ابوجهل: تفاوت میان نسخه‌ها

کنیه ابوجهل ابوالحَکم بود.{{مدرک}} اما پیامبر(ص) او را ابوجهل نامید.<ref> بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۱۲۵.</ref> دلیل این نامگذاری جهالت او و دشمنی‌اش با اسلام ذکر شده است.<ref>ابن درید، الاشتقاق، ص۱۴۸.</ref> همچنین برپایه روایتی از پیامبر(ص) هر قومی فرعونی دارد و فرعون امت اسلام ابوجهل است.<ref>ابن اسحاق، سیره ابن اسحاق، مکتب دراسات التاریخ و المعارف الاسلامیه، ص۲۱۰.</ref>

===دشمنی با مسلمانان===

ابوجهل مسلمانان را آزار و اذیت می‌کرد و مانع از پیوستن قریشیان به اسلام می‌شد.<ref> ابن‌هشام، السیرة النبویة، ج۱، ص۳۲۰؛ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۲۸.</ref> او عیاش بن ابی‌ربیعه برادر مادری‌اش که برای پیوستن به [[مهاجران]] عازم [[مدینه]] شده بود را از قبا به مکه بازگرداند و زندانی کرد.<ref> ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۹۶.</ref> همچنین [[یاسر]] و [[سمیه]] را به دلیل پذیرش اسلام شکنجه می‌داد تا از آن دست بردارند و سمیه بر اثر شکنجه‌های وی به شهادت رسید.<ref> یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارالمعرفه، ج۲، ص۲۸.</ref>

در سال دوم هجری هنگامی که کاروان دیگری از قریش به ریاست [[ابوسفیان]] مورد تهدید مسلمانان قرار گرفت، ابوجهل با لشکری که خود از عاملان بسیج آن بود،<ref>واقدی، المغازی، ج۱، ص۳۳، ۳۷ـ۳۸.</ref> برای حمایت از آن کاروان از مکه خارج شد. با آنکه کاروان به سلامت گذشت، به اصرار ابوجهل لشکر مکه به سوی چاه‌های [[بدر]] حرکت کرد. او در پی آن بود که اقتدار قریش را نه تنها بر مسلمانان بلکه بر تمام کسانی که قادر به مخاطره‌ انداختن کاروان‌های قریش بودند اثبات کند؛<ref>واقدی، المغازی، ج۱، ص۴۳ـ۴۴ ؛ ابن‌هشام، السیرة النبویة، ج۱، ص۶۱۸ـ۶۱۹.</ref> اما لشکر مکه در [[جنگ بدر]] از مسلمانان شکست خورد و ابوجهل به همراه شماری دیگر از سران قریش کشته شدند.<ref>ابن‌هشام، السیرة النبویة، ج۱، ص۶۳۵ـ۶۳۶؛ واقدی، المغازی، ج۱، ص۸۹ـ۹۰.</ref>

*یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، بیروت، ۱۳۷۹ق/۱۹۶۰م.