسیر کرده‌اند.<ref>امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۸، ص۲۷.</ref> علامه امینی احتمال ساختگی بودن این روایات و موثق نبودن راویان آنها را نیز مطرح کرده است.<ref>امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۸، ص۱۸-۱۹.</ref> | ||
[[شیخ عباس قمی]]، با استناد به آیه ۸۴ [[سوره توبه]] {{یادداشت|ا تُصَلِّ عَلَىٰ أَحَدٍ مِّنْهُم مَّاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَىٰ قَبْرِ‌هِ ۖ إِنَّهُمْ كَفَرُ‌وا بِاللَّـهِ وَرَ‌سُولِهِ وَمَاتُوا وَهُمْ فَاسِقُونَ ﴿٨٤﴾؛ و هرگز بر هيچ مرده‌اى از آنان نماز مگزار و بر سر قبرش نايست، چرا كه آنان به خدا و پيامبر او كافر شدند و در حال فسق مردند.(سوره توبه، آیه۸۴.)}} که پیامبر را از نمازگزاردن بر مردگان مشرکان و ایستادن بر سر قبر آنان نهی کرده، مشرک بودن والدین پیامبر را منتفی دانسته، چراکه پیامبر قبر پدر و مادر خود را [[زیارت]] می‌کرده است.<ref>محدث قمی، سفینة البحار، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۱۷۱.</ref> | [[شیخ عباس قمی]]، با استناد به آیه ۸۴ [[سوره توبه]] {{یادداشت|ا تُصَلِّ عَلَىٰ أَحَدٍ مِّنْهُم مَّاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَىٰ قَبْرِ‌هِ ۖ إِنَّهُمْ كَفَرُ‌وا بِاللَّـهِ وَرَ‌سُولِهِ وَمَاتُوا وَهُمْ فَاسِقُونَ ﴿٨٤﴾؛ و هرگز بر هيچ مرده‌اى از آنان نماز مگزار و بر سر قبرش نايست، چرا كه آنان به خدا و پيامبر او كافر شدند و در حال فسق مردند.(سوره توبه، آیه۸۴.)}} که پیامبر را از نمازگزاردن بر مردگان مشرکان و ایستادن بر سر قبر آنان نهی کرده، مشرک بودن والدین پیامبر را منتفی دانسته، چراکه پیامبر قبر پدر و مادر خود را [[زیارت]] می‌کرده است.<ref>محدث قمی، سفینة البحار، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۱۷۱.</ref> | ||