بیعت عقبه: تفاوت میان نسخه‌ها

چون [[ابوطالب]] و [[خدیجه]] (در سال دهم [[بعثت]]) از دنیا رفتند، [[رسول خدا (ص)]] از یک سو کسی را که از او حمایت کند نداشت و از سوی دیگر سختگیری [[مشرکان]] بر ایشان بیشتر شده بود،<ref>طبری، ج ۲، ص ۳۴۳ـ۳۴۴؛ ابن هشام، ج ۱، ص ۲۸۰؛ حسن ابراهیم حسن، ج ۱، ص ۹۱</ref>در سال یازدهم بعثت، آن حضرت با شش تن از مردم [[یثرب]] (مدینه) روبرو شد. محل این ملاقات را بعضی نزدیک آن عقبه<ref>یاقوت حموی، ج ۳، ص ۶۹۳؛ طبری، ج ۲، ص ۳۵۳؛ حسن ابراهیم حسن، ج ۱، ص ۹۴؛ ابن سعد، ج ۱، ص ۲۱۸؛ ابن هشام، ج ۱، ص ۲۸۹؛ بلاذری، ج ۱، ص ۲۷۵.</ref>و بعضی در [[منا]] نوشته‌اند.<ref>ابن سعد، ج ۱، ص۲۱۸</ref> این شش تن از قبیله [[اوس و خزرج|خزرج]] بودند.<ref>قس یاقوت حموی، همانجا</ref> رسول خدا از هویت آنان سؤال کرد و آنها خود را از مردم خزرج معرفی کردند؛ پیامبر(ص) پرسید که شما از هم پیمانان و دوستان یهودید و پاسخ مثبت شنید. سپس با ایشان به گفتگو نشست، [[اسلام]] را بر آنان عرضه داشت و برایشان [[قرآن]] خواند. اطلاعات پراکنده‌ای که مردم [[یثرب]] از [[یهود|یهودیان]] درباره ظهور پیامبری در [[مکه]] به دست آورده بودند موجب توجه آنان به [[حضرت محمد (ص)]] شد و این امید را ایجاد کرد که با حضور ایشان در یثرب بتوانند از ادامه دشمنی و جنگ بین دو قبیله [[اوس و خزرج|اوس و خزرج]] پیشگیری کنند. اینان چون به مدینه بازگشتند، داستان ظهور پیامبر را با مردم گفتند.

این بیعت در سال دوازدهم [[بعثت]]، در موسم [[حج]] صورت گرفت. دوازده تن از هفت خانواده دو قبیله اوس و خزرج در عقبه با پیامبر(ص) دیدار کردند و [[اسلام]] آورده و با رسول خدا(ص) بیعت نمودند. از قبیلۀ خزرج، [[اسعد بن زراره|اَسعَد بن زُرارة]]، عَوف بن حارث و برادرش مُعاذ، ذَکوان بن عبدقیس، رافع بن مالک، عبادة بن صامت، ابی عبدالرحمن یزید بن ثَعلَبَة، عباس بن عبادة بن نَضلَة، عُقبَة بن عامر بن نابی، قُطبَة بن عامر بن حدیده و از قبیلة اوس، ابوالهیثم بن تَهَّیان، عُوَیم بن ساعدة در این بیعت شرکت داشتند.<ref>ترجمه طبقات، ج۱، ص۲۰۵.</ref>

===مفاد بیعت اول عقبه===

اگر بدین بیعت وفا کردند، [[بهشت]] از آن آنان خواهد بود و اگر خلاف نمودند، با خداست که آنان را ببخشد یا عذاب کند. برخی این بیعت را [[بیعت النساء]] گفته‌اند ولی با توجه به آیه ۱۲ [[سوره ممتحنه]]، بیعت نساء، بیعت پیامبر با زنان پس از فتح مکه است.<ref>حسن ابراهیم حسن، ج ۱، ص ۹۴ـ ۹۵؛ بلاذری، ج ۱، ص ۲۷۵ـ۲۷۶؛ ابن هشام، ج ۱، ص ۲۸۹ـ۲۹۱،۲۹۳؛ ابن سعد، ج ۱، ص ۲۲۰؛ طبری، ج ۲، ص ۳۵۳ـ ۳۵۷</ref>

پس از این بیعت بود که رسول خدا(ص) [[مصعب بن عمیر|مُصعب بن عُمیر]]، را همراه آنان فرستاد تا به آنها [[قرآن]] تعلیم دهد.<ref>طبری، ج ۲، ص ۳۵۷؛ ابن سعد، همانجا؛ ابن هشام، ج ۱، ص ۲۹۳؛ بلاذری، ج ۱، ص ۲۷۶؛ حسن ابراهیم حسن، همانجا</ref>

البته بعضی مورخان فرستادن مصعب را بعد از بیعت دوم نوشته‌اند.<ref>بلاذری، ج ۱، ص ۲۷۷</ref>

بیعت دوم در عقبه که به بیعت الحرب هم معروف شد در موسم [[حج]] سال سیزدهم [[بعثت]]، در درۀ سمت راست از [[منا|مِنیٰ]] به سوی گردنه که امروز محل [[مسجد البیعه]] است،  واقع شد. در این سال هفتاد مرد یا هفتاد و دو مرد و دو زن در عقبه حاضر شدند، و از آن سو [[عباس بن عبدالمطلب]] عموی پیامبر، نیز با رسول خدا(ص) حاضر شد. یثربیان یکی یکی یا دوتا دوتا نزد پیامبر (ص) می‌آمدند. نخستین نفر [[رافع به مالک بن عجلان|رافع بن مالک بن عَجْلان]] (از بنی زُرَیق) بود که نزد پیامبر (ص) رفت.

===ثمره بیعت عقبه===

{{پانوشت}}

==پیوند به بیرون==

{{پیامبر اسلام}}